Vestfirska fréttablaðið - 16.12.1986, Side 20

20
fluttu síðan heim til Islands, til
ísafjarðar Tryggvi var afskap-
lega góður maður. Hann var
mjög örlátur og hjálpaði mörg-
um sem illa voru staddir. Á 75
ára afmæli Gamla bakarísins
árið 1946 gaf hann til dæmis
5.000 krónur til Elliheimilisins.
Það voru miklir peningar í þá
daga. Hér áður var meiri stétta-
skipting og ég býst við að hann
og konan hans hafi tilheyrt
fínna fólkinu í bænum. Hann
var breskur konsúll auk þess að
hafa nokkur umsvif í bænum.
Hann varð síðar þingmaður
Norður ísfirðinga.
— En segðu mér, hvernig
leist þér nú á staðinn þegar þú
komst hingað fyrst?
„Ég kom hingað fyrst í febr-
úarmánuði með Esjunni. Við
höfðum verið gefin saman í
Reykjavík nokkrum dögum áð-
ur og þetta var nokkurs konar
brúðkaupsferð, — verst hvað ég
var sjóveik“ . Og Rut hlær inni-
lega þegar hún rifjar upp þessa
ferð.
„Hér var allt á kafi í snjó og
fullt af fólki á Bæjarbryggjunni
gömlu, sem var víst komið sér-
staklega til þess að sjá þessa
konu sem var að koma frá
Danmörku.“
— En vissirðu við hverju þú
máttir búast?
„Nei nei, ég vissi ekki nokk-
urn skapaðan hlut. Við höfðum
farið sumarið áður til Bornholm
og þar var ég að reyna að horfa
á fjöllin en þau eru nú ekki há í
samanburði við þau íslensku.
Ég var auðvitað búin að lesa
eitthvað svolítið um landið.
En þetta var nú einu sinni
svona. Ég vildi eiga hann og
hann vildi eiga mig og ég hugs-
aði sem svo að það skipti víst
ekki máli hvort maður stæði við
eldhúsborðið í Danmörku eða á
ísafirði. Þetta gekk svo alltsam-
an ágætlega og ég hef alltaf
verið ánægð hérna. Alltaf.
Auðvitað fékk maður stundum
heimþrá fyrstu árin, en það er jú
bara eðlilegt.
Og núorðið finnst mér ég
vera miklu meiri íslendingur
heldur en Dani.
Við fórum alltaf annað hvert
ár til Danmerkur, ef það var
mögulega hægt. Það liðu lengst
sex ár án þess að við færum. Það
var þegar við vorum að kaupa
húsið í Brunngötunni. Við vor-
um oftast í svona þrjár vikur.
Við vildum ekki loka búðinni
lengur. Stundum fengum við þó
fólk til þess að vera í búðinni á
meðan. Ég man að Finnbjörn
sem var hérna málarameistari
hanrr passaði stundum fyrir
okkur búðina. Hann var af-
skaplega skemmtilegur og góð-
ur maður.
En þetta hefur allt saman
gengið vel. Við vorum svo
heppin að eiga góð börn. Það
voru aldrei nein vandamál.
Árni sonur minn er bakari og
Tryggvi er húsgagnabólstrari.
María dóttir mín hefur unnið á
skrifstofunni og Rósa tengda-
dóttir mín í bakaríinu og Svava
tengdadóttir mín vinnur í hús-
gagnaversluninni. Þetta hefur
verið svo gott hjá okkur, við
höfum staðið svo vel saman og
hjálpast að.“
f
Oskum starfsfólki okkar,
viðskiptavinum og öllum
Vestfirðingum gleðilegra
jóla, árs og friðar.
Þökkum samstarfið og viðskiptin
á árinu, sem er að líða.
Vélsmiðja
Bolungavíkur
Bolungavík
Tryggvi.
— En hvernig var bæjarlífið
þegar þú komst hér fyrst?
„Mér fannst þetta voðalega
skemmtilegur bær. Það var svo
mikið félagslíf. Ég man þegar
við vorum að fara á Skíðafé-
lagsböllin á Uppsölum í gamla
daga, það voru svona helstu
böllin í þá daga. Við vorum svo
fínar, það var kona hérna,
Ragnhildur Helgadóttir sem
var svo flínk saumakona. Við
vorum svo fínar í selskapskjól-
um og allir herrarnir í kjól og
hvítt. Og það var svo gaman.
Svo fórum við líka stundum í
Alþýðuhúsið meðan þar voru
böllin.“
— Voru vínveitingar á þessum
stöðum?
„Nei nei, það voru allir með
eitthvað með sér í töskunni
undir borðinu. Það fannst mér
svo skrýtið þegar ég kom hérna.
Þegar allir voru að mæta á
böllin með vodkaflöskuna í
Árni.
tösku undir borðum.
Svo fyrir utan Skíðafélags-
ballið þá var Frímúrara-
skemmtun og svo var Sunnu-
kórinn með ball. Það voru alltaf
svona þrjú til fjögur fín böll á
hverjum vetri sem við fórum á.
Svo þegar böllin voru búin þá
var stundum farið heim til ein-
hvers. Hingað eða eitthvert
annað. Þá var hangikjöt og
uppstúf. Og það var setið til
klukkan fimm og sex á morgn-
ana. Svo buðum við oft fólki í
mat og það var alltaf einhver að
spila á píanóið og syngja.“
— Svo það eru eingöngu ljúfar
minningar frá þessum árum?
„Það var nú svona, auðvitað
var þetta oft erfitt, maður þurfti
að vinna mikið og það var ekki
eins mikið af tækjum til þess að
létta manni störfin eins og nú til
dags. Ég kem hingað 1950 og
það var ekki fyrr en 1956 sem ég
fékk þvottavél.
vestíirska
María.
Og ísskáp fékk ég ekki nærri
strax, það var bara einn krókur í
eldhúsglugganum, þar geymdi
maður mjólkina sem var fengin
á brúsum innan úr Engidal. En
maður kvartaði ekki, þetta
gerðu allar konur í þann tíð,
saumuðu öll fötin sjálfar og
prjónuðu. Á sumrin tíndi mað-
ur ber og það er sem ég segi, í
dentid var maður ekki al-
mennileg húsmóðir ef maður
átti ekki fimmtíu flöskuraf saft.
Og svo var sultan.
LÍTIL DÖNSK NÝLENDA í
SKÓGINUM.
Svo á sumrin þá bjuggum við
alltaf fjóra mánuði á ári inni í
skógi en þar áttum við sumar-
bústað. Allir sem þar áttu bú-
stað fluttu þangað á sumrin.
Það var alltaf keppni um það
hver yrði fyrstur til þess að flytja
inneftir. Helst mátti maður ekki
fara eftir 17. júní. Og eins var
isafjarðar
apóteh
Óskum Vestfirðingum öllum gleðilegra
jóla og farsældar á komandi ári.
ÁSBJÖRN SVEINSSON SÍMI 3009 • PÓSTHÓLF 14 • 400 ÍSAFIRÐI
Óskum viðskiptavinum okkar
gleðilegra jóla, árs og friðar.
Þökkum viðskiptin á árinu
sem er að líða.
PÓLARVIDEÓ Pólgötu 10
Óskum Vestfirðingum
gleðilegra jóla árs og friðar.
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
LÍFEYRISSJÓÐUR VESTFIRÐINGA
BRUNNGÖTU 7 — 400 ÍSAFIRÐI
Óskum starfsfólki okkar og viðskiptavinum
gleðilegra jóla, árs og friðar.
Þökkum samstarfið og viðskiptin á árinu
sem er að líða.
PÓLLINN H/F.ísafirði