Víkurfréttir - 14.12.1989, Blaðsíða 18

Metnaðurin
ikill
l>;ið v;ir ekki hluupiö að því að ná viðtali við Kristinn Rcncaík'ts-
son, Ijósniyndnrn úr (írindnvik. Maðtirinn ú sjónuni nicstan pnrt úr
mánuðintim, á Nultfisktogaranum (inúp <iK. Við gripum liunn þócr
togarinn kom í land rétt fyrir síðustu mánuðamót í tvcggjn dnga
stopp fyrir mcstu fdrn, scm ckki mun Ijúku fvrr cn á l>orláksmcssu.
likkcrt vnr sjállsugðara cn að lá viðtal við Kristinn. ,Um hvað
viltu tnla?" spurði linnn cr hluðumuður náði tnli nf honum rctt cftir
nð liann kom i land. Ilugmyndin vnr að ræða lítilsháttnr um Ijós-
inyndun og Ijósmyndaáhugann hjá Kristni.
Kristinn Bencdiktsson dvaldi níu fyrstu gosdagana í Vcstmannaeyjum við Ijósmvndun og fréttaöflun ásamt Árna Johnsen blaðamanni á Morgunblaðinu. Þessa mynd af
Kristni tók Gunnar V. Andrésson, nú Ijósmyndari á DV.
Fyrsta myndavélin
fermingargjöf
Kristinn sagði að fyrsti dag-
urinn sem hann fór að læra
Ijósmyndun, hjá æskulýðsráði
Hafnarfjarðar, væri sér ávallt
minnisstæður, því Kennedy
Bandaríkjaforseti var myrtur
sama dag. „Aður var ég búinn
að taka myndirá ljósmyndavél
er ég fékk í fermingargjöf.
Þetta var Kodak-vél, undan-
fari Kodak lnstamatic mynda-
vélanna. Eftir að hafa fiktað
með þessa vél fékk ég mikinn
áhuga á að læra framköllun og
stækka á pappír.
Kennarinn minn í grunn-
skóla var mikill ljósmynda-
dellukarl og ýtti mikið undir
áhugann hjá mér,“ bætti
Kristinn við, er hann var
spurður um aðdragandann að
Ijósmynduninni hjá honum.
Sautján ára
á samning
,,Ég var 17 ára gamall þegar
ég fór að læra ljósmyndun á
Ljósmyndastofu Þóris í
Reykjavík, en árið áður hafði
ég eignast góða myndavél. sem
hægt var að skipta um linsur á
og horfa í gegnum linsurnar.
Það var nrikið mál að eignast
slíkar vélar á þeim tíma. Ég
var þá koniinn í menntaskóla
en námið fór fyrir ofan garð og
neðan vegna ljósmyndaáhug-
ans. Þegar mér síðan bauðst
námssamningur á stofu ákvað
ég að slá til.“
Á Moggann
-Þú fékkst fljótlega vinnu á
Morgunblaðinu.
,,Já. Þegar ég hafði unnið á
ljósmyndastofunni í um hálft
ár fékk ég skilaboð um að hafa
samband viðÓlafK. Magnús-
son, ljósmyndara á Morgun-
blaðinu. Ég hafði áður starfað
sem kvöldsendill á Mogganum
og þegar Ólafur frétti að ég
væri farinn að læra Ijósmynd-
un bauð hann mér að koma til
starfa í myrkraherberginu.
Atti ég að framkalla filmurog
stækka myndir frá fréttaritur-
unum úti á landi og einnig
blaðamönnununr. Einnig var
ég sendur í einstaka mynda-
tþkur á kvöldin og um helgar.
A Morgunblaðinu gat ég náð
mér í góðan vasapeningá með-
an ég var í ljósmyndanám-
inu.“
-Hvað réð því að þú gerðist
ekki stofuljósmyndari?
„Þegar ég lauk námi árið
1970 varð ég að velja á milli
andlitsljósmvndunar og frétta-
ljósmyndunar. Ég valdi líflegra
starfið og fréttaljósmyndunin
varð ofan á.
A þessum tíma vorum við
þrír. ljósmyndararnir á Mogg-
anum. Það var lítið að gerast
fréttalega séð, miðað við nú. og
því urðum við ljósmyndararn-
ir að koma með góðar listræn-
ar myndir til að prýða bæði for-
síðu og baksíðu nánast hvern
einasta dag. Það var mikill
metnaður í manni að koma
með góðar myndir og álagið
þvi mikið.“
Til starfa erlendis
-Þú fórst einnig utan til
náms.
