Skírnir - 01.01.1982, Qupperneq 148

146
SIGURÐUR BJARNASON
SKIRNIR
ríkan þátt móðir hans átti í að móta trúarskoðanir hans og
stuðla að andlegum þroska hans. Um fræðslu sína við móður-
kné segir hann:
Þá lærði' eg allt, sem enn ég kann,
um upphaf og endi’, um guð og mann
og lífsins og dauðans djúpin.
Mitt andans skrúð var skorið af þér,
sú skyrtan bezt hefir dugað mér
við stormana, helið og hjúpinn.
Og ennfremur segir Matthías:
Ég hefi þekt marga háa sál,
ég hefi lært bækur og tungu-mál
og setið við lista Iindir;
en enginn kendi mér eins og þú
ið eilífa’ og stóra, krapt og trú,
né gaf mér svo guðlegar myndir.
Matthías hefur metið móður sína mikils. Hann telur sig hafa
lært af henni allt sem máli skiptir um eilífðarmálin, allur síðari
lærdómur hafi ef til vill bætt einhverju við það, sem hún hafi
kennt honum, en ekki breytt neinum grundvallaratriðum.
Hennar andlega „skyrta“ dugði honum best í ólgusjó lífsins og
andstreymi.
Auðfundið er að Matthías er trúaður maður. Trúarþörf hans
er heit og trúarleg hugsun sem rauður þráður í flestum kvæð-
um hans. í kvæðinu Við komu Kristjáns IX. (bls. 13) býður hann
konung velkominn til íslands og biður hann að stíga á strönd
í „Drottins nafni“. Þegar Matthías kveður prófessor Willard
Fiske við brottför hans frá íslandi 18. október 1876 (bls. 197)
biður hann guð að leiða hann heim.15 í Þingvallaminni konungs
sér hann Lögberg sem altari guðs og þangað biður hann lands-
föðurinn ganga til að líta handaverk Drottins: (bls. 14)
Lands-faðirl stíg vort Lögberg á
og lít svo yfir Drottins verkin —
Hvar sástu frægri frelsis-merkin? —
eldsteyptu virkin, vötnin blá.