Skírnir - 01.01.1976, Blaðsíða 97

SKÍRNIR EGILL SKALLAGRÍMSSON í JORVIK 95
að Agrip af Noregs konunga sögum, segir að Eiríkur og Gunn-
hildur hafi flúið „til Danmarkar fyrst“. Mundi ekki í öllu falli
hafa liðið nokkur tími eftir síðustu siglingar á sumri frá Noregi
til íslands — og þangað til Eiríkur liafði náð fótfestu á Englandi?
Ef Egill hefur farið utan sumarið eftir ófarir Eiríks, eins og
flestir virðast telja að ráða megi af sögunni, þá má heita alger-
lega óhugsandi að hann hafi getað haft neina hugmynd um hvað
orðið væri af þessum konungi — jafnvel þó að hann hefði frétt
um landflótta hans.
Söguvísindi nútímans þykjast vita að Aðalsteinn konungur á
Englandi muni hafa verið dáinn þegar Egill á að hafa ætlað sér
á hans fund. Ekki er nema eðlilegt að villur slæðist inn í sögur
sem hafa að efniviði minningar og munnmæli um löngu liðna
tíma. Egill gæti þá hafa sagt eitthvað á þá leið, að hann hygði
gott til að hitta vini sem hann hefði forðum þekkt við hirð
Aðalsteins konungs.
Eg fæ ekki séð að neitt verði fundið hvorki í kveðskap Egils
né sögu hans sem hnekki neinu sem máli skipti í frásögn hennar
um för skáldsins frá íslandi til Englands.
6
En þá er eftir að ráða þá gátu, livers vegna Egill hélt frá
Humru mynni upp til Jórvíkur, í stað þess að láta ferja sig yfir
ána. Allt sem hann á að hafa sagt við förunauta sína um ástæð-
ur til þeirrar dirfsku er fyrirsláttur einn.
Hér hafa ýmsir reynt að yrkja í eyðurnar.
Sigurður Nordal segir:
Mestu kann að hafa valdið vinátta hans við Arinbjörn, sem var megin-
þáttur i lífi hans. Eftir að Arinbjörn var farinn í útlegð með konungi, varð
Egill annaðhvort að varpa frá sér allri von um að sjá hann framar eða sætt-
ast við Eirík. Þá var það heldur ekki á þessum tíma óhugsandi, að Eiríkur
gæti enn brotizt aftur til ríkis í Noregi, og var þá erfðamál Asgerðar enn
á hans valdi. Og meðan Eiríkur var landflótta, vissi Egill ekki, hvar hann
gæti rekizt á hann.
Guðmundur Finnbogason er þeirrar skoðunar í ritgerð í
Skirni 19S3, að Agli hafi þegar frá leið þótt sárt hvernig hann
hafði komið fram í garð Eiríks konungs — sem var vinur Arin-