Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 22

Mynd 6.
unum. Þá er það samkenni bergmynda,
að hvert verk er án tengds og unninns
grunns. Segjum ílesjuna aðalatriðið.
Dýptarhólf leiksviða, sem málarar
seinni alda hafa mjög ræktað í mynd-
um, er hvergi gerðaratriði. En vídd
leikhússalanna og kvikmyndahúsanna
er til að vissu leyti.
Menn hafa mjög leyft sér að kenna
listhefð efri fornsteinaldar við natúral-
isma. Orð þetta fær hér ekki vel stað-
izt að öllu leyti. Og með slíku heildar-
heiti er lítið gert úr hinum geometríská
og sérgilda þætti hefðarinnar. Það
mun gild skýring að segja natúralism-
ann, stefnu þá í málaralist, sem rís í
Evrópu á seinni hluta nítjándu aldar
og ber þetta nafn, vera framhald real-
18 FÉLAGSBRÉF
ismans, en gengið sé enn lengra í
hlýðni við hið hlutkennda. Svo er.
natúralismi all almennt hugtak. Er
við það stuðzt um verk ýmissa tíma.
í stytztu máli má segja, að átt sé við
myndgerð eftir kröfum venjuskyns,
þar sem daglegur vettvangur og um-
hverfi ljær efni og hvaðeina er ná-
kvæmlega sýnt. Fleira vakir svo reynd-
ar undir steini, ef sótzt er eftir orðskýr-
ingu, sem á að vera alhliða og rækileg.
Á ísöld er hvorttveggja, efni valið mjög
í náttúrunni, valin aðallega dýr í mynd-
gerð, og svo er all mikil hlýðni um leið
við form náttúrunnar. Eins og allir
geta kynnzt með eigin augum, fer því
þó víðs fjarri, að náttúruformin séu
mjög nákvæmlega stæld og elt við