Morgunblaðið - 24.09.2015, Blaðsíða 69

MINNINGAR 69
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2015
fulltrúar Sjálfstæðisflokksins um
árabil. Þá höfðum við báðir mikinn
áhuga á tónlist og stangveiði. Það
var mikil gæfa fyrir mig sem ung-
an mann að Hörður skyldi taka
mig undir verndarvæng sinn og
styðja mig til þeirra starfa og
verkefna sem voru okkur báðum
svo hugleikin.
Ég hitti hann síðast 23. ágúst
síðastliðinn á Landspítalanum, þá
sagði hann við mig: „Það fer ekki
mikið fyrir meistara þínum núna,
en ég er sáttur.“ Síðan ræddum
við um fótbolta og stöðu Akranesl-
iðsins. Knattspyrnan á Akranesi á
Herði mikið að þakka.
Með fráfalli Harðar Pálsson er
Akranesbær fátækari en margan
grunar, en missir Ingu og fjöl-
skyldu Harðar er mestur. Hörður
var höfuð fjölskyldunnar og hann
var vakinn og sofinn yfir velferð
hennar því að fjölskyldan var í
fyrsta sæti í allri hans hugsun og
verkum. Með þessum fátæklegu
orðum vil ég þakka Herði fyrir
löng og góð kynni um leið og ég
votta Ingu og fjölskyldunni mína
dýpstu samúð.
Gunnar Sigurðsson.
Hörður Pálsson var í áratugi
einn af máttarstólpum Sjálfstæð-
isflokksins á Akranesi. Ég átti því
margháttað samstarf við hann á
þeim vettvangi. Fyrstu kynni mín
af Herði tengdust hins vegar
kunningsskap foreldra minna við
tengdafólk hans á Hellissandi og
kynntist ég þá þegar þessum ein-
staka athafnamanni, sem hafði
skýra sýn á tilveruna og kom
skoðunum sínum óhikað á fram-
færi svo eftir var tekið. Ég þekkti
því nokkuð til Harðar þegar leiðir
okkar lágu saman á vettvangi
sveitarstjórnarmálanna er hann
var kjörinn í bæjarstjórn Akra-
nesskaupstaðar árið 1974 og ég
ráðinn sem sveitarstjóri Stykkis-
hólmshrepps að loknum kosning-
um það sama ár. Samstarf okkar á
pólitíska sviðinu byrjaði því með
samvinnu okkar innan Samtaka
sveitarfélaga á Vesturlandi, þar
sem áhugi okkar og vilji til þess að
vinna að hagsmunamálum Vestur-
lands fór saman. Ég fann strax að
ég naut tengsla hans við fólkið á
Hellissandi og þau tengsl urðu til
þess að hann átti auðvelt með að
setja sig inn í málefni og hagsmuni
Snæfellinga. Naut ég því góðs
sambands við Hörð bæði í starfi á
vettvangi sveitarstjórnarmála og
enn frekar þegar kom að því að
njóta stuðnings Harðar í þing-
kosningum og störfum mínum
sem ráðherra. Fjölbreytt áhuga-
svið Harðar jafnt á sviði atvinnu-,
menningar-, íþrótta- og stjórn-
mála, sem og víðtæk tengsl hans í
Skagafirði, á Snæfellsnesi, Borg-
arfirði og Akranesi, varð til þess
að hann átti fjölmarga vini og
samstafsmenn sem nutu krafta
hans og einstakrar atorku og þá
ekki síst á vettvangi Sjálfstæðis-
flokksins. Það var gott að leita
ráða hjá Herði. Maður gat verið
viss um að hann segði skoðun sína
umbúðalaust og hann átti auðvelt
með að koma á mikilvægum
tengslum og samböndum. Hörður
þótti stundum beinskeyttur og
hrjúfur í samskiptum en af kynn-
um mínum af honum vissi ég að
velvilji bjó að baki og sannfæring
um að betra væri að sjá myndina
alla og þá bæði jákvæðar og nei-
kvæðar hliðar mála þegar mikið lá
við og ráð voru gefin. Hörður var
höfðingi heim að sækja og gest-
risni þeirra Ingu var einstök. Þess
naut ég þegar ég var á kosninga-
ferðum og var stundum dögum
saman á Akranesi þar sem Hörð-
ur taldi að ég ætti verk að vinna
við að kynnast högum Skaga-
manna og því góða fólki sem þar
bjó og vildi veita Sjálfstæðis-
flokknum öflugt lið í kosningum
og styðja áform um framfarir í
samfélaginu. Fyrir það vil ég
þakka um leið og ég minnist Harð-
ar með virðingu og þakklæti fyrir
samstarfið. Ég sendi Ingu Þór-
eyju og fjölskyldu þeirra innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Harðar Pálssonar.
