Glóðafeykir - 01.12.1970, Side 58

58
GLÓÐAFEYKIR
skap á vetruna, enda fágætlega slyngur við prjón og alla tóvinnu.
Hann var blindur síðustu ár ævinnar, en prjónaði sem ekkert væri.
Sigurlaug missti mann sinn 1945. Þan áttu eina dóttur barna,
Þóreyju, er giftist Guðmundi Björnssyni frá Veðramóti (sjá þátt af
honum í 9. hefti Glóðafeykis 1969, bls. 51).
Sigurlaug Gísladóttir var há og beinvaxin, fríðleikskona, höfðingi
í lund og skörungur. Hún var einstök hamhleypa til allra verka og
mjög eftirsótt, m. a. til heyskaparvinnu, frarn á efri ár. Fór saman
hjá henni afburða dugnaður og trúmennska í hverju starfi.
Sigurður Helgason, verkam. í Sólheimum í Blönduhlíð, lézt af
slysförum þ. 1. okt. 1959. Hann var fæddur að Þröm á Langholti
7. marz 1917, tvíburabróðir Björgvins, sjá Glóðafeyki ’69, 9. h. bls. 46.
Sigurður ólst upp með foreldrum sínum
og fluttist með þeim og Björgvin bróður
sínum 9 ára gamall að Miðsitju í Blöndu-
hlíð. Atti síðan lengstum heima þar og á
nágrannabæjum, stundum vinnumaður, oft-
ast lausamaður og vann þá löngum að vega-
gerð á sumrum eit fjárhirðingu á vetrum.
Hann dó ókvæntur og barnlaus.
Svo líkir voru þeir um flesta hluti tví-
burabræðurnir, Björgvin, er lézt réttum 4
árum fyrr, og Sigurður (oft kallaður Siggi
Beggabróðir), að um leið og annars er
minnzt, kemur hinn í hugann. Flestar
minningar um þá er saman slungnar. Og þær minningar eru sveip-
aðar hreinviðri og heiðríkjn.
Sigurður Helgason var meðalmaður á vöxt, góðlegur á svip og
glettinn á stundum, enda gleðimaður í sinn hóp, hestamaður og
„heima hjá sér“, er hann sat á böldnum fola. Það var giáglettni ör-
laganna, er fall af hesti skyldi verða honum að aldurtila. Sigurður
var hlédrægur og eigi hlutsamur um annarra hluti. Hann var hlýr
í viðmóti, frábærlega greiðvikinn og geðþekkur öllum samvistar-
mönnum, góður drengur og vinsæll, tilfinningamaður, trygglundað-
ur og barnelskur, svo að með fágætum mátti telja.
Sigurjón Jónasson, fyrrum bóndi á Skefilsstöðum á Skaga, lézt
þ. 10. nóv. 1959. Fæddur var hann á Gunnsteinsstöðum í Langadal
9. sept. 1877, sonur Jónasar, síðast bónda í Hólakoti á Reykjaströnd,