Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2018, Page 49

sakamál 4920. apríl 2018
13 ára bandarískur drengur, Craig M. Sorger, var myrtur á hrottalegan hátt af 12 ára vinum sínum, Evan Drake Savoie og Jake Lee Eakin, 15. febrúar 2003. Sorger hafði fengið leyfi hjá móður sinni til að leika sér með félögum sínum tveimur, en skilaði
sér ekki heim. Þegar lík hans fannst sögðu vinirnir að hann hefði dottið ofan úr tré. Líkskoðun
leiddi annað í ljós því hann hafði verið barinn ítrekað í höfuð og háls og stunginn rúmlega 30
sinnum á sömu stöðum og átta sinnum í bringuna. Eakin fékk 14 ára dóm og Savoie 26 ára dóm.
að Gibbs hefði farið með börn-
in í gönguferð en orðið áhyggju-
fullar og hringt í eiginmenn sína
þegar leit í næsta nágrenni bar
ekki árangur.
Þegar þær síðan fréttu af
lausnargjaldskröfunni gátu þær
ekki haldið aftur af tárunum.
Jock, eiginmaður Thelmu, sagði
að þetta væri ótrúlegt og „þau
gætu lítið annað gert en að bíða
og vona“.
Hótað morðum
Annar faðir, Rex Howarth, sagði:
„Bara skepna mundi gera svona
við sex litlar stúlkur.“ Hann bætti
við að það væri þó huggun í að
vita að Gibbs væri með stúlk-
unum, hún væri „skynsöm og
áreiðanleg ung kona og mundi
hugsa um hag þeirra fyrst og
fremst“.
Það einfaldaði ekki störf lög-
reglunnar að í nokkrar klukku-
stundir var talstöðvartíðni
hennar rugluð og var talið ljóst
að það tengdist mannráninu.
Engu að síður mætti fjöldi
lögreglumanna á svæðið og
viðamikil leit var skipulögð,
þrátt fyrir að mannræninginn
hefði, í áður nefndum leiðbein-
ingum, hótað morðum ef slíkt
yrði gert.
Leitað dyrum og dyngjum
Allar tómar byggingar voru
rannsakaðar og ríkisstjóri Vict-
oria-fylkis tilkynnti að ríkis-
stjórn hans væri tilbúin til að
reiða fram lausnarféð.
Alla næstu nótt var leitað dyr-
um og dyngjum, en klukkan sex
um morguninn bárust þau góðu
tíðindi að Gibbs og stúlkun-
um hefði tekist að flýja og væru
hólpin.
Gibbs gat þá upplýst að um
væri að ræða tvo mannræningja.
Þeir hefðu komið inn í kennslu-
stofuna með hlaupsagaða
haglabyssu. „Stúlkurnar fóru að
hlæja, héldu að um væri að ræða
eitthvert grín,“ sagði hún.
Mennirnir hefðu þá gert öll-
um ljóst að um fúlustu alvöru
væri að ræða.
Mannræningjar gefa fyrirmæli
Gibbs og börnin voru sett aft-
ur í sendiferðabíl og síðan ekið
af stað. „Við urðum skelfingu
lostin þegar við gerðum okkur
grein fyrir að þetta var að gerast
í alvörunni,“ sagði Gibbs síðar.
Klukkan tvö eftir miðnætti
læstu mannræningjarnir börn-
in og kennslukonuna inni í bíln-
um: „Þeir sögðu að þeir væru að
fara og ná í lausnargjaldið.“
Það reyndist rétt, því skömmu
síðar fékk lögreglan símtal.
Mannræningjarnir gáfu þau fyr-
irmæli að lausnarféð skyldi sett
á tröppurnar við pósthúsið í
Woodend, sem liggur miðja vegu
milli Faraday og Melbourne.
Gibbs sagði að það hefði verið
mjög kalt í sendiferðabílnum um
nóttina. „Okkur kom ekki dúr á
auga. Við reyndum að drepa tím-
ann með söng, en vorum ekki í
skapi til þess.“
Gripið í tómt
Lögreglan fór að fyrirmælunum
og skildi þrjár ferðatöskur, sem
samtals innihéldu eina millj-
ón dala, eftir á tröppunum. Eft-
ir tveggja tíma bið hafði ekk-
ert bólað á mannræningjunum
og lögreglunni varð ljóst að hún
hafði verið látin fara erindisleysu.
Hvað sem því leið sat Gibbs
ekki auðum höndum þar sem
hún var með börnin aftur í læst-
um sendiferðabílnum. Að henn-
ar sögn höfðu mennirnir sagt að
þeir kæmu aftur í dögun en þegar
það gekk ekki eftir ákvað hún að
reyna að brjótast út úr bílnum.
Fyrir tilviljun var kennslukon-
an ekki í pjáturskóm og af miklu
harðfylgi sparkaði hún aftur og
aftur í hurðina á sendiferðabíln-
um. Smám saman tókst henni að
sparka út hlera á afturhurðinni og
uppskar umbun erfiðis síns.
Gíslarnir koma í leitirnar
Þær skriðu út úr bílnum og hröð-
uðu sér af vettvangi. „Allan tím-
ann óttaðist ég að mannræningj-
arnir næðu okkur. Svo heyrði ég
skothvelli og varð dauðskelfd,“
sagði Gibbs.
Ótti hennar var ástæðulaus því
um var að ræða tvær manneskj-
ur á kanínuveiðum sem hjálpuðu
Gibbs og stúlkunum að komast á
næstu lögreglustöð. Var farið með
allan hópinn á sjúkrahús, enda
voru stúlkurnar og Gibbs lúnar,
svangar og miður sín eftir raun-
irnar.
Sendiferðabíllinn kom fljót-
lega í leitirnar og lögreglan rakti
hann til bílasala sem hafði selt
hann mannræningjunum.
Gripnir í morgunsárið
Lýsingu á mönnunum var dreift
og þess þurfti ekki að bíða lengi
að lögreglan kæmist á slóð þeirra.
Robert Clyde Boland, 32 ára múr-
ari, og Edwin John Eastwood, 21
árs, voru gripnir með allt niðri um
sig, í nánast bókstaflegri merk-
ingu, í morgunsárið 14. október.
Síðar sama dag voru þeir færð-
ir fyrir dómara og var eftir því tek-
ið að Boland var berfættur. Ákær-
an á hendur þeim báðum var í sjö
liðum.
Í desember játaði Eastwood sig
sekan um mannrán og fékk 15 ára
fangelsisdóm. Hann fékk felldar
niður þrjár ákærur vegna vopn-
aðra rána gegn því að hann vitn-
aði gegn Boland.
Réttað var í þrígang yfir Bol-
and og hann loks dæmdur, í mars
1974, í 17 ára fangelsi.
Í janúar var Mary Gibb sæmd
George-orðunni fyrir það æðru-
leysi og áræði sem hún sýndi á
ögurstundu.
Edwin John Eastwood komst
aftur í fréttirnar árið 1976, en það
er önnur saga. n
„Allan tímann
óttaðist ég að mann-
ræningjarnir næðu okkur.
Svo heyrði ég skothvelli
og varð dauðskelfd.
Mary Gibbs
og stúlkurnar
Kennslukonan var
heiðruð fyrir áræði
sitt og dugnað.
Sendiferðabíllinn
Kennslukonunni tókst
að brjóta sér leið út.
Robert Clyde Boland
Samdi við ákæruvaldið og
vitnaði gegn félaga sínum.