Sturla Böðvarsson.
Hniginn er að foldu hugsjóna-
maður hollra lífshátta, trúr merk-
isberi bindindismanna um árarað-
ir, löngum þar í forystu. Á
hverfulli tíð eru slíkir samfélagi
okkar einkar dýrmætir, þeirra er
líka sárt saknað. Á vettvangi
Reglunnar kynntist ég Herði og
fór vel á með sjálfstæðismannin-
um og allaballanum, enda stjórn-
mál sjaldan til umræðu, hvor um
sig vissi af hinum og létu sam-
eiginleg áhugamál sitja í fyrir-
rúmi. Hörður naut mikils trúnað-
ar í Góðtemplarareglunni ekki
síður en í þjóðmálunum og var í
æðstu stjórn þar og þegar við
breyttum yfir í Bindindissamtökin
IOGT var ekki amalegt að eiga
Hörð að með sinni einlægu sann-
færingu þess að rétt skref væri
stigið. Stuðningur hans þar gjörði
gæfumuninn, enda hans hjartans
áhugamál að styðja það sem gæti
komið hreyfingunni helzt til góða.
Alla tíð var Hörður jafnrökfastur,
jafneinarður þegar hann tók til
máls hjá okkur og minnisstæðar
verða okkur heimsóknir hans til
okkar þar sem hann fór á kostum,
flutti gamanmál, söng og ræddi
svo alvörumál, hvetjandi til dáða
af heitum huga með snjöllum orð-
um og allt jafnvel gjört okkur til
ánægju og hvatningar. Þetta
sýndi einu sinni enn hversu fjöl-
hæfur hann var og fór vel með
hvaðeina. Við hjónin nutum þess
að hafa Hörð með okkur á þorra-
blóti í vetur sem leið og mikið var
það skemmtilegt og þakklátum
huga horft til þess nú. Hörður var
einstaklega góður söngmaður og
sýndi það svo víða, máske aldrei
betur en í Skagakvartettinum sem
veitti manni söngsins unað beint í
æð þegar á var og er hlýtt. Þetta
eru aðeins fáein fátækleg þakkar-
orð fyrir afbragðs kynni og þá
fyrst og síðast einlæg þökk fyrir
veitula samfylgd í þágu þeirrar
hollu hugsjónar bindindisins sem
hann barðist svo ötullega fyrir.
Þar fór góður drengur um geng-
inn veg.
Ekkju hans og afkomendum
eru sendar hlýjar samúðarkveðj-
ur.
Helgi Seljan.
Á þessum fögru haustdögum
hefur góður vinur, Hörður Páls-
son bakarameistari á Akranesi,
kvatt okkur eftir erfið veikindi.
Það er sjónarsviptir að slíkum
mönnum í bæjarfélaginu okkar.
Hörður var vinnusamur og
mjög góður bakari. Hann starf-
rækti bakarí sem bar nafn hans,
Harðarbakarí. Um tíma dvaldi
hann í Kaupmannahöfn þar sem
hann kynnti sér kökugerð og
„konditori“ að dönskum sið.
Brauðin og kökurnar hans voru
þekkt og eftirsótt langt út fyrir
starfssvæði hans á Akranesi.
Hörður var góður söngmaður
og minntist oft æskuáranna á
Sauðárkróki, en þar tók hann ung-
ur þátt í söngstarfi. Á góðum
stundum söng hann fyrir okkur
félaga sína með bjartri tenórrödd.
Rætur Harðar voru sterkar í
Skagafirðinum og þangað heim-
sótti hann reglulega vini og kunn-
ingja. Ég minnist atviks sem sýnir
ræktarsemi hans við gamla vini.
Við fórum saman á fund á Sauð-
árkróki. Áður en við lögðum af
stað heimleiðis að fundi loknum
kvaðst Hörður ætla að heimsækja
nokkra vini sína, sem ekki voru á
fundinum. Ókum við síðan sem
leið lá upp á „Nafirnar“ ofan við
byggðina, þar sem kirkjugarður-
inn er. „Hér hvíla vinir mínir, sem
hafa kvatt á liðnum árum,“ sagði
Hörður og blessaði yfir grafir vina
sinna sem þar hvíldu.
