Gerðir kirkjuþings - 1989, Qupperneq 9

hverjum tíma. Þó ber Kirkjuþingi vitanlega ekki að láta dægurmál
ráða verkefnum. Það væri ekki sæmandi þingi, sem þjóna skal
kirkju Krists. En horfa verður ætið til þess, sem hver timi
krefst, þótt hærra og lengra sé einnig skyggnst. Gætir þessa i
málum sem þegar hafa verið undirbúin fyrir þetta þing. Þar eru
bæði skipulagsmál og umfjöllun um tilhögun og eðlileg vinnubrögð,
en einnig hugað að viðkvæmum málum, þar sem tilfinningar ráða,
ekki siður en kalt raunsæi. Kirkjuþing mun þvi horfa bæði inn á
við og út á við, - til innviða kirkjunnar en einnig til
þjóðfélagsins i heild sinni og skoða, hvernig kirkjan getur með
einurð sinni og ábyrgðartilfinningu haft áhrif á þau svið, sem
eru hluti af daglegu lifi fólks en snerta einnig þá, sem fengið
er það hlutverk að hafa áhrif á skrið þjóðarskútunnar og marka
henni stefnu.
Einn af þeim siðastnefndu er boðinn velkominn til þessa
tuttugasta Kirkjuþings. Við væntum mikils af nýjum
kirkjumálaráðherra, Óla Þ. Guðbjartssyni, bæði vegna þess
orðspors, sem farið hefur af honum í skólastjórn og ekki síst er
það von kirkjunnar, að afskipti hans af málum hennar geri hann
enn næmari fyrir hag Þjóðkirkjunnar, þörfum og möguleikum en
annars væri. En kirkjumálaráðherrann sat hina fyrstu
leikmannastefnu Þjóðkirkjunnar og var valinn i stjórn hennar, auk
þess sem hann hefur verið i forystusveit Selfosssóknar. Um leið
og ég fagna Óla Þ. Guðbjartssyni og bið honum blessunar Guðs i
mikilvægum störfum, færi ég fráfarandi kirkjumálaráðherra
Halldóri Ásgrimssyni einlægustu þakkir kirkjunnar. Halldór var
ekki lengi ráðherra kirkjumála, en þess mun lengi gæta, sem hann
lagði grunn að eða kom í framkvæmd. Ákveðinn maður og
stefnufastur, velviljaður og fljótur að setja sig inn i mál.
Annriki hans var mikið en afköst með ólikindum. Það var hans
hlutskipti að eiga ekki litinn þátt i hátiðahaldi vegna
biskupaskipta i sumar og var hans framlag viðamikið og vakti
athygli erlendra gesta. Hins sama gætti, er nýr vigslubiskup var
vigður í Skálholti i sumar og ráðherra gerði þann dag einnig
eftirminnilegan. Fyrir hönd Kirkjuþings og Þjóðkirkjunnar allrar
færi ég Halldóri Ásgrimssyni og konu hans, frú Sigurjónu
Sigurðardóttur alúðarþakkir.
Það hefur verið venja að minnast látinna kirkjuþingsmanna við
upphaf Kirkjuþings. Mér er ekki kunnugt um, að neinn úr þeim hópi
hafi látist á þessu ári, en mig langar að minnast frú Stefaniu
Gissurardóttur, eiginkonu séra Sigurðar Pálssonar, vigslubiskups.
Svo stóð hún sterk og ákveðin við hlið manni sinum og fylgdi
honum fúslega í margvislegustu störfum hans fyrir kirkjuna þar
á meðal til setu á Kirkjuþingi. Rödd hennar hljómaði hvellt i
hlátri sem söng, en alvöru mikilli bjó hún einnig yfir og var
gott að leita til hennar, hvort heldur gleði bjó i brjósti eða
þyngdi yfir af sorg og mótlæti. Frú Stefania Gissurardóttir
fæddist 9. febrúar 1909 og andaðist 13. september s.l. Ég vil
biðja kirkjuþingsmenn og gesti að minnast látinnar sæmdarkonu með
þvi að risa úr sætum og heiðra þannig minningu hennar i þakklæti
fyrir lif hennar og störf.
Þá vil ég einnig þakka herra Pétri Sigurgeirssyni fyrrverandi
forseta Kirkjuþings fyrir hans miklu störf. Hann þráði það eitt
i hverju verki sem hann sinnti að vinna kirkju lands síns og
herra hennar. Hann var ötull við að koma fram málum og laginn að
6