Víkurfréttir - 14.12.1989, Blaðsíða 45

Viðtal
Yikurfréttir
Jólablað 1989
eiga heima. Eftir að Sveinn
hafði flutt úr húsinu um vorið
hófust lagfæringar á því að
innan. En byggingarleyfi
fékkst ekki, þar sem ákveðið
hafði verið að þarna yrði reist
sjómannaheimili. Þannig
stóðu málin í áratugi en hug-
myndin, sem var stórkostleg,
kafnaði alltaf hreint í bæjar-
stiórn og hafnarstiórn. Skorti
fjármuni til verksins og því var
því frestað ár eftir ár.
Hófst reksturinn því í þessu
litla húsi ogþarvaropiðfrá kl.
8.30 að morgni og fram til kl.
23.30 að kvöldi alla daga. Á
þessum tíma gekk vel í fatnað-
inum. Menn stóðu í biðröðum
þegar fataefnin komu en ég
hafði aldrei ætlað mér að vera
þar til frambúðar. Fóru málin
því svo að Brynleifur tók við
verkstæðinu en ég var með
Hafnarbúðina ásamt verslun-
arstjórastarfinu hjá Ara.
Vinnutíminn í Hafnarbúð-
inni var geysilangur. Aldrei
kominn heim fyrr en seint, hálf
eitt til eitt, þvi ganga þurfti frá
og búa undir næsta dag.“
Kanelsnúðar
og vínarbrauð
„Þarna var selt kaffi. Bak-
aði konan mín þarna árum
saman kleinur, kanilsnúða og
vínarbrauð. Var það orðið al-
þekkt hér í bæ og er hún enn
minnt á kanelsnúðana frá
þeim tíma. Þarna höfðum við
góðar tekjur samfara löngum
vinnutíma. En enn var beðið
eftir byggingarleyfi, en málum
alltaf frestað og frestað.
Ástand hússins var þannig,
að mjög auðvelt var að brjótast
þar inn. Var brotist inn 14
sinnum á þessum 17 árum sem
við vorum þarna. En það
komst oftast upp. Einu sinni
fékk ég bætur upp á 608 krón-
ur, en þá var „heiðarlegur“
innbrotsþjófur að verki. Kom
hann til bæjarfógeta og borg-
aði þetta.
Notuðu menn ýmsaraðferð-
ir til að brjótast inn, fóru jafn-
vel í gegnum vegginn eftir að
hafa brotið gat á hann. Ef
hringt var í mig kl. 6-7 að
morgni var það öruggt, að þar
var lögreglan á ferðinni að
segja mér frá því að nú hafi
verið brotist inn. Að vísu var
þetta tryggt, en vegna þess hve
lélegt húsið var, var erfitt að fá
tryggingu.
Ein aðferðin, sem strákar
notuðu, var að hlaupa með
stórt tré á hurðina.einsoggert
er í kúrekamyndum þegar þeir
eru að brjótast inn í virkin. Við
þetta gaf hurðin eftir. Gátu
þeir þar með látið greipar
sópa.“
Bíll inn í búð
„Það gerðist nú ýmislegt
þarna í Hafnarbúðinni. Þarna
var oft auglýst eftir fólki og
eins í útvarpinu. En í dag eru
málin öðruvísi, maður heyrir
ekki frekar auglýst eftir háseta
en gulli, því hvert pláss er set-
ið. En í þá daga man ég eftir
mönnum eins og Margeiri
Jónssyni, Lofti Loftssyni, Ol-
afi Loftssyni o.fl. Þeir aug-
lýstu eftir mönnum og komu
síðan með þá til mín, keyptu á
þá stígvél, stakk og annan sjó-
fatnað auk sígarettukartons.
Þetta voru menn sem höfðu
hlustað á útvarpsauglýsing-
ar, kontið á staðinn og voru
allslausir. Eftir að safnað hafði
verið á þá öllu sem til þurfti.
óku þeir í bæinn og sáust ekki
meir. Eftir sátu menn með sárt
ennið. Var þetta alltof algengt
í þá daga.
En kannski ereftirminnileg-
asta atvikið úr Hafnarbúðinni
þegar vörubíll hafði hrokkið
úr gír hjá Lofti og kom á feikn-
arferð inn í gegnum gluggann
og stoppaði á dyrakarminum.
Sá öðlingsmaður sem sá nú um
þann bíl var hann Brynjólfur
Albertsson. Eg gleymi því
aldrei þegar hann kom inn til
mín og átti von á því að ég yrði
óskaplega vondur, hvað hann
var hissa þegar ég sagði: Já,
eiginlega punturinn yfir i-ið.“
Stöðvarstjórinn
„Árið áður var auglýst staða
laus hjá Pósti og síma á Kefla-
víkurflugvelli. Margrét, sem
þá var stöðvarstjóri á eftir
Þórði Halldórssyni, hafði sagt
upp starfi sínu. Sótti ég um
þetta starf og fékk, þó ég hafi
nú aldrei unnið hjá Pósti og
síma, né verið þar. Þar er ég
enn, nú í Flugstöð Leifs Eiríks-
sonar. Hér líkar mér mjög vel,
hef úrvals starfsfólk."
