Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2015, Qupperneq 30

Helgarblað 15.–18. maí 201530 Umræða
Hamrahlíð 17, 105 Reykjavík / Hús Blindrafélagsins / Sími 552-2002
Sama veRð í 7áR!
Þunnar
og þægilegar
daglinsur
2500 kr.

Íslandshöllin
É
g fór um daginn í safnahúsið
eina og sanna, gamla Lands-
bókasafnið við Hverfisgötu,
og hlýnaði um hjartaræt-
ur við að sjá að þetta stór-
kostlega hús. Einhver merkasta
bygging sem risið hefur á Íslandi
er aftur komin til vegs og virðingar
og í það hlutverk sem henni til-
heyrir: að vera opin almenningi
til að skoða og fræðast. Það hefur
verið hálf grátlegt að fylgjast með
þessu menningarsetri vera í ein-
hvers konar tilgangsleysi í meira en
tvo áratugi, eða eftir að Landsbóka-
safn og Þjóðskjalasafn fluttu þaðan
– þessi glæsilega hvíta höll, eigin-
lega eina hallarbyggingin sem við
eigum, hefur verið einhvers konar
monthús utan um ekki neitt, kall-
að eftir sjálfri þjóðmenningunni,
þótt hennar sæist sjaldnast stað-
ur, og helst man maður einhverja
montfundi þar sem skrifað hefur
verið undir breið og víðáttumikil
skjöl um sölu ríkisbanka, og ann-
að þannig sem flestir vilja helst
gleyma.
Sýning á alls kyns gersemum
Nú hefur verið opnuð sýning í hús-
inu á vegum okkar helstu safna og
menningarstofnana; Listasafns-
ins, Þjóðminjasafnsins, Árnastofn-
unar, Náttúrugripasafnsins og svo
framvegis, og auðvitað er svo verið
að sýna húsið sjálft, það er fulltrúi
byggingarlistarinnaar. Einhverja
gagnrýni hef ég heyrt um sýninguna
sjálfa, mig minnir að Egill Helgason
hafi sagt hana dauflega, ég skal ekki
segja, en fín er hún samt og getur
ekki verið annað en það, vegna allra
þeirra merkilegu muna og listaverka
sem þar gefur að líta, að minnsta
kosti gekk ég hugfanginn um sali
og ætla að koma aftur. Þar nægir að
nefna sýninguna á handritunum,
sem eru þar fallega framsett í einum
salnum, og auðvitað nauðsynlegt að
þau sé hægt að berja augum, enda
innihalda þau okkar mikilvægasta
framlag til heimsmenningarinn-
ar. Svo er þarna komið veitingahús,
opið að sjálfsögðu öllum, en ekki
bara þeim sem borga sig inn á sýn-
inguna, og sama skilst mér að gildi
um sjálfan stóra lessalinn, þann
helgidóm, þar sem gömlu skrif-
borðin og stólarnir eru komnir á ný;
nú skilst mér að hægt sé að setjast
þangað inn alveg skuldbindingar-
laust og hefja fræðistörf, lærdóm
eða skáldskapar iðkun eins og
margir bestu synir og dætur lands-
ins höfðu gert og stundað megnið af
liðinni öld.
Minningar úr salnum
Það eru margar fínar minningar
Einar Kárason rithöfundur skrifar
Þér að segja
Safnahúsið „Einhver
merkasta bygging sem risið
hefur á Íslandi er aftur komin
til vegs og virðingar.“
Mynd Sigtryggur Ari