Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1972, Síða 17

hefur eðlilegur hiti á barninu,
er hitinn á kassanum lækkaður
smám saman.
Mælir til að mæla hitastig
lofts er settur ca. 5-6 cm ofan
við dýnuna í kassanum. Barn
vigtað í kassanum (mjög mikil-
vægt).
Húðmælir plástraður með
pappírsplástri á barnið. Súrefni
stillt þannig, að auðvelt sé að
sjá magn og styrkleika. Súrefn-
ið skal vera rakt. Súrefnismælir
stilltur þannig, að hann gefi
merki við of há eða lág súrefnis-
þéttimörk. (Ath. að blanda ekki
saman súrefnisþéttimörkum og
lítramagni). Sog til staðar með
legg nr. 8 fyrir fyrirbura, nr. 10
fyrir fullburða. Bezt er að nota
eins stóra leggi og hægt er án
þess að særa slímhúðina. Hjarta-
og öndunarstöðvunar rafsjár
eru tengdar við barnið (plástr-
aðar). Vökvi gefinn í æð. Milli-
lítramælir notaður til að geta
fylgzt betur með magni. Þvag-
poki límdur á barnið til að ná
þvagsýnum. Barnið vigtað aft-
ur, þegar öllum tækjum hefur
verið komið fyrir. Blóðrann-
sóknir framkvæmdar. Röntgen-
mynd af brjóstkassa tekin. Mik-
ilvægt er að fylgjast vel með
barninu, á meðan verið er að
koma öllu á sinn stað, engu síður
en á eftir.
Áframhaldandi hjúknm:
A. Það getur tekið 18-24 klst.
að fá líkamshita barnsins
eðlilega háan. Æskilegt er,
að húðhiti sé 36.5°.
B. Hiti á kassanum skal vera
35-36.5°, þegar barn hefur
náð eðlilegum líkamshita.
C. Súrefni stillt þannig, að
blámi sé ekki sýnilegur.
Einnig að P02 í blóði sé ekki
lægra en 50 mm hg. Barnið
síðan hægfara vanið af súr-
efninu. Magnið minnkað
strax einni klst. eftir mót-
töku og haft eins lítið og
hægt er.
D. Mælana, sem festir eru á
húðina, er nauðsynlegt að
færa oft og viðhafa nákvæma
húðhirðingu til að forðast
sár (æskilegt ca. tvisvar á
dag). Gott að hreinsa húðina
með benzíni, áður en mæl-
arnir eru plástraðir á.
Ath. að nota ekki feit krem
vegna hitahættu (bruna).
E. Barnið skal liggja með eilítið
hækkað höfðalag. Uppvafða
bleiu undir öxlum, þannig að
háls strekkist lítillega. Ot-
limir í sem þægilegastri
stellingu.
F. Góð munnhirðing nauðsyn-
leg með vatni og Hydrogen
peroxidi, þruskusaft á varir
til að varna þurrki.
G. Barnið ekki baðað fyrr en líð-
an þess batnar. Góður neð-
anþvottur nauðsynlegur í
hvert skipti sem skipt er um
bleiu.
Ath. Hreinlæti afar mikil-
vægt. Smithætta er gífurleg við
þennan góða hita, raka og svo
þennan mótstöðulitla líkama.
Aldrei er of varlega farið til að
varna sýkingu. Æskilegt er, að
barnið sé haft í einangrun og
allt, sem kemur í snertingu við
það, sé dauðhreinsað, og bezt er
að hafa allflesta hluti einnota.
Eftirlit með vökvagjöf:
Gæta skal vel að vökvanum og
að hann fari ekki út úr æðinni
og undir húð. Skipta skal strax
um vökvastað, ef staðurinn vei’ð-
ur rauður, fölur eða með bjúg,
jafnvel þótt blóð komi aftur upp
í nálina. Vökvinn, sem barnið
fær, eyðileggur auðveldlega stór
vefjasvæði, ef ekki er aðgætt.
Þegar nauðsynlegt er að skipta
um vökvategund, er einnig skipt
um vökvagjafaráhöld, svo að
ekki fari milli mála, hve mikinn
vökva barnið fær. Á meðan á
vökvagjöf stendur skal vigta
barnið þrisvar á sólarhring.
Þvag skal athuga oft vegna syk-
urs. Þægilegt er að nota sykur-
sýni og þrýsta því í bleiuna og
athuga, hvort liturinn breytist.
Algengir fylgikvillar:
Öndunarstöðvun, loft í brjóst-
holi, varanlegar hjartaskemmd-
ir, hjartastöðvun, blóðeitrun,
heilablæðing. Gula af of háu
galllitarefni í blóði. Við öndun-
arstöðvun skal hafa snör hand-
tök. Oft getur verið nóg að
beygja fætur barnsins snöggt
upp að brjóstholinu eða sjúga
slím úr öndunarfærum. Ef nauð-
synlegt reynist að nota hjarta-
hnoð og blástursaðferð, er nauð-
synlegt að hafa öndunarvegi
hreina af slími og beygja höfuð
og höku aftur, blása síðan reglu-
lega og varlega.
Það gefur auga leið, að ekki
má líta af þessum litlu mannver-
um eitt augnablik, ef vel á að
vera. Hjúkrunarkonan með sínu
stöðuga eftirliti getur oft komið
í tæka tíð í veg fyrir varanlegar
skemmdir.
Lokaorö:
Meðferð og hjúkrun sú, sem
hér hefur verið sagt frá, er not-
uð við Hyalin-himnu-sjúkdóm
við Cincinnati University Medi-
cal Center. Sama meðferð gildir
sennilega ekki í öllum tilfellum,
þar sem sjúkdómurinn getur
sýnt sig í ýmsum myndum. Ekki
fer á milli mála mikilvægi góðs
samstarfs milli hjúkrunar- og
rannsóknarfólks og lækna til að
beizla sjúkdóminn á viðráðan-
legu stigi. Kunnátta, reynsla og
góð samvinna á oftast stóran
þátt í, að þessi börn seinna meir
geta hvílt heilbrigð í faðmi for-
eldra sinna.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 11