Pólitíkin
„En miðað við lífið í Kefia-
vík, þá byrjaði ég snemma í
pólitík. Það hefur víst enginn
lenskir r.ðalverktakar fengnir
til að malbika götuna.“
Rótarýklúbburinn
-En hvað með félagsmál fyr-
ir utan pólitíkina?
„Eg hef verið í Rótarýklúbbi
Kefiavíkur allar götur frá 1946
og var kominn í þann félags-
skap áður en hann fékk sína
fullgildingu. Er þetta alþjóða
félagsskapur með milljón fél-
aga í dag. 1976 og ’77 var ég
kosinn umdæmisstjóri fyrir
Rótarý á Islandi, en umdæmis-
stjóri er jafnframt starfsmaður
alþjóðasamtakanna og landið
allt er eitt umdæmi. Greiða
þeir fyrir mann allan kostnað
en um leið er maður yfirmaður
þessa félagsskapar hér á landi.
I dag eru 24 klúbbar starfandi.
Þessi félagsskapur er i dag
stór þáttur í mínu lífi. Er þetta
ákafiega þroskandi og mann-
bætandi félagsskapur. Urn-
dæmisstjóri í dag er Kefivík-
ingurinn Omar Steindórsson,
en fyrsti umdæmisstjórinn.
sem kom í okkar hlut, var Al-
freð heitinn Gíslason. Að auki
var ég Faxafélagi í 15 ár.
Að lokum
„Ég er í dag ákaflega mikill
Keflvíkingur og hér vil ég vera.
Hér hafa börnin mín fæðst og
mér líður vel. Er ég eiginlega
hættur að segja að tara heim,
þó ég fari austur á firði,“ voru
lokaorð Jóhanns Péturssonar.
Mvnd þessi sýnir skrúðgöngu á Sjómannadaginn einhvern tíma á árunum 1950-60. Er myndin tekin frá núverandi Hljómvali og upp Hafn-
argötuna. Húsið lengst til vinstri var á þessum tíma rakarastofa Guðjóns Guðjónssonar; síðar var ísbarinn í húsinu. Húsið fyrir miðri
mynd er Edinborg, veitingarekstur var í þeim hluta sem að okkur snýr, en fataverslun sú sem Jóhann Pétursson rak, var síðan í hinum end-
anum. Húsið efst í vinstra horni er núverandi Tónlistarskóli, en á þessum tíma var þar trésmíðaverkstæði þeirra bræðra Guðmundarog
Skúla H. Skúlasonar. Miðað við afstöðunnar til Nýja bíós sést hve Edinborgin var langt inn í götuna.
Myndin er í eigu Byggðasafns Suðurnesja
hefðir þú verið svona meter frá
hefði bíllinn legið á hafsbotni,
runnið fram af, niður tröpp-
urnar og lent í sjónum á milli
bryggjanna.
Hann hugsaði nú ekki svo
langt, en ég man hvað honum
leið óskaplega illa og var feg-
inn að ég skildi ekki bara rjúka
upp og hundskamma hann.
Þetta treysti bara okkar vin-
áttu, því hann var svo mikill
sómamaður.
Þarna komu margir inn og
sátu og töluðu um daginn og
veginn. Oft sá varla út úraug-
um fyrir reyk. Var þetta eins
og í reykhúsi allan daginn. Var
staðurinn vinsæll og oft mynd-
uðust langar biðraðir eftir af-
greiðslu. 1968 varloksinsgefið
út leyfi til að byggja nýja hafn-
arbúð, en þá var búið að strika
yfir sjómannaheimilis-hug-
myndina, enda aðstæður orðn-
ar allt aðrar. 1967 seldi ég
Ágústi heitnum Jóhannessyni
Hafnarbúðina.
Þeir félagar, sem maður
kynntist niður við höfnina, eru
efast um það hvar ég er í póli-
tík og verið alla tíð. Enda er ég
alinn upp á íhaldsheimili og
það var eins og að drekka það
með móðurmjólkinni. Sigur-
jón fóstri minn var geysilega
pólitískur og einhver veginn
festist þetta svo í mér, að þeg-
ar ég kom til Keflavíkur, að
vísu bláfátækur, festist þetta
og er enn, þó maður sé kannski
ekki alltaf sammála sínum
fiokkssystkinum.
Hér fór ég út í pólitíkina, sat
í bæjarstjórn 1954 til 1958.
Vann þar með Valtý Guðjóns-
syni, sem þá var bæjarstjóri.
Atti ég með honum ágætis
samstarf. Man ég eftir því þeg-
ar fyrsti kafiinn af Hafnargöt-
unni var malbikaður. Var það
frá Sérleyfisbifreiðum Kefia-
víkur og að kaupfélagshorn-
inu (Hafnargötu 30).
Var þessi kafii einstaklega
vel undirbúinn af Guðna
Bjarnasyni og hefur kafiinn
ekkert breytt sér og haldist í
tímans rás. Enda undirbúinn
eins og átti að gera. Voru Is-
Sendum Suðumesja-
mönnum bestu óskir
um gleðileg jól, gott
og farsælt komandi ár,
með þökk fyrir viðskiptin N