Gerðir kirkjuþings - 01.01.2014, Síða 17

17
okkur og hvetja okkur til að sofna ekki á verðinum varðandi boðunina og þjónustuna. Við
höfum átt erfitt með að verjast þegar fréttir með tölulegum upplýsingum hafa verið fram
bornar. Það hefur t.d. hvergi komið fram að yfir 90% allra útfara á landinu eru kirkjulegar
athafnir og um 90% ungmenna fermast þrátt fyrir það að meðlimir Þjóðkirkjunnar eru
rúmlega 70% þjóðarinnar.
Í gærkveldi setti ég landsmót æskulýðssambands Þjóðkirkjunnar sem fram fer á
Hvammstanga. Yfir 600 unglingar víðsvegar af landinu koma saman þessa helgi, fræðast,
láta gott af sér leiða, skemmta sér og uppbyggjast. Það er því ekki rétt sem stundum heyrist
að framtíð þessa lands, unglingarnir vilji ekki vera með í kirkjulegu starfi. Landsmótið
hefur verið árviss atburður í fjölda ára og eru margir leiðtoganna búnir að útskrifast úr
farskóla leiðtogaefna en þann skóla hefur kirkjan starfrækt um árabil. Það er því margt
sem bendir til þess að þjóðkirkjan muni lifi góðu lífi í framtíðinni.
Mörgum landanum er hlýtt til kirkjunnar og í vísitasíum mínum finn ég það glöggt.
Kirkjuhúsunum er sinnt af natni og starfið blómstrar víða. Hinir helgu staðir þjóðarinnar
eiga sér velunnara sem taka því illa ef stungið er upp á breytingum á þeim. Það hefur
ekki farið fram hjá kirkjuráði sem ber ábyrgð á Skálholti að hugmyndir um uppbyggingu
ferðaþjónustu þar á stað hafa ekki hlotið hljómgrunn hjá öllum. Kirkjuþingsfulltrúum
gefst kostur á því hér á þinginu að ræða samferð kirkju og fleiri aðila varðandi slíka
uppbyggingu í Skálholti. Fjöldi fólks leggur leið sína í Skálholt og er staðurinn vanbúinn
til að taka á móti fjöldanum. Það verður að finna ásættanlegar leiðir til að bregðast við
þeirri staðreynd.
Trúarleg málefni eru meðal grunnstoða hvers samfélags. Kirkja og íslensk þjóð hafa átt
langa og farsæla samleið og íslensk menning og samfélagssýn eru sterklega mótuð af
kristnum sið.
Þjóðkirkjunni ber að standa vörð um kristinn sið og gildi. Köllun hennar er að boða
kristna trú og hún vill leiða, eins og hún hefur gert, samstarf við önnur trúfélög og
lífsskoðunarhópa, með það að marki að styrkja heilnæmt mannlíf og stuðla að réttlátu
samfélagi.
Kirkjustjórnin ber ábyrgð á því að kirkjan geti rækt þetta hlutverk sitt og ber henni að
setja reglur sem tryggja velferð kirkjunnar og þess hlutverks sem henni er falið að sinna.
Kirkjuþingi ber að tryggja það að kirkjan sem stofnun geti sinnt boðunarhlutverki sínu og
kærleiksþjónustu.
Nútímasamfélag er fjölþætt og margslungið. Þjóðkirkjunni hefur ekki tekist nógu vel að
aðlaga sig að breyttum þjóðfélagsháttum. Þegar fólkið flykktist í þéttbýlið hélt hún áfram
að vera sveitakirkja og munurinn á sveitakirkjunni og borgarkirkjunni gerir það að verkum
að ein tegund starfsreglna á ekki alltaf við í báðum þessum kirkjum. Þetta hefur skapað
spennu milli þéttbýlis- og dreifbýliskirkjunnar og spurning er hvort við verðum ekki að
fara að viðurkenna kirkjuskipan sem tekur mið af þessu.