Són - 01.01.2008, Page 67

Són - 01.01.2008, Page 67
SAGA MÍN ER SÖNN EN SMÁ 67 Ekki eru lokuð öll mín búr, opna ég þau í hljóði, meðan get ég moðað úr minninganna sjóði. „Svo set ég hér vísur,“ segir hún, „sem eru gerðar um gamlar stöðvar, og áttu einu sinni að verða fleiri.“ Vísurnar eru fimm. Í þeim lýsir hún hverju landslaginu á fætur öðru í sveitinni sinni heima, nánar tiltekið Blönduhlíð og Norðurárdal. Þannig verður kvæðið að tregrófi um samastað sem hún hefur misst. Einnig minnir aðferðin á kvæði Guð- nýjar frá Klömbrum sem framkallar myndir af landslaginu sem hún þráir. Munurinn er sá að Ólína staðsetur sig í landslaginu, en Guðný er utan þess. Annað sem Ólína á sameiginlegt með Guðnýju er tilfinn- ingin um að vera ekki á réttum stað. Í kvæði sem hún nefnir „Á göt- unni“ og hún yrkir nýflutt úr sveitinni á mölina á Sauðárkróki segir: 74 Í ryki og ragi dagsins ég rölti hér um bæinn, en þrái heimahaga með hreina fjallablæinn. Vísurnar um gömlu stöðvarnar lýsa ferðalagi í huganum. Ferða- félaginn er lesandinn, í þessu tilviki Theodora, sem Ólína talar við og ekki bara sýnir landslagið heldur segir einnig frá sögu sinni í því: Fossar hlæja, hrönnin kvik, huldu fægir þilið. Við skulum æja augnablik upp við bæjargilið. Klettaskeið og troðin tröð, tæp í heiðarrana. Þessar leiðir gekk ég glöð gömlu sneiðingana. Þegar hún hefur skrifað vísurnar segir hún: „Svo mörg voru þau orð. Nú er komið meir en nóg af slíku.“ Með þessu þaggar hún í annað skipti niður í sjálfri sér, bæði áttu vísurnar að verða fleiri, sem ekki varð, og síðan er meir en nóg komið. Um það leyti sem Ólína skrifar þetta bréf er hún að ganga frá bók sinni, Ég vitja þín, æska, til prentunar, en það gerði hún fyrir áeggjan og með aðstoð Brodda Jóhannessonar, sem ættaður var frá Silfra- stöðum í hennar sveit. Bókin sem ber undirtitilinn „Minningar og stökur“ kom út haustið 1946 og fékk afar góða dóma, þó ekki alltaf á réttum forsendum. Hún seldist strax upp og var gefin út aftur ári síðar. Bókin er að mestum hluta bernskuminningar Ólínu í lausu 74 Lbs 3932, 4to. Í handriti er kvæðið ársett 1932.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160

x

Són

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.