Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 16

12
SVAVA
[V,l.
Þeiri'i skelfing og þfcim æðisgangi, er nú greip
mannfjöldann, er ekki unt að ]ýsa með orðum. Þegar
fyrri kúlan hitti ■ forsetan, teygði haun sig á tœr, og
við J)á hreifing fékk morðinginn hetra tækifæri til að
miða síðari kúlunui, er kom í forsetan ueðan við natiann.
Sametundis hné forsetinn í arma þeiin, er næstir stóðu.
Forsetinn varð þegar all-fölur, en ekkert kveiu
kom frá vövum lians. Iiann greip annari liendi fyrjr
hrjóst sér, hin’d um magan. Hann var með fullri rænu,
og fyrstu orðin, er hann mælti eftir áverkana, voru þessi:
„Láttu konuna iníua ekkert vita, og sjáðu um, að sem
Varlegast sé með hana farið.’‘
Þessum orðum mælti hann til „prívat”-ritara síns, er
var við hlið hans, er morðið var framið.
Morðinginu var þegar sleginn niður, er síðara skotið
reið af, og var ekki annað sjáanlegt af aðgaugi fólksins,
en að hann yrði stoindrepinn þegar á staðnum; en er
foisetinn varð þess var, hað hann jnenn innilega um, að
gerahonum ekki til miska, og tók lögregluliðið hann þá
í sína verud, en sú vernd var því næsta ervið.
Morðingi sá, er vann á fersetanum—er vann eitt hið
svívirðilegasta verk, er sagan geymir—átti heima í grend
við Cleveland, Ohio, er Póllendingur að ætt og 2S ára