Svava - 01.07.1902, Blaðsíða 45

SVÁVA
41
v> 1-3
„Hvað viljið þið? Hvernig hafið þið komist inn?
Eg hélt að hliðið væri lokað og vindubmin uppi?‘
Faðir Sigwart opnaði munniun til að svara, en
virtist ekki geta talað sökum geðshræringa. Hana var
ýmist rauður sem blóð, eða hvítur sem snjór.
Herviður tók þá til orða og mælti:
„Já, náðuga húsfni, þið ersem þér segið. Hliðið
lokað og vinduhiúin uppi, en faðir Sigwart er kunnug-
ur her, liann leiddi mig og mína menn aðra leiðh
„Þið hafið þá læðst inn eins og þjófar'.
„Hei, við erum heiðarlegir menn, sem komurn til
að.........£
„Hvað segið þór? Þið heiðarlegir menn.............?
Það er sú mesta skreytni sem nokkurs manns varir hafa
Í4lað,“ sagði Ivatarina róleg.
„Hvaða fjas; við viljum......‘
„Þegið þér, Herviður Erlendsson, fallið þér á kné
Og hiðjið fyrirgefningar, þú skal ég vita hvort ég
get lofað ykkur að fara óhegndum og frjálsum í burtu;
og þú, faðir, þinn staður er hér fyrir fótum mér. Þú
hefir syndgað mikið, sem ekki er hœgt að fyrirgefa.
Á- kné níðingar! “
Þeir urðu alveg forviða á djörfung húsfrúarinnar,
en hvorugum þejrra var svo varið, að hægt væri að snúa
þejm.