Jólakver - 01.12.1924, Qupperneq 36

34
Unga kýrin, sem ekki var lögst ennþá, togaði
nú í bandið og sagði: „Það er eins og mig minni,
að það hafi verið hrúturinn hérna, sem sagði okkur
sögu einu sinni. Það var líka á svona kvöldi, þegar
við fengum eintómt hey, en engan hálm. Ég er bú-
in að gleyma sögunni, en svo mikið man ég, að hún
var góðu.
„Það var á aðfangadagskvöld í fyrra“, sagði hrút-
urinn, „en það er varla hægt að ætlast til þess af
kú, að hún muni slíka hlutiu.
„Heldurðu, að þú viljir ekki segja okkur hana aft-
ur?u sagði grísinn. „Mér þykir svo gaman að sögum,
þó að ég hafi nú reyndar aldrei heyrt neinau.
„Þegar ég átti heima í stóru hesthúsi með mörg-
um rauðum og brúnum hryssum og hestumu, sagði
nú hesturinn, „þá var þar gamall klár, sem sagði
okkur sögu um dýrin á hverri jólanótt. Og hann bað
okkur að muna söguna vel. Ef hrúturinn kann þá
sögu, þá ætti hann að segja hana núnau.
„Skyldi ég kunna hanau, sagði hrúturinn og stapp-
aði niður öðrum framfætinum. „Það skyldi ég nú
halda, að ég kynni hana, söguna þá. Ég var ekki
nema þriggja nátta, þegar hún mamma inín sagði
mér hana. Hún hafði heyrt hana hjá mömmu sinni,
sem hafði hana frá mömmu sinni, og sú hafði heyrt
hana hjá mömmu sinni, sem aftur hafði hana frá
mömmu sinni. Ef þið viljið nú þegja og leggjast nið-
ur, þá er velkomið, að ég rifji hana upp fyrir ykkur“.
Allir vildu heyra söguna. Kindurnar lögðust niður
í kringum hrútinn. Litla lambið, sem nú var orðið
mett af mjólkinni, hnipraði sig saman undir hálsi
móður sinnar, og móðirin sleikti það nokkrum sinn-