Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 60

ekki; styrkur hans er hinn einfaldi,
brotalausi frásagnarháttur. En oft bera
sögurnar það með sér að vera tilkomn-
ar í flýti og lílt eða ekki unnar;
manni virðist að með nákvæmari
hreinskrift hefði höfundi átt að verða
mun meira úr þeim. Svo er t.d. um
Revúar Nicolai og Næturheimsókn; í
báðum þessum sögum sýnast manni
drög að umtalsverðum skáldskap en
verður ekki úr; og sá dómur hæfir
raunar bókinni í heild.
Sem sagt: Jökul'l Jakobsson bætir
engu við vöxt sinn með þessu sagna-
safni; sögurnar virðist rétt að skoða
sem fingraæfingar fyrir hin stærri
verk hans. Tjáir ekki um að fást; en
þó virðist manni af hókinni að Jökull
hafi öll efni til að skrifa hetri sögur
en hér eru samankomnar.
Ó. ].
Indriðask ólin?i
Baldur Óskarsson:
DagblaS.
Bókaútgáfan FróSi.
Reykjavík 1963.
Hin nýja skáldsagai Baldurs Óskars-
sonar er betra verk en smásögur hans
sem komu út fyrir tveimur árum; það
er raunar ekki mikið lof um DagbLað.
Baldur er enn sem fyrr mjög háður
fyrirmyndum sínum; hann er af ind-
riðaskólanum á íslandi. Þó gerir ekki
svo mikið til þótt frásagnaraðferð hans
sé ósjálfstæð; verra er hitt að áhrifin
liafa smitað inn í kviku sögunnar;
hygging og söguþráður Dagblaðs eru
of hliðstæð 79 af stöðinni eftir Indriða
G. Þorsteinsson til að um tóma til-
viljun sé að ræða. I sögu Baldurs má
greina að þrjá þætti: einn er hvers-
dagslýsing Þorgeirs Itlaðamanns; ann-
ar útlegging hans (sem virðist sam-
hljóða skoðun höfundar sjálfs) á þess-
ari tilveru, sem birlist einkum í sam-
tölunum við Braga; þriðji ástarsaga
þeirra Þorgeirs og Ásrúnar, og
þar er öll „sagan“. Höfundi lánast eng-
an veginn að fella þessa þætti saman
til sannferðugrar heildar. Ijangbezt cr
lýsing daghlaðsins og þar virðist Bald-
ur eiga sér ósvikinn efnivið sem hon-
um ætti að geta orðið meira úr; hins
vegar er „heimspeki“ hans út af blaða-
mennskunni ósköp flöt og ósannfærandi
og alveg óeðlileg í munni Þorgeirs.
Honum tekst ekki heldur að gera ástar-
söguna sannfærandi; hundingjaháttur
Þorgeirs er of ósvikinn í sögunni til
að maður trúi áhrifum Asrúnar á hann:
o£ sízt hætir úr skák að allt talið í
sögunni um „landið“ er með bragði
Matthíasar Johannessens og að liætti
hans.
Allt um þetta örlar á ósvikinni
lífsreynslu í Dagblaði og þar er þó
nokkur viðleitni til eigin stílsmíðar;
hvortlveggja hefur þessi saga framyfir
smásögur Baldurs. Trúlegt er að hún
nýtist betur þegar Baldur kemst undan
lærimeisturum sínum; mér þætti ekki
ósennilegt að þriðja bók hans yrði at-
hyglisverð.
Ó. J.
:T3
56 FÉLAGSBRÉF