Læknablaðið - 01.06.2016, Síða 51

vera vaxnar fram og skapabarmar gapandi.
Þótt lífshorfur væru litlar var strax í fullri
alvöru allt gert sem hægt var, við frum-
stæðar aðstæður, að fleyta barninu áfram.
Á þriggja klukkustunda fresti allan
sólarhringinn setti ég granna slöngu,
minnstu gerð af þvaglegg, niður í mag-
ann og sprautaði nokkrum millilítrum af
brjóstamjólk sem fékkst að láni hjá konu
sem nýbúin var að fæða á spítalanum. Eftir
nokkra sólarhringa var litla stúlkan enn
spræk og virtist dafna vel. Hún fór vel nið-
ur fyrir 1000 grömm í þyngd, sem er eðli-
legt, en þyngdist síðan dag frá degi. Áfram
héldum við sondugjöf með móðurmjólk
sem safnað var á Selfossi og síðan eftir að
hún gat farið að drekka sjálf af pela.
Frá byrjun var öllum bannað að koma
inn í herbergið nema nauðsynlegu hjúkr-
unarliði svo allt væri gert til að koma í veg
fyrir sýkingar en ónæmiskerfi fyrirbura er
ekki vel þroskað. Þetta heppnaðist, engar
sýkingar urðu og tíminn leið hægt og
rólega. Litla stúlkan dafnaði og þyngdist
eðlilega og spenningurinn og gleðin jókst
með hverjum deginum hjá öllum.
Var þetta virkilega að heppnast? Eftir
um það bil þrjá mánuði sóttu foreldrar
Heklu dóttur sína en þá var hún komin í
eðlilega fæðingarþyngd og virtist alheil-
brigð.
Heklunafnið fékk hún strax við kom-
una á spítalann sem gælunafn okkar sem
önnuðumst hana og var hún síðan skírð
Elín Hekla.
Örlögin höguðu því þannig að stuttu
seinna annaðist ég húsfreyjuna á Hólum
sem hafði farið úr axlarlið eftir að hafa fall-
ið af hestbaki.
Uppfrá því urðu báðir synir mínir
sveitastrákar á Hólum svo og fleiri drengir
í fjölskyldunni og dóttir mín sveitastelpa á
næsta bæ, Næfurholti, mörg, mörg næstu
ár.
Þau hlutu þar gott uppeldi og upp frá
því á ég þarna marga af mínum bestu vin-
um enn þann dag í dag. Ég gat líka fylgst
með hvernig Heklu farnaðist til fullorðins-
ára, hraust og vel gerð í alla staði.
LÆKNAblaðið 2016/102 311