Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 48

46
all maður, sem verið hafði vinnumaður hjá foreldrum
hans. Gamli maðurinn fiutti honum sorgarfregn:
„Hún móðir þín er látin! Eg færi þér síðustu bless-
un hennar. Þú varst óskabarnið hennar.
Nóttina eftir dreymdi hann stjörnuna. Hann sá alla
englana og fólkið eins og áður. Og systir hans sagði
við foringjann:
„Er hann bróðir minn kominn?“
„Neiu, sagði foringinn, „en nú er hún móðir þín
kominu.
Allir englarnir hrópuðu af fögnuði, þegar móðirin
fann aftur börnin sín bæði. Og ungi maðurinn rétti
fram hendurnar, kallaði og sagði: „Móðir mín góð,
systir mín og bróðir, ég er hérna. Takið þið mig til
ykkar!u „Ekki ennu, svöruðu þau honum. Og enn
þá var draumurinn á enda, og stjarnan skein inn til
hans eins og áður.
Arin liðu. Nú var hann orðinn fullorðinn maður.
Hárið var að byrja að grána. Beygður af sorg og
söknuði sat hann á stólnum sínum við eldinn. Hann
hafði grátið, og var tárvott andlitið. Þá opnaðist
stjarnan honum ennþá einu sinni.
Hann heyrði systur sína segja við foringjann:
„Er hann bróðir minn kominn?u
„Neiu, svaraði hann. „En hún dóttir hans er
kominu.
Og fullorðni maðurinn, sem einu sinni var lítill
drengur, sá nú dóttur sína, sem hann var nýbúinn
að missa. Hún stóð hjá hinum þremur og var líka
orðin að himneskum engli. Þá sagði maðurinn: „Nú
hallar dóttir mín höfðinu að brjósti systur minnar
og vefur örmunum um háls móður minnar, og við