Morgunblaðið - 05.01.2017, Page 53

Morgunblaðið - 05.01.2017, Page 53
UMRÆÐAN 53 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JANÚAR 2017 Fulltingi flyst á Höfðabakka 9 Fulltingi er framsækin og traust lögmannsstofa sem veitir einstaklingum þjónustu á sviði skaðabóta og vátryggingaréttar og er stærsta stofan hér á landi sem sérhæfir sig á þessu sviði. Hlutverk fyrirtækisins er að leysa vel úr málum fólks, ráða því heilt og stuðla að því að hver og einn fái þær bætur sem hann á rétt á. Sérfræðingar okkar hafa margir hverjir áratuga reynslu í meðferð slysa- og skaðabótamála. Á morgun, 6. janúar, flytjum við hjá Lögmannsstofunni Fulltingi slf aðsetur okkar að Höfðabakka 9, efstu hæð. Við hlökkum til að taka á móti viðskiptavinum okkar í nýjum húsakynnum. Gott aðgengi er að húsinu og næg bílastæði. Verið velkomin! „Á pallinum stend- ur ung stúlka. Hún er með blokkflautu í hendi. Það eru tón- leikar og fyrir framan hana situr fullt af fólki. Á fremsta bekk eru foreldrar hennar og systkini og fyrir aftan þau afi hennar og amma. Við hlið stúlkunnar situr kennarinn með gítar í hendi. Hún flytur lagið sitt sem inniheldur að- eins nóturnar A og B (gamla Há- ið). Hún á bara að spila tvö lengd- argildi; ýmist langar eða stuttar nótur. Flutningurinn tekur eina mínútu. Í lokin leika hún og kenn- arinn af fingrum fram. Ýmist fylgir hún takti kennarans eða hann eltir stúlkuna. Kennarinn leikur hljóma sem passa við nót- urnar sem stúlkan leikur. Að lok- um klappa áheyrendur og hún hneigir sig í auðmýkt. Foreldrar hennar og áar klappa innilega og amman er með klút til að þurrka hrifningartárin.“ Þessi lýsing hér að framan er dæmigerð lýsing á verkefnum og upplifun ungra tónlistarnema í tónlistarskólum á Íslandi. Á þeirri stundu eru öll skynjunarfæri nem- andans í gangi. Þau þarf hann að samhæfa og halda einbeitingunni svo hægt sé að spila lagið í gegn. Hann þarf að halda takti og hvert sekúndubrot skiptir máli, – ekkert tækifæri er til að stoppa og hugsa sig um eða ræskja sig eða spyrja kennarann einhvers. Nemandinn elst upp við það, að það sé eðlilegt og sjálfsagt að spila á hljóðfæri einn með sjálfum sér, með öðrum og fyrir aðra. Hann má ruglast á tónleikum og fær samt klapp fyrir. Enginn dómur er lagður á hans hljóðfæra- leik, – enginn af þátttakendunum fær verðlaun. Allir eru þar á sín- um eigin forsendum og tónleikarn- ir lítið skref fram á við fyrir hvern og einn í þroskavænlegu námi. Allir þátttakendur á tónleikunum vanda sig sem þeir geta, – það er eina krafan. Þar sem nemandinn stendur á pallinum þarf hann að halda jafn- vægi, hann blæs í flautuna og not- ar tunguna til að skerpa tóninn, hann heldur á hljóðfærinu og not- ar fínhreyfingar fingranna til að loka réttum götum á flautunni og snertiskynið til að vita hvort göt- unum sé lokað. Hann er með aug- un á nótunum, heyrir hverja mis- fellu og hvern velheppnaðan tón, heyrir einnig til kennarans og þess sem hann leikur og svo stíg- ur hann jafnvel taktinn ósjálfrátt. Fyrir nemandanum eru tón- leikar eðlilegur þáttur í lífinu. Það er eðlilegt og sjálfsagt að koma fram. Hann veit að hann verður ekki dæmdur, – honum verður ekki refsað hvernig sem fer, eng- inn annar er betri eða meiri en hann og hann ekki framar neinum öðrum. Framkoma á tónleikum er liður í því að hver og einn æfist í því að standa fyrir máli sínu og að þurfa ekki að óttast það, – túlka