Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1972, Qupperneq 45

Það skal tekið fram, að öll dag-
heimilin við sjúkrahúsin eru
fullsetin sem stendur.
GuAniundur Skúlasun, frain-
kva‘mdasf júri Iluilsuvorndar-
sliiAvar Iloykjavíkur.
Þið eruð ekki með barnagæzlu
á vegum Heilsuvemdarstöðvar-
innar, er það?
Nei, við höfum ekki farið út
í það ennþá.
Þetta vandamál hefur verið
rætt, og frumkönnun hefur far-
ið fram af félagsráðgjafa okk-
ar. Þær athuganir leiddu í ljós,
að þörf er fyrir gæzlu 24 barna
sérmenntaðs starfsfólks Heilsu-
verndarstöðvarinnar. Satt að
segja hefur þetta ekki hamlað
starfsemi stöðvarinnar, en
vissulega orðið nokkru starfs-
fólki okkar til óþæginda.
Við munum þó frekar velja
þá leið að fá aðgang að dag-
heimili fyrir börn starfsfólks
okkar en stofnsetja eigið heim-
ili. T. d. höfum við athugað
möguleika í sambandi við barna-
heimili Borgarspítalans. Þar er
í undirbúningi stækkun heimil-
isins, svo að væntanlega getur
orðið um aðstöðu þar að ræða.
ItadiummoAforA viA
legkrabbnmeiui.
Framh. af hls. 3.
ursýkingu í árslok 1971. Af þeim
7, sem dáið hafa, eru 3 konur,
sem ekki höfðu fengið fulln-
aðarmeðferð vegna aldurs og las-
leika, tvær 86 ára og ein 75 ára.
Fjórar af þessum konum hafa
látizt af öðrum sjúkdómum. Á
þessum sjúklingum hefur í flest-
um tilfellum verið um að ræða
geislameðferð, fyrst með radíum
og síðan ytri geislun kobolt 60.
Á sama tíma hafa verið með-
höndlaðar á Landspítalanum 28
konur með krabbamein í leg-
bol. Af þeim eru 26 á lífi og án
einkenna um endursýkingu.
Árangur meðferðar á illkynja
sjúkdómum byggist á þremur
höfuðatriðum: 1 fyrsta lagi, að
sjúkdómurinn sé greindur á
byrjunarstigi, í öðru lagi á full-
kominni meðferð, og í þriðja
lagi á eftirliti með þeim sjúkl-
ingum, sem meðhöndlaðir hafa
verið, með það fyrir augum að
uppgötva í tíma þau endursýk-
ingartilfelli, sem fram kunna að
koma, og gefa viðhlítandi með-
ferð. Með tilliti til allra þessara
þriggja atriða hefur að mínum
dómi orðið talsverð framför á
síðustu árum hérlendis. Hefur
í því sambandi vafalítið mesta
þýðingu starfsemi Leitarstöðv-
ar B, sem tók til starfa á miðju
ári 1964 á vegum Krabbameins-
félags Islands.
Stundum heyrir maður fleygt
þeirri spurningu, jafnvel meðal
hjúkrunarnema og hjúkrunar-
kvenna, hvort það sé ómaksins
vert að reyna meðferð við
krabbameinssjúklinga. Slík
svartsýni stafar að öllum lík-
indum af því, að viðkomandi sér
fyrst og fremst þá sjúklinga,
sem liggja inni á sjúkrahúsum
og ekki hefur tekizt að lækna.
Eftir að hafa séð stór æxli á leg-
hálsi hverfa fullkomlega með
tveimur radíumgeislunum, hef
ég sannfærzt um gildi þess-
arar meðferðar. Það er rétt að
geta þess, að af þeim 28 konum,
sem greindar voru á síðustu
þremur árum með legbols-
krabbamein, voru þær tvær, sem
dáið hafa, báðar komnar með
meinvörp, þegar sjúkdómurinn
uppgötvaðist.
Ilvers vpiíiiíi ,,sjiikraiAja*f?
Framh. af bls. 15.
aldri að finna, að þau séu vel-
komin í spítalaskólann, og það
er mikils virði fyrir þau börn,
sem eru rúmföst, að kennarinn
líti til þeirra, strax og læknir
þeirra telur, að þau hafi heilsu
til að fylgjast ofurlítið með.
Þótt börn eigi ekki aftur-
kvæmt í skólann sinn, er mikils
virði fyrir þau að geta sótt spít-
alaskólann (eins og hin börnin),
á meðan kraftar endast.
Yfir skólaárið er skóli eðli-
legur þáttur í daglegu lífi barna,
og það að geta gengið daglega
í skólann eða að fá kennarann
að rúmstokknum til sín er einn
þátturinn í að viðhalda sem eðli-
legustu lífi fyrir þau, meðan á
spítalavist stendur.
Þannig vinnur kennarinn með
okkur til að halda börnunum
virkuni andlega og líkamlega,
eftir því sem heilsa þeirra leyf-
ir. Það er mikils virði fyrir þau
að vera metin og finna þann
persónulega áhuga, sem kennar-
inn veitir þeim.
Börn, sem hafa fyrir stafni
það, sem þau finna að skiptir
máli og þau hafa hugann við,
eru miklu hamingjusamari og
afslappaðri én þau, sem haldið
er óvirkum. Á vorin ganga allt-
af einhver börn undir almenn
próf á spítalanum.
Flest börn, sem koma á spít-
alann og eru á skólaskyldualdri,
óska eftir að fá að fylgjast með
í skólanum.
Þó eru einstaka börn, sem
eiga við tilfinningaleg vandamál
að stríða og gera allt til þess
að losna við skólann. Það hefur
sýnt sig, að takist okkur að
hjálpa þessum börnum, svo að
þau verði það jákvæð, að þau
vilja fylgja hinum börnunum
í skólann, þá eru þau orðin í
raun og veru ánægðari, og það
er sannarlega þess virði að
fórna tíma og áreynslu til að
ná slíku sambandi við þau.
Svo eru börn, sem þurfa sér-
kennslu. Áhugasamur, næmur
og reyndur kennari getur svo
að segja hjálpað hverju barni
til að halda áfram að læra í ein-
hverri mynd, þótt ástand sjúkl-
ingsins sýnist í fljótu bragði
gera það vonlaust.
Við á Sjúkraiðjudeildinni höf-
um daglega fundi og mætir
barnakennarinn tvisvar í viku.
Við tölum saman um ýmis
vandamál, sem kunna að koma
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 35