Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1991, Blaðsíða 94

92
MÚLAÞING
Svo heppilega vildi nú til að enginn varð hræddur um okkur. Pabbi
taldi að við hlytum að hafa náð Veturhúsum, en Bjarni hélt að við
hefðum aldrei lagt af stað í svona veðurútliti. En þegar við vorum ekki
komin að Veturhúsum um hádegi næsta dag, þá fór Bjarna nú að
gruna ýmislegt.
Það rofaði til nokkru fyrir hádegi næsta dag, og Páll bóndi setti hest
undir Önnu, og síðan fylgdi hann okkur norður á Svalbarðsháls, en þar
sneri hann til baka. Eftir það áttum við að geta ratað örugglega heim
að Veturhúsum, og það gekk líka eins og í sögu að finna bæinn. Bjarni
var heima við og varð hann mjög feginn komu okkar.
Nú þegar ég hugsa um þetta, held ég að ég hefði aldrei lifað af nótt-
ina úti, því að mér leið orðið það illa, en hvort Anna hefði lifað af nótt-
ina - ég hugsa það jafnvel. En eftir þetta þakkaði hún mér - næst guði
- að sleppa lifandi.