það sem leikið er og seinna að viðra skoðanir sínar. Tónlistarnemar í íslenskum tón- listarskólum fá góða þjálfun í tjá- skiptum og sköpun. Í gegnum hljóðfæranámið þjálfast þeir í sjálfstæðum vinnubrögðum og að vinna með öðrum, – bæði við heimanámið og í samspili í tónlist- arskólanum. Þeir nota alla mögu- lega miðla til að leita efnis og hlusta. Þeir bera ábyrgð á nám- inu, enda eru þeir þar á eigin for- sendum. Það eru fyrrverandi nemendur tónlistarskólanna á Íslandi sem í flestum efnum halda uppi því öfl- uga tónlistarlífi sem við Íslend- ingar búum við. Þeir eru þar flytj- endur og hlustendur. Þeir eru útgefendur, framleiðendur, stjórn- endur og framkvæmdaaðilar, – kennarar, tónskáld og útsetjarar og hljóð- færasmiðir. Skrifaðar hafa verið bækur, rit- gerðir og blaðagrein- ar um peningaleg verðmæti þessa öfl- uga tónlistarlífs. Á hverjum degi eru haldnir tónleikar, í hverjum mánuði tón- listarhátíðir, á hverju misseri koma hingað í heimsókn á vegum þessara fyrrverandi nemenda frægir tónlistarmenn og á hverju ári gera íslenskar hljóm- sveitir það gott í útlöndum. Mest- öll þessi starfsemi er ávöxtur ís- lensks tónlistarskólastarfs. En samt eru óupptalin mestu verðmætin; það eru tónleikar stúlkunnar sem lýst er í upphafi þessarar greinar og allur aðdrag- andi þeirra – nám hennar í skól- anum og ástundun, – svo og allra þeirra þúsunda sem á Íslandi stunda tónlistarnám. Sú þroska- vænlega athöfn að leika á hljóð- færi verður að vísu ekki mæld og ekki verðlögð á mælikvarða pen- inganna eða með krossaprófum –, ekki frekar en svo margt í ís- lensku skólakerfi. Þekking og skilningur á skólastarfi er grund- völlur þess að geta metið þau verðmæti sem í því er fólgið. Allur sá þroski sem nemendur öðlast er verðmæti og þar sem hinir verald- legu mælikvarðar ekki virka er það aðeins trú okkar á verkefnin sem gildir. Verðmæti tónlistarnáms Eftir Kjartan Eggertsson » Allur sá þroski sem nemendur öðlast er verðmæti og þar sem hinir veraldlegu mæli- kvarðar ekki virka er það trú okkar á verk- efnin sem gildir. Kjartan Eggertsson Höfundur er aðstoðarskólastjóri Tónskóla Hörpunnar. Hvernig er það eiginlega með þetta blessaða fólk, sem vill endilega aka með okkur inn í brennandi og hrynjandi kofaskrifli ESB, andstætt vilja stærsta hluta kjósenda? Það er engu líkara en þeir vilji hvorki sjá, heyra, skilja né skynja hvað er í gangi úti í Evrópu. Því- líkt og annað eins, og að það séu heilu flokkarnir, sem heimta það stans- laust og vilja láta það verða hálfgert úrslitaatriði í stjórn- armyndunarviðræðum, að kosið verði um áframhaldandi aðild- arviðræður við ESB. Í langan tíma hefur verið talað um, að Íslendingar séu aðhlátursefni fólks erlendis. Það er engin furða, því að fólki í Evrópu- sambandslöndunum hlýtur að finn- ast það stórskrýtið fólk hér á landi, sem vill endilega halda því til streitu að ana inn í brennandi hús ESB, á sama tíma og aðildarþjóðirnar sitja á rökstólum um, hvernig þær geti fylgt í kjölfar Breta út úr samband- inu. Ég er ekkert hissa á því, þótt menn hlæi að svoleiðis sérvitringum og finnist þeir tæplega vera með á nótunum. Þetta er ekki hægt. Það verð ég að segja. Guðbjörg Snót Jónsdóttir. Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is ESB-ruglið endalausa og aðhlátursefnin ESB Meirihluti landsmanna vill ekki ganga í sambandið.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.