Hörður var mikill félagsmála-
maður og tók þátt í fjölbreyttu fé-
lagsstarfi á Akranesi. Hann söng í
Karlakórnum Svönum, Kirkju-
kórnum og kór eldri borgara.
Áhugamál hans voru margþætt.
Hann var áhugasamur bridsspil-
ari og mikill knattspyrnuaðdá-
andi. Hann var bindindismaður og
lagði fram ómælda vinnu í þágu
Góðtemplarareglunnar. Hörður
tók virkan þátt í bæjarmálapólitík
fyrir Sjálfstæðisflokkinn, starfaði
í bæjarstjórn og nefndum á veg-
um bæjarins.
Kynni okkar hófust nokkuð
fljótt eftir komu hans til Akraness
og leiðir okkar lágu saman í fé-
lagsstarfi. Við gengum báðir í
Oddfellowstúkuna nr. 8, Egil, árið
1960. Hann hreifst af hugsjónum
Reglunnar og var ávallt tilbúinn
að leggja þar góðum málum lið.
Hörður lét til sín taka í fjölmörg-
um trúnaðarstörfum á vegum
stúkunnar. Á þeim árum stofnaði
hann ásamt þremur bræðrum í
stúkunni söngkvartett, Skagakv-
artettinn, sem síðar varð lands-
þekktur og sungu þeir félagar og
skemmtu fólki um árabil.
Á seinni árum fórum við Elín
með vinum okkar í nokkrar utan-
landsferðir, bæði á sjó og landi. Í
þeim hópi voru Hörður og Inga,
ásamt Hallberu og Ríkharði. Þau
voru góðir ferðafélagar. Þar naut
Hörður sín vel. Oft var sungið og
glaðst.
Við félagar hans í Oddfellow-
stúkunni nr. 8, Agli, þökkum hon-
um samstarfið og vel unnin störf í
þágu stúkunnar og biðjum honum
blessunar.
Við Elín sendum Ingu og fjöl-
skyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bragi Þórðarson.
Hörður Pálsson er í val fallinn.
Tenórinn bjarti hljómar ekki leng-
ur. Sagnamaðurinn góði er þagn-
aður. Atorkan og dugnaðurinn eru
sagan ein. En hlýr og ferskur hug-
blærinn, sem fylgdi honum jafnan,
lifir ófölskvaður hjá vinum hans.
Hörður var fjölhæfur hæfi-
leikamaður. Hann rak myndarlegt
fyrirtæki og kom víða við í at-
vinnu- og félagsmálum á Akra-
nesi. Hann var bjartsýnn, hug-
djarfur og hvatti til góðra verka.
Hörður var ungur að árum þeg-
ar Skagfirðingar veittu því athygli
að pilturinn hafði söngrödd góða
og sá hæfileiki að syngja til að
halda „gleði hátt á loft“ fylgdi hon-
um nánast til æviloka. Margir
muna Skagakvartettinn flytja
Skagamenn skoruðu mörkin og
Umbarassa. Áratugum saman
söng hann í kirkjukórum á Sauð-
árkróki og Akranesi. Og hvar sem
hann kom til mannfunda fylgdi
honum söngur og gleði.
Ungur að árum gekk Hörður til
liðs við Góðtemplararegluna.
Hann var traustur samstarfsmað-
ur Jóns Þ. Björnssonar skóla-
stjóra og hélt að hætti hans merk-
inu hátt á loft til æviloka. Aldrei
gerðist hann slíkur siðvillingur að
leitast við að stuðla að því að láta
dreifa sem víðast því vímuefni sem
veldur hér á Vesturlöndum meira
tjóni og hörmungum en öll önnur
þvílík efni samanlögð.
Hörður Pálsson var margfróð-
ur og snjall sagnamaður enda for-
eldrar hans báðir prýðilega greint
fólk og skemmtilegt. Hann var rit-
fær vel eins og frásagnir hans í
Skagfirðingabók sýna.
Hann var vel íþróttum búinn
ungur og áhugamaður um þá hluti
til hins síðasta.
