Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 52

48
SVAVA
[V, 1.
Edmund sagði ekkert og leit ekki undan. „Elsku
maðuvinu minn“, sagði Katarina og fiey gði sér í faðm
Gudmars. „Edmund viidi ekki sleppa riddaranum, en ég
leyfði lionum að farak
„Riddaranum? Um hvaða rjddara talar þú? Eg
spurði um munkinn'.
„Það er satt, þú veist enn ekki hver þessi faðir
Sigwart er, sem við höfum trúað svo veL‘.
„Hvað úttu við.....?“
„Að faðir Sigwart og Karl riddari sonur litlu Svönu,
er einn og sami maður1
„Karl riddari morðingi Eiríks konungs?“
,’Já, einmitt hann‘.
„Er það mögulegt; nú skil ég alt. En hvað
vildi hann hingað?“
Katarína roðnaði.
,,Jæ-ja, ég get ímyndað það, án þess þú þurfir
að svara. Þakka þér fyrir Edinund. Þakka þér fyrir
hjálpina. Þú ert mín og minna, góði engill, þegar mest
á liggur. Það gleður mig að mega innan skamms kalla
þig son minn,‘ sagði Gudmar, og faðmaði Edmund að
sér með tár í augum.
Þannig endaði dagur þessi betur en á horfðist.