Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 50

46
8 VAVA
[V,l,
ínn, rneð þvl liiinn taldi víst að það væri liann, en þegar
hann sá fyrir sér riddara, kom snöggvast hik á hann.
,,Hvað er Jpetta?.....“ kallaði Edmund. ,Það er
e'kki munlturinn......en—]pað eru þó ilskulegu andlits-
drættirnir hans.......lymsku augun, og........þarna ligg-
ur ]pá kápan hans á gélfinu. Hann hefir þá aldrei verið
munkur nema að nafninu? Móðir! þá verður að segja
mér hver þessi maður er?.....‘
Katarina ætlaði að fara að svara, þegar Karl æddi
að Edmund með hrugðið sveið og sagði:
„Djöfuls unginn þinn, þú hefir ávalt eyðilagt áform
mín, nú skaltu fá þín makleg málagjöld11.
Það er engum efa undirorpið að meira bléð hefði
tlotið, ef Katarina hefði ekki gengið á milli og sagt:
,,I guðs nafni, hættið þér, Karl riddari, og reynið
að fiýja’1.
, ,Kei, annarhvor okkar skal dauður liggjá".
I þessum svifum gall við lúðurhljóð úti.
„þar kemur Gudmar/ sagði Edrnund. „Kú eruð
þér kominn í gildruna hr. nrunkur. Innan kvölds verð-
ið þér hengdurd
Karl riddari sýndist efablandinn hvað gera skildi.