En umfram allt var Hörður
Pálsson drengur góður. Hann var
fastlyndur og traustur eins og
tryggð hans við Góðtemplararegl-
una sýnir. Okkur hjónum var
hann heill og hlýr og þá örugg-
astur í stuðningi þegar mest lá við.
Ekki áttum við tryggari vini en
þau Ingu, fallega og vel gerða
konu af Hellissandi. Þau hæfðu
hvort öðru vel enda bera afkom-
endurnir því vitni. Marga glaða og
ánægjulega stund áttum við á
glæsilegu heimili þeirra. Þar var
jafnan gott að koma og gaman að
vera.
Hörður hefur yfirgefið leikinn
eftir langt og þróttmikið ævistarf.
Það er sjónarsviptir að honum.
Við Björg minnumst hans með
virðingu og þakklæti, samhryggj-
umst ástvinum hans og biðjum
Guð að gefa honum raun lofi betri.
Ólafur Haukur Árnason.
Kveðja frá Knattspyrnufélagi
ÍA
Hörður Pálsson, bakarameist-
ari og fyrrverandi formaður
Knattspyrnufélags ÍA, lést eftir
stutta sjúkdómslegu 15. septem-
ber síðastliðinn, 82 ára að aldri.
Hörður lærði bakaraiðn á Sauð-
árkróki, en kom til Akraness 1958
og tók þá við rekstri Alþýðubrauð-
gerðarinnar og rak hana til 1963.
Þá keypti hann reksturinn og
breytti nafni hans í Harðarbakarí
og starfrækti það til 1998. Hörður
var mikill félagsmálamaður og
kom víða við í þeim efnum. Hann
var bindindismaður og starfaði
sem slíkur í góðtemplarareglunni
bæði á Sauðárkróki og Akranesi
og sat lengi í stjórn Stórstúku Ís-
lands.
Hann var bæjarfulltrúi á Akra-
nesi um árabil og lét flest fram-
faramál sig varða, einkum ýmis
velferðarmál og þá sérstaklega í
skóla- og öldrunarmálum. Hann
var sæmdur fálkaorðunni 2003.
Hörður var mikill áhugamaður
um knattspyrnu til hinstu stundar
og fastagestur á vellinum þegar
Akranesliðið var að keppa. Hann
var formaður Knattspyrnufélags
ÍA 1988-1989. Á þeim tíma stóð yf-
ir mikið uppbyggingarstarf í fé-
laginu sem hafði verið stofnað
1986 og eins var mikil uppbygging
íþróttamannvirkja í bænum. Þessi
ár voru undanfari þeirra miklu
sigurára sem fylgdu í kjölfarið
næstu ár á eftir.
Knattspyrnufélag ÍA þakkar
Herði af heilum hug hans störf
fyrir félagið og allan þann stuðn-
ing sem hann veitti því á löngum
tíma. Eiginkonu hans, börnum
þeirra og barnabörnum eru send-
ar hugheilar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd stjórnar Knatt-
spyrnufélags ÍA,
Haraldur Ingólfsson.
Í dag kveðjum við bakarabræð-
ur á Akureyri, Biggi og Billi, vin
okkar Hörð Pálsson, bakarameist-
ara á Akranesi.
Hörður hefur verið vinur okkar
frá því að við munum eftir okkur
því það var mikill vinskapur á milli
pabba okkar, Snorra bakara á
Akureyri, og Harðar alla tíð.
Við bræður höfum sótt margar
fagsýningar í útlöndum í gegnum
tíðina og Hörður verið þar með
okkur.
Þá var gaman að vera með
kappanum. Hann var hrókur alls
fagnaðar og söngmaður mikill,
enda Skagfirðingur. Stundum
héldu menn að Hörður væri vel
við skál þegar stuðið var sem
mest, en svo var ekki. Hörður var
alla sína tíð templari, smakkaði
ekki vín en var allra manna hress-
astur.
Billi bróðir og Hörður voru
miklir veiðifélagar. Þeir fóru í
margar góðar veiðiferðir í gegn-
um árin en þótti alltaf skemmti-
legast að fara í Hofsá í Vopnafirði.
Á skrifstofu Billa er flott mynd af
Herði með einn stóran lax úr
þeirri góðu á.
Kynni okkar Harðar hafa verið
mjög náin undanfarin ár þar sem
við erum miklir Oddfellowar og
Hörður verið í reglunni í 55 ár.
