Félagsbréf - 01.03.1962, Qupperneq 65

FÉLAGSBRÉF
57
nú við vondan drauni, niðamyrkur og reyk, en maurildi uppi yfir sér. Loks-
ins stumraði hún upp: „Hvar er ég? Hvernig stendur á þessu?“ Heyrir hún
þá drvnjandi rödd Péturs: „Þú ert komin í helvíti!“ Við það þagnaði kerling
stundarkorn, en sagði svo: „Já, já, fór það þá til svona.“ Þagnaði hún
þá nokkra stund, en sagði síðan: „En hvað þýða þessar stjörnur eða eldflugur
allt í kringum mig?“ „Það eru sálir fordæmdra,“ þrumaði Pétur, „og ég er
sjálfur djöflahöfðinginn.1" Enn þagnaði kerling um stund, en sagði svo: „Get-
ur þá engin af þessum fordæmdu sálum gefið mér ofurlítið brennivínstár?“
Ojú, það var þá til reiðu, og þótti kerlingu þá vistin ekki vera sem verst. En
þegar hér var komið, fóru drengirnir, sem verið höfðu í felum, að hlæja, og
komst þá allt upp. — Ekki er þess getið, að kerlingu yrði nokkuð meint við.
Skríddu, helvítiS þitt.
Gömul vopnfirzk saga.
Þegar Jón biskuj) Vídalín vísiteraði Vopnafjörð, var Björn sýslumaður Péturs-
son á Burstarfelli. Biskup tjaldaði á nesinu fram undan bænum. Um kvöldið
sinnaðist biskupi og sýslumanni, því báðir voru við öl, þannig að sýslumaður
barði biskupinn. Hann reiddist, tók sig upp og flutti tjöld sín að Hofi. Þar
vísiteraði hann annaðhvort daginn eftir eða litlu síðar, helzt var það þó
næsta dag. Vildi sýsjumaður þá hiðja biskup fyrirgefningar, en hann vildi
hvergi við hann tala nema í kirkjunni. Þessum kosti tók sýslumaður og gekk
inn í kirkju. Var biskup þá fyrir innan gráturnar, kallaði til sýslumanns og
sagði: „Skríddu, helvítið þitt!“ Sýslumaður lagðist þá niður og skreið innar
eftir gólfinu til biskups. Sættust þeir þá heilum sáttum.
í