Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 16

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 1. tbl. 91. árg. 201512
Þetta er mér ekkert sérstaklega erfitt,
„að komast í gírinn“. Ég á líka auðvelt
með að tala um þá hluti sem ég upplifi
og það hjálpar vafalaust til. Mér finnst ég
ekki burðast með erfiða reynslu á bakinu
þó að ég hafi komið að hræðilegum
aðstæðum. Ég tel að það henti mér
ágætlega að standa í þessu.“
Litríkur ferill
Þarf sérstaka manngerð í svona störf?
„Að upplagi er fólk mjög mismunandi
hvað þetta varðar. Það fer eftir því hvað
fólk er með í farteskinu. Um getur verið
að ræða eitt einstakt atvik úr fortíðinni
sem ekki hefur náðst að vinna úr. Það
atvik getur svo kveikt á endurminningum
sem gerir fólk ókleift að vinna við tilteknar
aðstæður. Það eru mörg dæmi um slíkt.
Þess ber að geta að lokaverkefni mitt í
hjúkrun var einmitt um slíkt. Við Steinunn
Blöndal, bekkjarsystir mín, skrifuðum
lokaverkefnið saman þar sem við fjölluðum
um erfiða reynslu björgunarsveitarmanna
og hvernig þeim hafði gengið að vinna úr
henni. Steinunn er í dag ljósmóðir með
mikla starfsreynslu á gjörgæsludeildum.
Þjálfun björgunarsveitamanna miðar öll
að þessu.“
Er þetta hugsjónastarf?
„Já, menn þurfa að koma sér sjálfir upp
búnaði og öðru á eigin kostnað, áhuginn þarf
því að vera mikill. Björgunarsveitirnar borga
þó fyrir ferðalögin og þjálfunina fá menn
frítt. Tveggja ára þjálfun í björgunarsveitum
sigtar út þá sem eiga erindi í þetta starf.
Margir af mínum bestu félögum eru
ferðafélagar úr björgunarsveitum. Það er
hópur sem hefur lent í ýmsu saman og
verið mikið á fjöllum.“
En hvað með hinn eiginlega starfsferil
þinn?
„Eftir eins vetrar starf við sjúkrahúsið
á Akureyri vann ég við leiðsögn. Á
Akureyri vorum við hjónin í tvö ár. Seinni
veturinn kenndi ég meinafræði, líffræði
og lífeðlisfræði við Verkmenntaskólann
á Akureyri. Þarna var skólinn að stíga
sín fyrstu skref í fjarkennslu og var
gaman að taka þátt í því. Mér fannst
gaman að kenna. Þarna nýtti ég mér vel
hjúkrunarnámið. Eftir að við fluttum aftur
suður til Reykjavíkur fór ég að vinna hjá
Pharmaco sem lyfjakynnir. Þar var ég
í tvö ár og þar kom menntun mín sem
hjúkrunarfræðingur mér að góðu gagni.
Þetta var spennandi tímabil en eftir tvö
ár var ég farinn að endurtaka mig og
þá vildi ég hætta. Í kjölfarið var mér
boðin vinna hjá fyrirtækinu Flögu sem
þróaði og hannaði tæki og hugbúnað til
svefnrannsókna. Enn kom mér menntun
mín sem hjúkrunarfræðingur að gagni.
Eftir tveggja ára starf hjá Flögu fór ég
aftur í leiðsögn og ákvað fljótlega að
skrifa bók sem út kom 2004 og heitir
Gengið um óbyggðir. Bókina skrifaði ég
á einu og hálfu ári með öðrum störfum.
Þetta var ein fyrsta bókin sem fjallaði
um gagnlegar leiðbeiningar fyrir slík
ferðalög. Haustið 2004, í kjölfar útgáfu
bókarinnar, fluttumst við fjölskyldan til
Gautaborgar þar sem konan mín var að
fara í framhaldsnám og ég tók að mér
að ritstýra tímaritinu Útiveru. Við höfðum
þá eignast þrjú börn, fædd 1994, 1998
og 2000.
Fjölskyldan flutti svo heim aftur 2006 um
haustið, þá fór ég að vinna á skrifstofu
Íslenskra fjallaleiðsögumanna. Þar kom
ég að skipulagi gönguhópa sem síðan
hafa orðið æ vinsælli á meðal almennings
og nú má segja að enginn sé maður
með mönnum nema hann sé í gönguhóp
og sífellt að þvælast upp um fjöll og
firnindi. Við þetta starfaði ég til ársins
2009 þegar ég ákvað að hætta sem
fastur starfsmaður á skrifstofunni og
skrifa aðra bók. Þá settist ég niður og
skrifaði Fjallabókina en var með annan
fótinn í leiðsögn. Það tók mig fjögur
ár, með öðru, að skrifa þá bók, en
hún kom út fyrir rösku ári og var mjög
vel tekið, var m.a. tilnefnd til íslensku
bókmenntaverðlaunanna. Síðan hef ég
verið í leiðsögn en ákvað í haust að
stofna mitt eigið fyrirtæki.“
Hreyfing úti við mikilvæg
„Mínar ær og kýr eru að vekja fólk
til áhuga um hvers kyns hreyfingu og
þýðingu hennar. Lýðheilsumál eru mér
ofarlega í huga. Má vera að sá áhugi
sé sprottinn af hjúkrunarnáminu. Ég hef
trú á gagnsemi hreyfingar og held að
hreyfiseðlar í stað eða með lyfjum hafi
sannað sig. Hitt er svo annað, sem ekki
virðist síður mikilvægt, en það er hvar
hreyfingin á sér stað. Það virðist með
öðrum orðum skipta máli, sérstaklega
fyrir andlega heilsu okkar, að hreyfingin
fari fram utandyra og helst í náttúrulegu
umhverfi en ekki manngerðu. Rannsóknir
sýna að sláandi munur er á líðan þeirra
sem hreyfa sig inni við í heilsurækt eða
ganga um í verslunarmiðstöðvum og
þeirra sem hreyfa sig úti við, útivistarfólki í
vil. Hreyfing í heilsuræktarstöðvum hjálpar
vissulega hjartanu að pumpa en hreyfing
úti við bætir miklu meira við andlega
heilsu. Ég tel því að það skipti miklu að
Jón Gauti á heimili sínu í Skerjafirði.
Maðurinn með sólgleraugun er Helgi Egilsson
en svo skemmtilega vill til að hann er einnig
hjúkrunarfræðingur og fjallaleiðsögumaður.