Félagsbréf - 01.03.1962, Page 30

Við tökum saman höndum
tveim og tveim
til trausts og liðs
við ungan, fagran heim,
þar eiga vonir æskunnar að rætast.
j3tl<Lng(i<iLkai
Á hörpustreng ég leik mitt ljóð
urn ljúfa, kyrra mánanótt,
og mæli í hljóði unaðsóð,
sem ást mín hefur þangað sótt.
Ó, líð ei, nótt, svo allt of ótt —
dvel enn um stund, ó, ljúfa nótt.
Ég unni þér, ég ann, ég ann,
og ekkert. getur jafnazt við
þann eld, sem mér í muna brann
og meinar þránni stundarfrið.
Um ungan svein, mitt sælumið,
ég syng við þýðan strengjaklið.
Frá dægurönn um dimma nótt
mig draumar leiða gullinn stig.
En þótt ég verði þaðan sótt
og þungar kvaðir heimti mig,
mín ást, mín ást skal söm við sig —
mín sorg mun halda tryggð við mig.