Jökull - 01.12.1959, Blaðsíða 26

Guðlaugur kom á tilsettum tíma, og kl. 10 var
búið að binda farangur í klyfjar á þrjá hesta.
Auk Guðlaugs var Guðjón bróðir hans með í
ferðinni. Ráðgast var um það nokkuð, áður en
af stað var lagt, hvort fara skyldi Kálfafellsheiði
eða Rauðabergsheiði. Menn óttuðust jafnvel)
að Djúpá væri ófær innfrá. Það varð að ráði að
ríða ána niður á Kálfafellseyrum og halda inn
Rauðabergsheiði. Það ferðalag gekk mjög seint.
Þegar inn í Djúpárdal kom, reyndist áin þar
vel fær og reið Guðjón hana þar. Var þessi
óþarfa krókur til mikillar tafar. Allt gekk þó
slysalaust inn að jökli. Héldum við að rönd-
inni skammt austan við Hágöngur, því vestan
þeirra var Síðujökull illfær að sjá.
Menn leystu nú í snatri og fengu sér bita, og
þeir bræður bjuggust sem skjótast til heimferð-
ar. Þá var kl. sjö, er þeir sneru aftur. Við félag-
ar reistum tjaldið á jökulöldu næstum alveg við
jökuljaðarinn. Veður var þá allgott, nokkuð kalt,
en þurrt að kalla. Síðar um kvöldið fór að slíta
úr honum, og um lágnættið var komin húðar-
rigning. Undir morguninn kólnaði með fjéiki,
og var alhvítt, þegar út var litið. Var hann þá
á norðan.
Þröngt var í tjaldinu, og gátum við illa var-
izt bleytu, eins hafði blotnað undir botninum,
og var tjaldstæðið nú hið versta. Þennan dag,
laugardaginn 29. september, var leiðindaveður
framan af degi, látlaus rigning og dimmviðri að
sjá inn á jökli. Þeir Friðþjófur og Alfreð fara
könnunarferð inn á jökul að leita eftir, hvar
hægast muni vera að fara upp. Við Egill gerum
sitt hvað að farangri og tjaldi. Um hádegið tök-
um við okkur til og hlöðum pall úr stórgrýti
og flytjum tjaldið á hann. Þeir, sem fóru á
jökulinn, koma nú aftur og segja hann erfið-
an, sprunginn og illt að finna færa leið sakir
dimmviðris. Um nónbil léttir, og við reynum að
þurrka, en þetta reyndist aðeins glenna, því að
kl. hálf-sex er komin norðvestan-krapahríð.
Sunnudaginn 30. september. I nótt lygndi,
og nú sváfum við vel. Hálf-sjö fórum við að
tygja okkur. Þá var niðaþoka, og brátt fór að
rigna. Við bárum farangurinn upp á jökuljað-
arinn og bjuggum á sleðann. Kl. tíu lögðum við
af stað, og rétt á eftir gerði úrhellisslyddu.
Færðin var bölvuð og sleðinn drepandi. Við
blotnum. Jökullinn er sprunginn, og illa sér
fyrir sprungum vegna dimmunnar. Við urðum
fyrir því óhappi, að olíubrúsinn týndist af
sleðanum. Þetta var eina eldsneytið, sem við
24
höfðum, svo nú var illt í efni. Úr þessu rætt-
ist þó. Friðþjófur livarf aftur í leit að brúsanum
og kom aftur með hann eftir drjúga stund.
Hafði brúsinn losnað, skömmu eftir að jökul-
gangan hófst. Klukkan liálf-sjö nemum við
staðar og reisum tjaldið á rima milli tveggja
sprungna. Það situr mjúkur snjór í sprungun-
um. Við hlöðum skjólgarð í kringum tjaldið rir
honum. Við hitum tjaldið upp með prímus og
förum í þurrt.
Mánudaginn 1. oktéiber. Látlaus úrhellisrign-
ing í alla nótt. Blotnum allir meira og minna.
Höklum kyrru fyrir í dag og reynurn að þurrka
við prímusinn. Þegar klukkuna vantar fjórða-
part í þrjú heyrum við í flugvél, sem virtist
fljiiga í norðaustur. Þokulagið yfir jöklinum
getur ekki verið mjög þykkt. I nótt hafa komið
göt á skjólgarðinn, sem við hlóðum kringum
tjaldið í gær. Nil styrkjum við garðinn til muna.
Milli fimrn og sex birti sem snöggvast, svo að
rofaði í Hágöngur og Geirvörtur. Um kvöldið
skall saman aftur. Suðaustan ofsaveður. Allt er
nú orðið jafnblautt úti sem inni. Við skríðum
blautir í pokana.
Þriðjudaginn 2. október. Suðaustan og sunn-
an ofsarigning. Ekkert viðlit að hreyfa sig.
Þornaði ofurlítið um hádegið. Þokan sótsvört
og gapandi sprungur í hvaða átt sem haldið er.
Liggjum um kyrrt.
Miðvikudaginn 3. október. Lögðum upp
klukkan tíu og höldum áfram til tvö. Við
göngum eftir áttavita, því að livergi sér til
kennileita. Jökullinn er mjög seinfarinn í þok-
unni vegna sprungnanna, og svo er hann þræls-
lega brattur á þessum slóðum. Loks erum við
innikróaðir og setjumst að.
Fimmtudaginn 4. október. I nótt hefur birt,
heiðskírt og sól. Þurrkum. Leggjum upp klukk-
an tíu. I dag er ágætis færi, en sleðinn er þung-
ur í drætti, svo heldur miðar hægt, og alltaf er
frekar á fótinn. Við erum komnir vel norður
fyrir Þórðarhyrnu, þegar heyrist í flugvél. Sjá-
um við hana fljótlega, hún flýgur austur yfir.
En hún hefur víst komið auga á okkur, því að
nú snýr hún við og flýgur í hring yfir okkur.
Svo flýgur hún aftur norðaustur á bóginn, snýr
enn við og rennir sér lágt framhjá og kastar
um leið böggli niður til okkar. Við látum í ljós
ánægju okkar og þakklæti með því að baða út
öllum öngurn og veifa. Þeir fljúga enn einn
hring yfir okkur, en hverfa síðan austur og
upp. Böggullinn féll skammt norðan við okkur,