Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 32

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 1. tbl. 91. árg. 201528
Sigríður Huld Jónsdóttir útskrifaðist sem hjúkrunarfræðingur frá Háskólanum
á Akureyri 1998. Hún starfaði sem hjúkrunarfræðingur á kvennadeild
Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri í átta ár og var jafnframt verkefnastjóri
fræðslumála í hjúkrun á FSA. Sigríður Huld ákvað haustið 2006 að söðla
um og gerðist aðstoðarskólameistari eins stærsta framhaldsskóla landsins,
Verkmenntaskólans á Akureyri. Þá var hún skólameistari skólaárið 2011 til
2012 í námsleyfi skólameistara. Síðasta vor tók Sigríður Huld sæti í bæjarstjórn
Akureyrar auk þess sem hún er nú í meistaranámi í opinberri stjórnsýslu.
„Stundum er sagt að hættulegasta hugsun
hjúkrunarfræðingsins sé sú að hann telji
sig kunna alla skapaða hluti. Ef sú hugsun
er til staðar þá eru einfaldlega meiri líkur á
mistökum,“ segir Sigríður Huld Jónsdóttir.
Ljósmynd: Auðunn Níelsson.
Karl Eskil Pálsson, karlesp@simnet.is
„Ég útskrifaðist sem stúdent frá
Verkamenntaskólanum á Akureyri vorið
1993 og satt best að segja höfðaði
hjúkrunarfræðinámið mest til mín þegar
ég fór að huga að framhaldsnámi. Nei,
nei, ég hafði lítið sem ekkert hugsað
um slíkt nám. Ef einhver hefði fullyrt
við mig á unglingsárunum að ég yrði
hjúkrunarfræðingur hefði ég örugglega
þvertekið fyrir slíka spádóma. Amma
mín var ljósmóðir, þess vegna hafði
ég líklega einhverja tilfinningu fyrir starfi
hjúkrunarfræðinga auk þess sem ég
hafði starfað við umönnum aldraðra
á Dalbæ á Dalvík í nokkra mánuði.
Þannig að nokkur vitneskja um störf
hjúkrunarfræðinga var fyrir hendi þegar
endanleg ákvörðun um námið var tekin,“
segir Sigríður Huld þegar hún er spurð
um ástæðuna fyrir því að hún ákvað
að innrita sig í hjúkrunarfræðinám við
Háskólann á Akureyri.
Hún segist í upphafi hafa kynnt sér námið
ágætlega þrátt fyrir að hafa ekki leitað til
námsráðgjafa.
„Ég þekkti nokkra hjúkrunarfræðinga,
sem gátu veitt mér ýmsar gagnlegar
upplýsingar um námið og sjálft starfið.
Ég var í fyrsta hópnum þar sem
fjöldatakmarkanir voru viðhafðar varðandi
hjúkrunarnámið við HA. Fyrsta önnin
var því nokkuð strembin enda stefndu
allir nemendur að því að fá að halda
áfram. Sennilega vorum við 35 í upphafi
og síðan voru valdir 25 til að halda áfram
námi. Samkeppnin var því ansi mikil en
þetta hafðist allt saman hjá mér. Námið
var mjög fjölbreytt, bæði fræðilegt og
klínískt. Þegar ég horfi á uppbyggingu
námsins í dag sýnist mér að ekki þurfi
að breyta miklu og líklega hefur það ekki
tekið verulegum breytingum frá því ég
var í námi. Auðvitað eru alltaf einhverjar
nýjungar og ný viðhorf en í heildina séð
er námið mjög svipað.“
Hjúkrunarfræði og náin persónuleg
samskipti
„Já, já, ég var ákveðin í að starfa sem
hjúkrunarfræðingur að námi loknu,
sú hugsun gerði mjög snemma vart
við sig og ég réð mig strax til starfa
við Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Auðvitað var maður nokkurn tíma að
öðlast ákveðið öryggi og sjálfstæði í starfi
en það kom allt saman með tímanum.
Stundum er sagt að hættulegasta
hugsun hjúkrunarfræðingsins sé sú að
hann telji sig kunna alla skapaða hluti. Ef
sú hugsun er til staðar þá eru einfaldlega
meiri líkur á mistökum. Þetta á svo sem
við um allar starfsstéttir ef út í það er farið.
Starfið sjálft er hins vegar góður skóli og í
hjúkrun er nokkuð mikil verkleg kennsla,
bæði í skólanum og á stofnunum. Og
svo bætist við að oftar en ekki starfa
nemendur gjarnan við sjúkrastofnanir á
sumrin. Hitt er svo annað mál að sjálfur
grunnurinn er lagður í sjálfu náminu.
FLEIRI HJÚKRUNARFRÆÐINGAR
MÆTTU GJARNAN FARA Í PÓLITÍK