Jólakver - 01.12.1924, Síða 43

41
Og hænsnin lögðust niður á prikið, stungu höfðinU
undir vænginn og sofnuðu.
öll dýrin í fjósinu gleymdu raunum sínum og
andvörpum. Þau dreymdi um frjósöm og friðsæl
beitilönd og um hann, sem koma átti.
En úti lék vindurinn sér að léttum skýhnoðrum
hátt uppi yfir endalausri snjóbreiðunni. Stjörnurnar
sindruðu á heiðskírum himni, og jólanóttin læddist
yfir jörðina og flutti frið — frið bæði mönnum og
dýrum.
Fr. G. þýddi.