Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 38

34
SV-AFA
V,l.
andanna. Eun í dag er mesti fjöldi manna, Lœði viltra
manua og þeirra, sem lágt standa í jpekkingavlegu tilliti,
sem eiga og trúa á einn eða fleiri gripi, að meðan þeir
séu í eigu sinni, muni þeir færa sér bæði andlcga og
líkamlega blesstm. ÞjóðsÖngvarnir og þjóðsagnirnar
segja enn í dag frá ýmsum undarlegum, huldum öflum,
og umkringja þau með skáldlegum dýrðarljóma. Öll
undur, bæði þau trúarlegu, sent leitast við að 3ýua sam-
bandið milli jarðlífsms og ólcuuna laiidsins, þaðan sem
enginn hefir aftur komið, og hinir svo kölluðu andatrúar
fyrirburðir, efnisgögn andans, og skýring þeirra á öðru
lífi, eru grundvölluð a hinni ævngömlu galdrahugsjón.
sem þrátt fyrir allar vísindalegar framfarir og allar
efnafræðislegar grunclvallarreglur, virðast svo rótgróin
1 huga mannsius, að þeim sé ómögulegt að útiýma.
Fyrir réttarfarið, sem Upprunalega var svo nátengt
trúbrögðunum, hefir hjátrúin nærfeit eiús mjkla þýoingu.
Sérhverju broti gegu trúbrogðunum var hegut jafn
harölega og það væri framið gegn ríkinu einkum þar
sem likisráðandinu einnig var æðsti prestur, eins og
víða átti sér stað í fyrndinni. Hér verða aftur fyrir oss
ævagamlar algengar skoðanir almennings, sen-, þrátt fyrir
ullar breytingar og afbakanir á mannúð uhugsjóninni, er
Vér notum hér sem inælikvarða, sýnir furðu samkvæma