Víkurfréttir - 14.12.1989, Blaðsíða 37

Viðtalið
„Ég er prakkari og held að ég verði aldrei annað".
Um veturinn hóf hún síðan
pianónám hjá Ragnheiði
Skúladóttur er kenndi heima
hjá sér og síðan fór hún til
Hönnu Guðjóns og var hjá
henni í nokkur ár. „En áhug-
inn hefur sjálfsagt komið mest
er ég fór með pabba á lúðra-
sveitaræfingar og karlakórs-
konsertana. Beið maður alltaf
eftir því á vorin að fá að fara
með á karlakórstónleikana,
sem voru hápunktur tónlistar-
starfsins í Keflavík."
En skildi ekki hafa verið Iít-
ið um það á þessum árum að
stelpur væru i tónlistinni? Því
svarar Gróa á eftirfarandi
hátt: „Jú, en það var starfandi
barnakór við skólann í Njarð-
vík sem ég var auðvitað í.
Stelpurnar voru þó ekkert í því
að spila á blásturshljóðfæri,
þær fengu bara að spila á
píanó og fiðlur. Það þótti ekki
sæma að stelpur væru í lúðra-
sveit.“
Stjórnaði
karlakórnum
Svo kom að því að farið var
að spá í framtíðarstarfið. Ekki
var hægt að klára skyldunám-
ið í Njarðvík og tónlistarnám
kom ekki til greina á þessum
árum. „Hér fyrir sunnan þótti
það klikkun að ætla sér að læra
tónlist til að hafa atvinnu af
henni."
Því ákvað hún í samráði við
foreldra sína að fara í Versl-
unarskólann og samhliða því
hóf hún nám í Tónskóla Þjóð-
kirkjunnar. Fljótlega hætti
hún þó í Verslunarskólanum
því tónlistin átti hug hennar
allan. Sneri hún sér því að tón-
listarnámi.
„Um haustið 1975 kemur
karlakórinn að máli við mig og
biður mig að koma og radd-
kenna, sem ég og gerði næsta
vetur. Þá klikkaði söngstjór-
inn sem átti að vera og réðu
þeir þá annan en buðu mér
jafnframt að stjórna þeim 3-4
lögum sem ég hafði verið að
æfa þá í.
Var þetta í fyrsta sinn að ég
stóð á sviði og stjórnaði kór.
Um vorið tók ég síðan við
kórnum og um haustið áður
hafði ég tekið með viku fyrir-
vara við organistastarfinu hér I
Njarðvík af Geir Þórarinssyni.
Var ég því komin með þrjá
kóra í einu, karlakórinn og
báða kirkjukórana í Njarðvík,
samfara því sem ég var áfram í
tónlistarnámi.“
Ljósið í kirkjunni
„Hefur mér oft verið litið til
baka og undrast hvað ég
komst yfir, þó ekki væru nema
24 klukkustundir í sólar-
hringnum. Þannig var það oft,
þegar ég var með kórana, að ég
var að spila við messur og síð-
an að æfa mig seint á kvöldin.
T.d. eftir að karlakórsæfing-
um lauk um kl. 23 fór ég inn í
Innri-Njarðvíkurkirkju að æfa
„Eftir síðasta barnsburð, sem var í fvrra, tókum við okkur saman
nokkrar mæður og lærðum barnanudd".
Vikurfréttir
Jólablað 1989
mig, en það var ekki vel liðið
að sjá ljós í kirkjunni fram yfir
miðnætti."
Ein af strákunum
Þarna var Gróa því orðin
stjórnandi karlakórsins þó
aldur hennar stæði aðeins á
tvítugu. En skildi það ekki
hafa verið erfitt fyrir svona
unga manneskju?
„Kannski, þó aðallega
vegna þess að oft á tíðum vissi
ég ekki hvað ég var að gera eða
hvernig bregðast ætti við
vandamálum. Atti ég í erfið-
leikum stundum að finna að
hjá fólki og lét því slíkt bara
fram hjá mér fara. En ég var
haldin fróðleiksfýsn ogandinn
í kórnum var geysilega
skemmtilegur.
Fannst þeim eðlilegt og
sjálfsagt að hafa mig þarna,
t.d. ef við tókum pásu ogein-
hver sagði „jæja strákar" þá
var ég alltaf fyrst til að segja já.
Þó mætingar væru yfirleitt
nokkurt vandamál hjá þeim
var létt yfir öllu og mjög
skemmtilegt."
-En fórst þú ekki með kór-
inn í söngferð út á land?
„Við Eiríkur Arni, sem þá
var líka með Þrestina í Hafnar-
firði, fórum með þessa kóra
saman. Raunar hófst ferðin úti
á Vesturbraut á uppstigning-
ardag er tekin var fyrsta
skóflustungan að karlakórs-
heimilinu. Við það tækifæri
sungum við nokkur lög.
