Gerðir kirkjuþings - 2002, Blaðsíða 47

Þingsályktun um stefnumótun fyrir Þjóðkirkjuna
7. mál. Flutt af Kirkjuráði
Kirkjuþing 2002 samþykkir að fela Kirkjuráði að vinna áfram að stefnumótun fyrir
Þjóðkirkjuna með tilliti til stöðu og hlutverks hennar í nútímasamfélagi. Þar verði skilgreind
ffamtíðarsýn Þjóðkirkjunnar sem byggist m.a. á innri og ytri greiningu hins kirkjulega starfs
með það í huga að gera starfið markvissara, bæta það og efla. Virkja skal sem flesta innan
Þjóðkirkjunnar til þátttöku í þessari stefnumótun. Tillaga verði lögð fram til afgreiðslu á
Kirkjuþingi 2003.
Greinargerð
Þingsályktunartillaga þessi um stefnumótun fyrir Þjóðkirkjuna sem hér er lögð fyrir
Kirkjuþing er afrakstur vinnu sem Kirkjuráð ákvað að hefja í lok síðasta árs.
Jafnframt skipaði Kirkjuráð þriggja manna starfshóp með verkinu, þá Guðmund K.
Magnússon, Halldór Reynisson, og Þorvald Karl Helgason.
Hér er leitast við að skilgreina hvað stefnumótun er og hvers vegna það er álitið gagnlegt að
Þjóðkirkjan sinni henni.
Við stefnumótun Þjóðkirkjunnar má nota hefðbundnar aðferðir stjómunarfræðinnar til að
■ skilgreina hlutverk sitt á eigin forsendum
■ skerpa ímynd
■ endurmeta starfsemina
* gefa ákveðna framtíðarsýn
■ gera forgangsröðun og framkvæmdaáætlun
■ styrkja samstöðu í málefnum kirkjunnar.
Meginverkefni stefnumótunar em upplýsingaöflun, greining, mótun framtíðarsýnar og
aðgerðaráætlunar.
í greiningunni er metið bæði innra starf stofnunar, styrkleikar hennar og veikleikar og rýnt í
ytra umhverfi, tækifæri jafnt sem ógnanir em metnar. I niðurstöðum em skilgreindir þeir
kostir sem í boði em. í þessu ferli verða til skýr markmið fyrir kirkjuna að stefna að.
Jafnframt þarf að velja á milli leiða að settu marki og forgangsraða verkefnum.
Aðgerðaráætlun fylgir allri stefnumótunarvinnu. Leiðir að hverju markmiði em skýrt
skilgreindar, hver sé ábyrgur fýrir einstökum verkefnum svo og framkvæmd
heildarstefnunnar. Endurmat stefnumótunar fer fram reglulega og ný markmið em skilgreind
í ljósi reynslunnar.
Kirkjulög og starfsreglur.
Með Þjóðkirkjulögunum frá 1997 má segja að brotið hafíð verið blað varðandi ytra umhverfi
kirkjunnar og þar með stöðu Þjóðkirkjunnar einkum gagnvart löggjafanum og
framkvæmdavaldinu. Lögin vom skilgreind sem rammalöggjöf þannig að einungis
meginþættir í umgjörð kirkjunnar væm settir fram í lagagreinum, en kirkjunni er ætlað að
fylla út í rammann einkum með starfsreglum sem hún sjálf ákveður. Þar með gefst kirkjunni
aukið svigrúm til að móta eigið starf, ráðstafa fjármunum og mannafla, meira en áður var.
43