Gerðir kirkjuþings - 01.01.2014, Page 5

5
Setningarræða forseta kirkjuþings, Magnúsar E. Kristjánssonar
Kirkjuþing 2014 er sett, 51. kirkjuþing hinnar íslensku þjóðkirkju.
Ég býð ykkur öll hjartanlega velkomin til þessarar setningarathafnar kirkjuþings,
kirkjuþingsfulltrúa og góða gesti. Það er gaman að hitta aftur samstarfsfólk frá fyrri
þingum og ánægjulegt að kynnast nýjum fulltrúum sem nú setjast á kirkjuþing í fyrsta
sinn. Nú hefst nýtt kjörtímabil með nýjum verkefnum, væntingum og vonum.
Við biðjum að vel takist til og að við stöndum undir þeirri ábyrgð sem okkur er falin sem
fulltrúum í æðstu stofnun hinnar íslensku þjóðkirkju.
Ég býð sérstaklega velkomna frú Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, innanríkisráðherra og vil
nota þetta tækifæri og þakka henni fyrir þann fallega vitnisburð sem kom fram í ávarpi
hennar hér á þessum stað fyrir ári síðan. Þau orð voru góð. Það er ekki oft sem maður
heyrir fólk af vettvangi stjórnmála tjá sig með svo jákvæðum og einlægum hætti um kirkju
og kristni.
Mér þótti gott að heyra það sem ráðherra sagði. En að sama skapi þá þótti mér afar leitt
þegar lítill en hávær hópur fólks spratt fram og fann því allt til foráttu að ráðherra talaði af
einlægni og velvilja um trú og kirkju.
Eftir á að hyggja er það gagnrýnivert hve þessum háværa hóp var leyft að eiga sviðið í
þessu tilfelli sem og sumum öðrum. Það er því miður orðið þannig að fólk í opinberum
hlutverkum tekur vissa áhættu ef það lýsir yfir stuðningi við kirkju og kristni. Er það
ásættanlegt ástand?
Getur það verið eðlilegt að fólk fái yfir sig gusur ef það telur starf kirkjunnar til góðs.
Stofnunar sem um 3/4 þjóðarinnar tilheyra? Er það ásættanlegt að sá siður sem hér hefur
mótað samfélag í meira en þúsund ár sé jaðarsettur af örfáum háværum einstaklingum á
nokkrum árum?
Nei, góðir kirkjuþingsfulltrúar það er engan veginn ásættanlegt.
En hver á þá að gera eitthvað í því og hvað á að gera? Það er auðvitað erfiðara að svara
þeirri spurningu en hinni fyrri. Þó má minna á orð sem höfð hafa verið eftir móður Teresu:
Enginn getur gert allt en allir geta gert eitthvað. Þessu ástandi verður ekki breytt með
ályktunum á kirkjuþingi eða hvatningu til biskups. Leiðsögn um lausn á þessu er ekki að
finna í sögunni um Litlu gulu hænuna. Lausnin hlýtur að vera sú að fólki sem þykir vænt
um kirkju og kristni finnist ástæða til að standa upp og segja hingað og ekki lengra. Við
viljum ekki að Jesús sé rekinn út úr stofnunum samfélagsins, við viljum ekki að umræða
um kristni sé þögguð niður, við viljum ekki að hinn kristni siður sé jaðarsettur.
Fyrrum kirkjumálaráðherra áminnti okkur fyrir 18 mánuðum um að huga að baklandi
kirkjunnar. Það á við í þessu sem öðru.