Jólakver - 01.12.1924, Qupperneq 47

45
En um leið var draumsýnin á enda. Stjarnan skein
inn í herbergið, og geislum hennar stat'aði niður til
litla drengsins, sem horfði á hana í gegnum tárin.
En fi'á þessari stundu var di-engurinn sannfæi'ður
um það, að stjarnan væri annað heimkynni hans,
þar sem hann ætti að fá að vera, þegar stundin
kæmi. Og honum fanst, að hann ætti ekki fi’amar
heima á jörðinni einni saman, heldur á stjöi’nunni
líka. Systir hans var kornin þangað á undan honum
og beið hans þar.
Skömmu síðar eignaðist drengurinn lítinn bróður.
En hann varð ekki nenxa fári'a rnánaða gamall. Áð-
ur en hann hafði lært að mæla, lá hann kaldur og
stirður í vöggunni.
Og aftur dreymdi drenginn sama drauminn, að
stjarnan var opin. Hann sá englana fylgja fólkinu
upp geislabrúna, hann sá hina englana standa í röð-
um inni í stjörnunni og horfa skínandi augum á þá,
sem inn komu.
Og aftur sagði systir hans við foringjann:
„Er hann bróðir minn kominn?u
„Nú er hann yngri bróðir þinn kominn, en ekki
hinn,u svaraði foringinn.
Og þegar systir hans faðmaði yngri bróður sinn
að sér, sem líka var orðinn að engli, þá kallaði
drengurinn og sagði: „Systir mín góð, ég er hérna.
Taktu míg til þín!u Og hún sneri sér við og brosti
við honum. En draumurinn var á enda, og stjarnan
skein inn til lians.
Drengurinn óx og eltist. Nú var hann kominn af
barnsaldri, var settur í skóla og las og lærði af
kappi. Þá var það einn dag, að til hans kom gam-