Læknablaðið - 01.11.2016, Blaðsíða 37

fræðingar á mismunandi sviðum innan
lyflækninga stýrðu vinnubúðum sem
voru einstaklega fagmannlega unnar og
lærdómsríkar. Mikilvæg málefni voru
tekin fyrir og krufin til mergjar, svo sem
gollurshúsbólga, lungnasegarek, blóðleysi,
viðeigandi sýklalyfjameðferð og blóð-
saltbrenglanir en vinnubúðum um hið
síðast nefnda var stjórnað af Runólfi Páls-
syni prófessor, sem nýtekinn er við sem
forseti Evrópusamtaka lyflækna. Öllum
þátttakendum var skipt í minni hópa þar
sem ákveðin tilfelli eða vandamál voru
lögð fyrir og þeim gert að leysa úr þeim.
Ekki var ætlast til þess að farið væri eftir
sérstökum evrópskum klínískum leiðbein-
ingum heldur var takmarkið að spreyta
sig á tilfellunum eins og hver og einn
myndi gera við sambærilegar aðstæður í
sínu heimalandi. Þannig komu skýrt fram
mismunandi sjónarhorn, starfsvenjur og
hefðir í mismunandi Evrópulöndum. Það
kom greinarhöfundi skemmtilega á óvart
að uppgötva að starfsvenjur á Landspítala
eru á pari við og jafnvel stundum betri
en það sem tíðkast í nágrannalöndunum.
Fulltrúar úr stjórn Hóps ungra lyflækna
önnuðust að lokum vinnubúðir sem
voru einkar viðeigandi fyrir þá tíma sem
við búum við í dag því þær fjölluðu um
flóttamenn í Evrópu og þau áhrif sem
ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs hefur
á heilbrigðiskerfin í nærliggjandi löndum.
Hér áttaði greinarhöfundur sig fljótt á því
að hann hefði töluvert minni reynslu en
evrópskir kollegar sínir. Hlutskipti sumra
þeirra er ekki eftirsóknarvert þegar kemur
að því að takast á við þetta gríðarstóra
og flókna verkefni sem engan enda sér
fyrir á og lítið af lausnum í sjónmáli. Í
ár var tveimur gestafyrirlesurum boðið
frá Bandaríkjunum, þeim Ritu Redberg
ritstjóra JAMA Internal Medicine og John
Ioannidis prófessors við Stanford-háskóla.
Gáfu þau okkur ómetanlegar ráðleggingar
varðandi skipulagningu og högun rann-
sóknarvinnu, ritun vísindagreina og
hvernig auka megi líkur á samþykki og
birtingu þeirra. Að lokum má geta þess
að hefð er fyrir því í Evrópuskólanum að
námslæknar frá hverju landi flytji tilfelli
að heiman fyrir hina námslæknana og
var ekki brugðið út af vananum í ár. Er-
indin voru margvísleg og misjöfn, mörg
hver bentu á mistök sem orðið höfðu við
greiningu eða meðferð, sum fjölluðu um
zebrahesta (hver man ekki eftir Good‘s
syndrome?) en öll höfðu þau það sameig-
inlegt að vera vel flutt og metnaðarfull
með áhugaverðum lærdómspunktum.
Sumarskólinn var að þessu sinni
haldinn í síðasta sinn á Sardiníu en næst
verður förinni heitið til Ede í Hollandi
í júní 2017. Ekki er hægt að fjalla um
Evrópuskólann án þess að minnast á önn-
ur mikilvæg verkefni Evrópusamtaka lyf-
lækna sem ætluð eru ungum lyflæknum
í dag. Þar ber helst að nefna þriggja daga
vinnubúðir í klínískri rannsóknarvinnu
(Clinical Research Seminar) sem haldnar
eru fyrir 14-15 lyflækna ár hvert að vori
í París og samevrópskt skiptiprógramm
(The European Exchange Programme)
þar sem 20 ungir lyflæknar geta dvalið
við nám og störf í einn mánuð á öðrum
háskólasjúkrahúsum á mismunandi stöð-
um í Evrópu. Þá er rétt að vekja athygli
á því að Evrópusamtök lyflækna halda
úti eigin veftímariti sem eingöngu er
ætlað fyrir læknisfræðileg tilfelli á sviði
lyflækninga (European Journal of Case
Reports in Internal Medicine) og eru ungir
lyflæknar sérstaklega hvattir til að senda
inn áhugaverð og lærdómsrík tilfelli sem
verða á vegi þeirra. Að lokum skal þess
getið að Evrópuskólinn er einnig haldinn
að vetri til ár hvert og verður hann í þriðja
og síðasta sinn í Riga í Lettlandi í byrjun
febrúar næstkomandi. Á nýafstöðnu þingi
Evrópusamtaka lyflækna sem haldið var
í Amsterdam í september var kosið um
næsta áfangastað vetrarskólans. Kosningin
var Finnum í hag og verður skólinn því
haldinn norður í Lapplandi frá og með
2018. Íslenskir námslæknar í lyflæknis-
fræði ættu ekki að láta sér þetta tækifæri
úr greipum renna en hingað til hefur
enginn íslenskur námslæknir sótt vetrar-
skólann. Það er ljóst að með uppbyggingu
sérfræðináms í lyflækningum á Landspít-
alanum ættu íslenskir námslæknar að
nýta sér betur þau tækifæri sem bjóðast á
vegum samtaka lyflækna innan Evrópu
og stuðla þannig að samvinnu og myndun
tengslanets við kollega í álfunni enda er
aldrei að vita hvaða dyr það muni opna til
áframhaldandi sérnáms eða starfa síðar
meir.
Á lokakvöldinu var skálað í
sardinískum bláberjadrykk
fyrir vel heppnuðum sum­
arskóla.
LÆKNAblaðið 2016/102 509
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R