Hann var alltaf góður félagi að
leita til þegar Oddfellowmál voru
annars vegar.
Undanfarin þrjú ár sóttum við
Hörður mánaðarlega fundi í
Reykjavík á efsta stigi reglunnar.
Þar vorum við sessunautar við
matarborðið eftir fundi og rifjuð-
um upp margar góðar stundir. Við
fórum líka saman til Kaupmanna-
hafnar í janúar síðastliðnum og
sátum mjög merkilegan stofnfund
á efsta stigi Oddfellowreglunnar. Í
matnum eftir fundinn stóð sá
gamli upp og stjórnaði fjöldasöng
okkar reglusystkina frá Íslandi
sem vorum í þessari ferð. Við slóg-
um skemmtilega í gegn með þess-
ari uppákomu okkar, þökk sé
Herði.
Kæri vinur. Við bakarabræður
kveðjum þig með þökk í huga fyrir
allt gamalt og gott. Hvíldu í friði.
Elsku Inga og fjölskylda. Við
bræðurnir og fjölskyldur okkar
sendum ykkur hugheilar samúð-
arkveðjur.
Birgir og Kjartan Snorrasyn-
ir, bakarabræður.
✝ Sigrún Wi-encke fæddist
í Reykjavík 16.
nóvember 1964.
Hún lést 12. sept-
ember 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Ásta Krist-
insdóttir, f. 2.
október 1944, d.
11. mars 2007, og
Pétur Wiencke, f.
16. ágúst 1941, d.
15. október 1991.
Systkini Sigrúnar eru Bern-
hard Kristinn, f. 13. apríl 1966,
d. 12. október 1992, og Þórdís
Wiencke, f. 27.6. 1967, búsett í
Þýskalandi. Börn Sigrúnar
eru: Ásta Wiencke, f. 1. októ-
ber 1980, Hallgrímur Mark-
ússon, f. 1. júlí 1988, Pétur
Wiencke, f. 4. sept-
ember 1992, og
Karen Björk Wi-
encke, f. 19. októ-
ber 1993. Barna-
börn Sigrúnar eru
átta. Eftirlifandi
sambýlismaður
hennar er Þór Ingi
Árdal, f. 31. des-
ember 1957.
Sigrún ólst upp
í Breiðholti og
gekk í Fellaskóla og vann ýmis
umönnunarstörf um ævina.
Síðustu árin vann hún í Fé-
lagsstarfi aldraðra í Vogum á
Vatnsleysuströnd, þar sem hún
var búsett.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
24. september 2015, kl. 15.
Elsku mamma, við vitum
ekki hvar við eigum að byrja.
Við eigum eftir að sakna þín
svo ótrúlega mikið, þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur í
blíðu og stríðu.
Hver á núna að hamra í
borðið fyrir okkur þegar á
reynir og tuða í okkur þegar við
villumst af leið? Þú varst klett-
urinn okkar og við fengum ekki
einu sinni tíma til að kveðja þig.
Við vitum að það var tekið
vel á móti þér þarna og þú
fékkst loksins að hitta ömmu,
afa og Benna frænda aftur, við
biðjum að heilsa þeim. Við vit-
um það vel að þú átt eftir að
bögga okkur í framtíðinni og
reyna að skipa okkur fyrir í
draumum okkar og fylgist rosa-
lega vel með okkur öllum. Þú
munt alltaf vera í hug okkar og
hjörtum.
Elsku mamma okkar, þín
verður sárt saknað og við mun-
um sjá til þess að öll þín barna-
börn munu muna hvað þú elsk-
aðir þau heitt. Þau voru líf þitt
og yndi og við vitum að það
mun ekki breytast, þú átt eftir
að vaka yfir þeim og passa upp
á þau þar til þau koma til þín.
Ekkert af okkur systkinun-
um væri komið á þann stað í líf-
inu sem við erum núna ef það
væri ekki fyrir þig og leiðsögn
þína. Við elskum þig svo ótrú-
lega mikið að orð fá því ekki
lýst. Við vildum óska þess að
við hefðum haft lengri tíma með
þér, eða bara farið og sótt þig
og bannað þér að fara strax.
Þín börn,
Ásta Wiencke
Hallgrímur Markússon
Pétur Wiencke
Karen Björk Wiencke
og barnabörn.