„Já, það atvikaðist þannig
að hér á landi var staddur ljós-
myndari sem vann að tísku-
myndatökum fyrir Vogue. Ég
fór með blaðamanni af Morg-
unblaðinu að taka viðtal við
Ijósmyndarann. Þá varákveð-
ið að ég myndi taka myndiraf
honum að störfum daginn eft-
ir. Eftir að hafa verið að snigl-
ast í kringum Vogue-ljós-
myndarann bauð hann mér að
koma út og vinna með sér í
mánaðartíma í New York. Ég
sló til og á endanum varð ég er-
lendis í fjóra mánuði, bæði í
New York og London. Þar
kynntist ég auglýsingamynda-
tökum.
Þessi tími minn úti varð til
þess að ég sá að það var jafn
gott að starfa að ljósmyndun
heima á lslandi."
Kristinn sagði að mikill
ljómi hefði verið yfir Ijós-
myndun á þessum árum. rétt
eftir 1970. Sýnd hafði verið
kvikmynd um ljósmyndara og
því varð ljósmvndun nokkurs
konar tískufyrirbrigði.
Sendur í Eyjagosið
-En hvernig var það, fékkst
þú ekki við skemmtileg verk-
efni á Morgunblaðsárunum?
Kristinn var fljóturað koma
með svar. „Vestmannaeyja-
gosið var bæði skemmtilegt og
ógnvænlegt viðfangsefni. Ég
hef aldrei lifað annað eins. Ég
var kominn út í Eyjar aðeins
klukkustundu eftir að gosið
byrjaði. Ég var sendur þarna
út ásamt Arna Johnsen blaða-
manni. Fyrst var gosið fyrir
mér sem mikil náttúrufegurð
sem síðan fór að taka sinn toll
með þeim hörmungum sem við
þekkjum.
Við ljósmyndararnir og
blaðamennirnir unnum að
myndatökum og fréttaöflun á
daginn en björgunarstörfum á
nóttinni. Ég var úti fyrstu níu
gosdagana og það var lítið um
svefn. Einnig fór ég aftur til
Eyja þegar hraunið byrjaði að
flæða inn í bæinn.“
Kristinn taldi einnig upp
fleiri viðburðaríka atburði sem
hann vann við s.s. heimsmeist-
aramótið í skák 1973,þarsem
unnið var dag og nótt í 3 mán-
uði
Klagaður í
lögregluna
Þegar Kristinn var spurður
hvort hann hefði aldrei orðið
fyrir aðkasti í starfi sagði hann
að einungis lögreglan hefði
áreitt ljósmyndara, ef þeir
gerðust of nærgöngulir. Sam-
keppnin gat einnig orðið mikil
rnilli fjölmiðla og nefndi Krist-
inn sem dæmi þegar Dana-
drottning var hér í heimsókn
upp úr 1970.
Þá var Kristinn staddur á
vegum Morgunblaðsins austur
í Skálholti. Var hann búinn að
koma sér fyrir við opið á jarð-
göngunum út úr Skálholts-
kirkju og hugðist taka þar
mynd af drottningu og forset-
anum er þau gengu um jarð-
göngin.
Dönsku ljósmyndurunum
fannst Kristinn vera fyrir sér
eða fannst hann vera á góðum
stað. Fóru þeir því og klöguðu
í Iögregluna, sem kom að
vörmu spori og kipptu Kristni
upp á tún, þannig að ekkert
varð af myndatökunni.
Arið 1975 sagði Kristinn
upp störfum á Morgunblaðinu
og fór utan til að læra meira í
ljósmyndun. Þegar hann síðan
kom heim starfaði hann mest
hjá Frjálsu Framtaki, bæði við
ljósmyndun og einnig fór
Kristinn út á sjó fyrir Sjávar-
fréttir, tók myndir og lýsti í
máli hvað fyrir augu bar.
„Sjómennska hefur alltaf
heillað mig. Árið 1979, um
haustið, sagði ég við sjálfan
mig „Nú er ég hættur ljós-
myndun og farinn á sjóinn."
Ég hafði starfað við þetta í 15
ár á hlaupum út og suður og
aldrei frí.“