Orð og tunga - 01.06.2009, Blaðsíða 113

Orð og tunga - 01.06.2009, Blaðsíða 113
Vésteinn Ólason: Hugtök og heiti í bókmenntafræði 103 þaz hatta tal er Snorri hevir ort um Hak[on] konvng ok Skvla hertug[a]. (Uppsala Edda 1977:1). í Skáldskaparmálum segir Snorri goðsögn af uppruna skáldskapar- ins, eða skáldamjaðarins; sagan er í sjálfu sér ekki skáldskapar- eða bókmenntafræði, en þó er í lok hennar vikið að því að ekki sé allur skáldskapur jafngóður: Þar segir frá skáldfíflahlutnum, því sem örn- inn sendi aftur - eða „repti" aftur, eins og segir í Uppsala Eddu (Upp- sala Edda 1977:37). Það er reyndar íhugunarefni að orðið „leir" hefur þarna breytta merkingu, og ekki er víst að allir sem tala um „leirburð" hugsi út í hvað orðið merkir í Skáldskaparmálum. En það er ekki fyrr en þessari sögu er lokið að Snorri gerist í alvöru bókmenntafræðingur og fer að skilgreina skáldskap eða bundið mál. Hann lætur Braga, guð skáldskaparins, vera þann sem segir skil á skáldskap, og fer vitaskuld vel á því, en spurningar Ægis fela vissulega í sér skáldskaparfræði- lega hugsun. Ægir spyr: „Hversv amarga lund breytit þer orðtpkum skaldskapar, eþa hversv mprg erv kyn skaldskaparins?" (Snorra Edda 1931:85). Með „orðtökum skáldskapar", sem breytt er, á hann við hvernig orðum sé hagað til að ræða verði skáldleg og greinist frá lausu og hversdagslegu máli, en þegar Bragi er spurður nánar um „kyn" skáldskapar, svarar hann: „Mal ok hættir", og á við „stíl" og „brag". Bókmenntafræði Snorra er af þröngu sviði, fjallar annars vegar um stíl: hvernig hægt sé að tala um viðfangsefni, nefna þau með heit- um og kenningum af fjölmörgu tagi og skerpa á með sannkenningum og viðkenningum, sem hann kallar svo; hins vegar fjallar Snorri um brag og þá einkum um bragarhætti. Orðin sem hann notar og kalla má fræðileg eru ekki mjög mörg, nema nöfn hátta, sem í raun eru oft ekki síður miðuð við tilbrigði í stíl en brag. Snorri setur mál sitt fram með dæmum fremur en sértekningum eða alhæfingum; hugsun hans er fremur hluttæk en sértæk, eins og hjá fornum lögspekingum okkar. Hann sýnir bragarhætti og nefnir þá, en þó eru í Eddu stutt- ir kaflar með meiri sértekningum, eins og í upphafi Háttatals (Snorra Edda 1931:213).1 Bróðursonur Snorra, Ólafur hvítaskáld, finnur síð- an í málskrúðsfræði sinni, sem er hluti af Þriðju málfræðiritgerðinni, íslensk dæmi um stílbrögð margs konar sem hann nefnir sínum lat- nesku heitum, og því er svo haldið áfram í Fjórðu málfræðiritgerð- inni (Þriðja og fjórða málfræðiritgerðin 1884). íslensk skáld, einkum 'Margt hefur verið ritað um fræðihugtök Snorra, sjá einkum Margaret Clunies Ross 1987 og Guðrún Nordal 2001 og rit sem þar er vísað til.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188

x

Orð og tunga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Orð og tunga
https://timarit.is/publication/1210

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.