Síðan var lagt í ferðina og í
Hafnarfirði bættust Þrestirnir
í hópinn. Var farið í íjögurra
daga ferð til Hornafjarðar og
þar sungið, svo og í Kirkju-
bæjarklaustri. Hálfum mánuði
síðar eða í kringum sjómanna-
daginn fór ég sömu ferð aftur
en nú með kirkjukórinn.“
Vorkenni
karlmönnum
En skildi tvítug stúlka ekki
hafa fundið til vanmáttar í
hópi 40-50 karla á slíku ferða-
lagi? „Jú, en samt áttu þeir
sinn þátt í að gera þessa ferð
skemmtilega fyrir mig með því
að taka mér sem jafningja."
-Snúum nú blaðinu við.
Hver er skoðun þín í kynja-
málum s.s. kvenréttindamál-
um?
„Eg er persónulega ekki
hrifin af einhverjum sér bar-
áttumálum kvenna, þar sem
þær vilja meiri réttindi en karl-
ar. Jafnrétti styð ég hins vegar
af heilum hug.“
-Hvað þá með ráðningar I
hinar ýmsu stöður?
„Það hlýtur að segja sig
sjálft að í vissum fögum er erf-
itt að ráða konu, því hún kem-
ur til með að fara hugsanlega
og vonandi í barnseignarfrí.
Það er erfiðleikatímabil og það
er ég búin að upplifa núna
tvisvar sinnum á tveimur ár-
um, að fara í barnseignarfrí frá
nemendum mínum og það er
ekki auðvelt verk. Vera
kannski hálfnaður í verki með
einhvern nemanda og þurfa
svo að afhenda verkið öðrum
kennara í einhvern tíma. Við
erum þó svo heppin við skól-
ann, að þar er svo gott fólk að
ég vantreysti ekki kennurum.
en fyrir nemendur er þetta oft
erfitt og kemur ákveðnu róti á.
Þetta þurfa karlmenn ekki að
ganga í gegnum, en samt vor-
kenni ég þeim gífurlega að fá
ekki tækifæri til að ganga í
gegnum þetta.“
Kynferðið réði
„En það kom upp ágrein-
ingsmál í Njarðvík á sínum
tíma, er ég sótti um skóla-
stjórastöðuna. Það ráðningar-
mál sendi ég til jafnréttisráðs
til umsagnar. Fékk ég staðfest
að ég og sá sem fékk stöðuna
hefðum bæði sömu menntun
og værum þvi jafn rétthá, jafn
hæf bæði til að taka að okkur
verkið. Óneitanlega finnst
manni að þarna hafi kynferðið
því ráðið ferðinni.“
-En var ráðning þín sem
stjórnanda við karlakórinn
ekki staðfesting á að kynferðið
skipti ekki máli?
„Hefðu verið karlmenn á
lausu með sömu menntun og
búsetuskilyrði og ég er ég ekki
viss um að ég hefði verið ráðin.
Þó ég líti fyrst og fremst svo á
að þegar ég er beðin um eitt-
hvað sé það vegna hæfileik-
anna.“
-Verður þú fyrir einhverri
karlrembu?
„Nei, þetta er fyrst og
fremst tónlistarfólk og við
vinnum öll sem tónlistarmenn
af hvoru kyninu sem er.“
Gefandi að
vera í kirkju
-Nú ert þú mikið í kirkju-
músíkinni. Er það eitthvað sér-
stakt sem heillar þig þar um-
fram annað?
„Já. Þó öll tónlist sé tónlist,
þá er þetta eitthvað svo gef-
andi og því gæti ég ekki hugs-
að mér að starfa ekki við
kirkju.“
-Er tónlistin í dag eina hugs-
unarefnið frá því þú vaknarog
þar til þú ferð til rekkju á
kvöldin?
„Já í dag. Við barnsburðinn
1987 minnkaði ég við mig og
gaf mér meiri tíma fyrir heim-
ilið. En þegar maður byrjar á
ný að sökkva sér ofan í þetta,
getur maður undirbúið sig svo
mikið, að nánast er hægt að
vera í þessu frá því vaknað er á
morgnana og þar til sofnað er
á kvöldin."
-Hvernig fer tónlistin, hjú-
skapurinn og heimilislífið þá
saman?
„Með því að allir taki tillit til
hvers annars. Við hjónin erum
bæði í þessu og því reyna for-
eldrar mínir að koma með
krakkana með sér til kirkju.
Þar er ég að spila en hann að
syngja.“
Auðgar
samlíf okkar
-Er þetta þá ekki betra þeg-
ar þið hjónin eruð bæði með
sama áhugamálið?
„Jú, en það þarf ekki að
vera sama áhugamálið, frem-
ur hitt að hvor aðili fyrir sig
virði áhugamál maka síns. Þá
sætta aðilar sig við þann tíma
sem fer í áhugamál makans.
Eru dæmi um að fólk starfi í
Framh. á næstu síðu
Brúðhjónin Gróa Hrcinsdóttir og Guðmundur Sigurðsson. „Þessi mynd var tekin þegar við giftum
okkur í annað sinn“, sagði Gróa.