Frón - 01.03.1945, Síða 8

6
Sigfús Blöndal
Hann og kona hans voru mjög gestrisin, og á heimili þeirra var
oft margt gott fólk aÖ hitta. Sigurður var mesti hófsmaður á
mat og drykk, en alltaf voru þar ágætar veitingar, og venjulega
gæddi hann gestum sínum á fyrirtaks Rínarvíni, — þesskonar vín
þóttu honum hezt og hann kunni að velja góðar tegundir. Hann
hafði fallega söngrödd, og síðustu árin sem hann lifði var það
komið í venju að hann og þrír íslenzkir vinir hans komu saman
til að syngja fjórraddað, til skiptis hver hjá öðrum, einkum eftir
að takmarkanir á samgöngum gerðu útivistir á kvöldin í höfuð-
borginni erfiðari en áður.
Flestum Islendingum, sem hér dvelja lengi, verður hlýtt til
Danmerkur og dönsku þjóðarinnar, og telja hag og heiður þess
lands og þjóðar sinn hag og heiður, engu siður en hver góður
danskur maður gerir. Þetta gerði Sigurður líka, og því tóku allir
eftir sem þekktu hann, en lika hinu, að hann var góður og
hreinskilinn íslenzkur ættjarðarvinur. Hann unni báðum þjóðun-
um, og skilnað Islands og Danmerkur 1944 tók hann sér mjög
nærri, ekki sízt aðíerð þá sem notuö var, sem honum mislíkaði,
eins og flestum Islendingum hér. Hann var jafnvel að hugsa um
að sækja um lausn frá embætti sínu þess vegna. En þar tók
dauðinn í taumana.
Ég þekkti Sigurð litið á stúdentsárum hans, og kynntist hon-
um eiginlega ekki að ráði fyrr en á norræna stúdentafundinum
á Rödkilde 1916. Við vorum þá mikið saman, fórum svo að
skrifast á, og ég heimsótti hann í Sönderborg 1921 og síðar, og
eftir að hann fluttist til Kaupmannahafnar hittumst við oft,
stundum á heimilum okkar, stundum á mannfundum, og oft
mæltum við okkur mót á einhverjum stað í Höfn til að skrafa
saman. Ég fékk því meiri virðingu fyrir Sigurði, sem ég kynnt-
ist honum betur. Hann var óvenjulega hreinlyndur og dreng-
lyndur maður, »glaður og reifur«, og með ráð undir hverju rifi,
ef um vandamál var að ræða. Hann var mjög viðkvæmur maður,
og gat því stundum tekið sér nærri ýmislegt, sem harðgeðjari
maður hefði tæplega virt þess að gera mikið úr, en vit hans og
stilling riðu alltaf baggamuninn.
Sigurður var fríður maður og fyrirmannlegur, og mesta prúð-
menni í framgöngu, orðsnjall og fyndinn i ræðum. Heilsufar hans
var yfirleitt gott, þrátt fyrir öll ]rau miklu störf, sem hann lagði
á sig, en ég hygg samt að hann hafi ofboðið sér seinustu árin.
. nóv. 1944 fór að bera á hjartasjúkdómi, sem virtist vægur, og