Lífið er hverfult og enginn er
viðbúinn þegar kallið kemur
svona skyndilega hjá konu á
besta aldri. Fréttin að hún Sig-
rún sé látin kemur eins og
högg, maður vill ekki trúa og
síðan vakna margar spurningar
sem erfitt er að fá svör við á
þeirri stundu.
Þegar við hugsum til Sigrún-
ar mágkonu þá kemur strax
upp í hugann hjálpsemi og hvað
hún var greiðvikin við fólk. Hún
var alltaf boðin og búin að
koma að hjálpa ef eitthvað stóð
til í fjölskyldunni.
Það var alltaf auðsótt mál að
leita til hennar , hvort sem það
voru einhver veisluhöld, flutn-
ingar eða eitthvað annað sem til
féll. Kunnum við henni bestu
þakkir fyrir.
Boðin og búin var hún að að-
stoða tengdamóður sína við ým-
islegt svo sem verslunarferðir,
heimilisstörf, hárgreiðslu og
viðveru almennt. Tengdamóðir
hennar syrgir nú hjálparhell-
una sína eins og hún orðaði það.
Orðið barnelska kemur einn-
ig upp í hugann þegar við hugs-
um til Sigrúnar, börn voru
henni gleðigjafar og hændust
að henni. Barnabörnin fengu að
njóta umhyggju og ástar ömmu
sinnar óumbeðið.
Sigrúnu var margt til lista
lagt. Hverslags hannyrðir
veittu henni ánægju hvort sem
það var minna föndur eða að
prjóna heilu skírnarkjólana fyr-
ir barnabörnin. Eldri borgarar í
Vogunum nutu góðs af sköpun
hennar um nokkurn tíma og
heyrðum við hana of nefna eldri
borgarana sína með hlýju eftir
að hún hætti að vinna þar.
Garðrækt var henni mjög hug-
leikin, ber garðurinn í Vogun-
um þess vel merki. Hún elskaði
sólina og naut sín úti í góðu
veðri. Sigrún hafði margt til að
bera sem við förum ekki að
telja allt upp. Hún elskaði fjöl-
skylduna sína ofar öllu, lagði
sitt af mörkum og var vinur
vina sinna.
Það var alltaf skemmtilegt að
setjast með kaffibolla og spjalla
við þór bróður og Sigrúnu um
heimsins mál. Sigrún var fylgin
sér og hafði ákveðnar skoðanir
á hlutunum. Nú óskar maður
þess að hafa fengið fleiri stund-
ir saman og fleiri samvistir síð-
ustu mánuði en svona er lífið,
ekkert öruggt í þessum heimi.
Þegar andlát ber svona fljótt
að er erfitt að taka því, þá er
líklega það eina sem við getum
gert að hugsa um góðu minn-
ingarnar sem sitja eftir í hjarta
okkar og styrkja hina sem eftir
sitja.
Við vottum okkar dýpstu
samúð til allrar fjölskyldunnar.
Elsku Þór, við hjálpumst að við
að horfa upp í ljósið og þú veist
hvert þú getur leitað.
Elsku Karen, Pétur, Halli og
Ásta, minning um góða móður
varir alltaf og hjálpar til í sökn-
uðinum.
Öllum öðrum ættingjum og
vinum Sigrúnar sem eiga um
sárt að binda sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Hvert sem leiðin þín liggur
um lönd eða höf;
berðu sérhverjum sumar
og sólskin að gjöf.
(Stephan G. Stephansson.)
Hvíl í friði, elsku Sigrún.
Svandís og Einar.
Í dag kveðjum við Sigrúnu
vinkonu okkar. Við kynntumst
fyrir 43 árum, þá vorum við all-
ar nýfluttar í Breiðholtið og
bjuggum allar við sömu götuna.
Frá fyrsta skóladegi í Fella-
skóla sátum við allar saman og
þannig var það meira og minna
þangað til við kláruðum grunn-
skólann. Við höfum ýmislegt
brallað saman í gegnum árin,
hlegið og grátið, en umfram allt
átt margar skemmtilegar
stundir. Það er sárt að þurfa að
kveðja svona snemma en við er-
um þakklátar fyrir þann tíma
sem við áttum með henni og
fjölskyldu hennar. Elsku Þór,
Karen, Pétur, Halli, Ásta, Þór-
dís og fjölskyldur, hugur okkar
er hjá ykkur.
Margrét og Ingigerður.
Sigrún Wiencke