Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 15

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 1. tbl. 91. árg. 2015 11
byrjaði að sækja tíma í hjúkrun. Eftir
fyrsta árið í hjúkrunarnáminu var ég
eiginlega ákveðinn að hætta. En eitthvað
í mér krefur mig gjarnan um að ljúka því
sem ég byrja á svo ég lauk fjögra ára
hjúkrunarnáminu. Í mínum árgangi vorum
við tveir karlar og um sjötíu konur.
Ég tók verklega námið eins og skipulag
deildarinnar gerði ráð fyrir. En mér fannst
raunar verklega námið þá vera töluvert
á eftir hugmyndafræðinni. Við lærðum í
háskólaumhverfi um nýjustu rannsóknir.
Svo fór maður að vinna inni á deildum og
komst að því að þar voru vinnubrögð langt
á eftir. Maður fékk fljótlega á tilfinninguna
að þar væri hugsunarhátturinn eitthvað
á þessa leið: „Við gerum þetta bara
svona hér – við höfum alltaf gert þetta
svona.“ Mér fannst talsvert gap vera á
milli hugmyndafræði og hins verklega í
náminu. Í stað þess að fagna nýjungum
var eins og fremur væri staðið í vegi fyrir
nýrri þróun. Þetta var mín tilfinning og
auðvitað aðeins persónulegt mat.“
Hjúkrun og fjallamennska
Ertu Reykvíkingur?
„Já, ég er það þó að ég sé Þingeyingur í
báðar ættir. Móðir mín, Hlaðgerður Laxdal,
er fædd og alin upp á Svalbarðsströnd í
Eyjafirði en fluttist ung til Akureyrar og
svo um tvítugt til Reykjavíkur. Faðir minn
er Jón Hannes Sigurðsson verkfræðingur.
Ég er fæddur 28. febrúar 1969 og nefndur
í höfuðið á langafa mínum í föðurætt, Jóni
Gauta Jónssyni á Gautlöndum í Mývatns­
sveit, enda fæddur á sama degi og
hann. Amma mín hét Kristjana Hafstein,
dóttir Hannesar Hafsteins ráðherra. Við
erum tvö systkinin. Kristjana Jóns dóttir,
systir mín, er gift Einari Pálssyni frá
Vestmannaeyjum. Þau eru garðyrkju­
bændur á Sólbyrgi á Kleppjárns reykjum
í Borgarfirði og fengu verðlaun sem
ræktendur ársins í fyrra. Þau eru stærstu
jarðarberjaræktendur á Íslandi.“
Kom það fólkinu þínu á óvart að þú
skyldir læra hjúkrun?
„Já, sennilega, en foreldrar mínir hafa
jafnan stutt við ákvarðanir mínar og ekki
reynt að beina mér inn á sérstakar brautir.
Allra síst pabbi sem jafnvel hefði sjálfur
viljað læra eitthvað annað en verkfræði
sem honum var hálfpartinn ýtt út í.“
Hvað fannst þér skemmtilegast í
hjúkrunarnáminu?
„Mér fannst mest gaman að læknis­
fræðilega hluta námsins, en ég hafði
einnig mjög gaman af heimspeki og
forspjallsvísindum. Hjúkrunarfögin sem
slík höfðuðu minna til mín. En að mörgu
leyti held ég að hjúkrun ætti ágætlega
við mig. Ég held að ég hefði orðið ágætis
hjúkrunarfræðingur á sumum sviðum,
þótt það hefði síður hentað mér að sjá
um heila deild hefði ég verið ágætur
að einbeita mér að einum sjúklingi og
verkefnum tengdum honum.
Með náminu vann ég á gjörgæsludeild og
hjartadeild á Landspítalanum. Sumarið
eftir útskrift héldum við Hulda Steingríms­
dóttir, kona mín, og tveggja ára dóttir
okkar upp á hálendið og unnum við
landvörslu. Í kjölfarið fluttumst við norður
þar sem ég fékk vinnu á gjörgæsludeild
Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri en hún
sem líffræðingur hjá Herði Kristinssyni á
Náttúrufræðistofnun. Við hjónin kynntumst
í Menntaskólanum við Hamrahlíð.“
Hvernig fannst þér aðrir karlmenn taka
því að þú lærðir hjúkrun?
„Þeir tóku því bara ágætlega. Ég hef alltaf
valið eigin leiðir og getað staðið og fallið
með þeim. Á þeim tíma, sem ég hóf nám
í hjúkrun, skilst mér að um 40 karlmenn
hafi verið með full hjúkrunarréttindi þó að
þeir hafi ekki allir unnið við hjúkrun þá. Ég
kom að sem félagi í Flugbjörgunarsveitinni
þegar snjóflóðin féllu á Súðavík. Í tengslum
við það kynntist ég Rudolf Adolfssyni
geðhjúkrunarfræðingi sem varð mér góð
fyrirmynd.“
Hvenær kynntist þú starfsemi Flug­
björgunar sveitarinnar?
„Fjallamennsku hóf ég í Alpaklúbbnum
ásamt nokkrum félögum mínum. Síðar
mætti ég á fund hjá Flugbjörgunarsveitinni
og fór á kaf í það starf. Ég var virkur í
starfi sveitarinnar fram til 2004 að ég fór
til Svíþjóðar.“
Eru ferðalög þín að mestu bundin við
æfingar björgunarsveita?
„Árið 1996 byrjaði ég að leiðsegja í
fjallaferðum uppi á hálendi á vegum
Íslenskra fjallaleiðsögumanna. Ég hef því
verið með annan fótinn í leiðsögn á
sumrin í 20 ár og alltaf meira og meira.“
Komstu oft að erfiðum slysum í starfi
þínu með Flugbjörgunar sveitinni?
„Já, ég hef gert það. Ég hef komið
að ljótum flugslysum sem eru mér
minnisstæð, svo sem einu í Heklurótum
um verslunarmannahelgi og öðru á
Mosfellsheiði.“
Nýttist þér ekki menntun þín sem
hjúkrunar fræðingur við slíkar aðstæður?
„Jú, ég er ekki í vafa um að hjúkrunarnám
kemur að gagni við ýmsar aðstæður. Það
er þó ekki hægt að leggja hjúkrun að
jöfnu við námskeið í skyndihjálp í þeim
skilningi. Starf mitt á gjörgæsludeildum
hefur þó verið mér gagnlegt í aðkomu
að slysum. Í hjúkrun lærðum við að
búa um lík og komust svo sannarlega í
nánd við dauða, erfiðleika og syrgjandi
aðstandendur. Þar fyrir utan tel ég mig
hafa eiginleika sem nýtast mér við slíkar
aðstæður.
Áhugi fólks á fjallgöngum að vetrarlagi hefur
aukist mikið á undanförnum árum. Hér í göngu
með Útiverum Fjallaskólans í Hengli 17. janúar
síðastliðinn.