Glóðafeykir - 01.12.1970, Page 68

68
GLÓÐAFEYKIR
oglauk prófi þaðan 1905. Eigi gerðist hann þá bóndi. Yaldi sér srníð-
ar að ævistarfi, átti og til listfengra hagleiksmanna að telja. Eigi var
hann lærður trésmiður, en stundaði hins vegar um nokkurt skeið
nám í silfursmíði hjá Hannesi bónda á Eiðsstöðum í Blöndudal og
járnsmíði nokkuð. Hann réðst smíðakennari að Hólaskóla, en veikt-
ist um þær mundir af berklum, fór að Vífilsstöðum og fékk skjótan
bata, en var þar enn um stund sem smiður hælisins. Björn dvaldist
annars mest í Húnaþingi fram yfir miðjan aldur, fór víða um sveitir
og vann að smíðum. Til Sauðárkróks fluttist hann 1929 og stundaði
smíðar eingöngu eftir það. Heimili hélt hann með systrum sínum
tveim, Ingibjörgu ljósmóður og síðar Guðnýju. Var mikið ástríki
með þeim systkinum. Hann dó ókvæntur og barnlaus.
Björn starfaði allmikið í góðtemplarareglunni svo og í Iðnaðar-
mannafélagi Sauðárkróks, sem kjöri hann heiðursfélaga á áttræðis-
afmæli hans 1956.
Björn Frímannsson var meðalmaður vexti, beinn í baki og bar sig
vel til hárrar elli; kvikur á fæti, fríður sýnum, prúður og fyrirmann-
legur í fasi og háttum. Hann var ágætlega greindur sem hann átti
kyn til, lesinn vel og víða heima. Skapríkur var hann nokkuð og ör
í lund, en skjótur til sátta. Hann átti óskorað traust, vinsældir og
virðingu allra, þeirra er honum kynntust, og hirti þó eigi ætíð um
að þræða alfaraslóðir, enda einrænn nokkuð um sumt og enginn
veifiskati. Hann var einlægur trúmaður, þrautvandaður og vammi
firrður um alla hluti.
Jón Þorfinnsson, smiður á Sauðárkróki, lézt þ. 20. des. 1960. Hann
var fæddur að Reynistað 28. okt. 1884, sonur Þorfinns bónda í Geita-
gerði Þorfinnssonar, bónda á Hryggjum í Staðarfjöllum, Jónssonar,
og konu hans Þóru Jónsdóttur bóuda í Reykjaseli á Mælifellsdal,
Hallgrímssonar, og Bergþóru konu hans Þórðardóttur.
Á 3. ári fluttist Jón með foreldrum sínum að Geitagerði, en þar
bjuggu þau 1887—1898, brugðu þá búi og fluttu með börnum sínum
fyrst að Gili í Borgarsveit og þá í húsmennsku, en síðan til Sauðár-
króks. Litlu eftir fermingaraldur missti Jón föður sinn; varð hann
þá stoð og stytta móður sinnar og yngra bróður, eu systir hans gift
og farin að heiman.
Jón var hneigður til smíða, en hafði ekki tök á fyrir fátæktar sakir
og þeirrar skyldu, er hann taldi á sér hvíla gagnvart móður sinni og