Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 36

32
SVAVA
[V, i.
er hagnýtt hér í ííkum mæli, og kemur jafnt fram við
guði Mið-Afríkubúa og gríska, fogurðarríka Olymps-
guðinn. Við þetta hætist önnur allmarkverð ástæða.
Þar sem mismuuandi goöfræðilegar og trúhrngðalegar
skoðanir elta hvor aðra, og einkum ef mismunandi þjóð-
kynjaskoðanir hlandnst saman við, er venjulegt að hin
síðari, í meðvitund manna myndi sigurríka skoðun, álíti
iiina eldri skoðun stjórnast af illum öndum, vera djöf-
ullega. Þetta átti sér stað þegar Persar náðu yfirtöku m
á indversku guðunum, sem þeir einkendu sem djöfta
(devas), þegar kristna kyrkjau stóð gaguvart annara
þjóða guðum, kom þetta aftur fyrir. Þeir urðu að
djöflum og hópuðust utan um erfða óvin guðs. A lík-
an lrátt þessu fór fyrir germensku guðunum, enda þðtt
margir þeirra yrðu síðarmeir að rueinlausuin álfum og
dvergum. Af þessu tvíveldisandstæði leiddi auðvitað
öfluga stundarsiðfræði; allir, sem með ræktarfullri lotn-
ingu héldu við eldri guðfræðina, voru skoðaðir hrotlegir
og bölvaðir óvinir guðlegrar niðurröðunar. Galdiatrú-
in grimmúðga, sem sýkti alla líorðurálfu eins og eitruð
pest, finnui' í þessu sálfræðilega skýringu. Lehmann
fer rneð sannleika þar sem liann segir: „Mannkynið
hefir aldrei, hvorki fyr né síðar, verið eins ofurselt valdi
illra anda og meðan galdratrúin stóð sem hæst. Það