Svava - 01.07.1902, Síða 10

SVAVÆ
[V,T
Eu þegai' litu ’ana dugaudi dróttir,
Doðasótt uefndist hún Sjálfbyrgings dóttir.
Veit eg- því- ver
Vék þessi feilegi nrfuv að mér.
Blóin sem mig dreymdi’ um á dreugsæd minnii
Dafna mér aldrei í huga’ eða sinni.
JTvað er það þój'
H ví eru blóm vor svo þrefelaus og' fá?
Hlýtur þá uppfylling æskunnar hjörtu
Ollum að hyljast í skýjunum svörtu.
Dreymandi sveinn !
Dreymi þig aðeins, þá stendur þú einn,.
Lítandi grátinn er göngu skal linna
G-röf þína oigin og vonanna þinna !.
Líf liggur við,.
Líf sein nð draumanna ferðast um svið!
Að þrá í dag sitthvað, og annað að kveldi,.
Anda vorn sveipar í gráskýja feldi.
Ilvað er það þá I
LLv&r er þá hjörgun á. starmýfðum sjá,