Morgunblaðið - 24.05.2018, Blaðsíða 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. MAÍ 2018
✝ Steinar Pet-ersen fæddist
í Stokkhólmi 18.
nóvember 1946.
Hann lést 18. maí
2018 í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Foreldrar hans
voru Guðmunda
Stefánsdóttir Pet-
ersen og Brynj-
úlfur Thorvalds-
son. Guðmunda
giftist Gunnari Petersen sem
síðar ættleiddi Steinar. Eft-
irlifandi eiginkona Steinars er
Greta Björgvinsdóttir Pet-
ersen. Börn þeirra eru: 1)
Birna Petersen, eiginmaður
hennar er Ken Håkon Nor-
berg. Börn þeirra eru Viktor,
Emilia og Oliver. 2) Gunnar
Petersen, eiginkona hans er
Elva Gísladóttir, börn þeirra
eru Anna Alexandra, Steinar
og Brynjar. 3) Eva Petersen.
störfum. Hann tók þátt í upp-
byggingu badmintoníþrótt-
arinnar á Íslandi, sat í stjórn
bæði Tennis- og Badminton-
félags Reykjavikur og Badmin-
tonsambands Íslands. Steinar
var keppnismaður í badminton
til margra ára og vann fjöl-
margra titla á sínum ferli.
Frá miðjum aldri heillaðist
Steinar af golfíþróttinni og
var meðlimur i GKG.
Hann starfaði með Lions-
klúbbnum Nirði og gegndi
fjölmörgum embættum þar,
m.a. sem formaður, gjaldkeri
og ritari. Steinar var veiði-
maður, var félagi í Stanga-
veiðifélagi Reykjavíkur og
starfaði um árabil með ár-
nefnd Norðurár.
Steinar var mikill unnandi
ferðalaga og útivistar bæði
innanlands og utan og var fé-
lagi bæði í Ferðafélagi Íslands
og Útivist.
Útför Steinars fer fram í
Áskirkju í Reykjavík í dag, 24.
maí 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Systkini Steinars
samfeðra eru Guð-
rún, Sigríður, Þóra
og Þórir.
Þegar Steinar
var á fyrsta ári
hófu Munda og
Gunnar búskap í
Hraunborg við
Karfavog. Síðar
reistu þau sér hús
á Kambsvegi 36,
Reykjavík þar sem
Steinar ólst upp frá 7 ára
aldri. Steinar gekk í Lang-
holtsskóla, Vogaskóla og lauk
verslunarskólaprófi árið 1966.
Að loknu námi hóf hann
störf hjá Bernhard Petersen
hf. og starfaði þar mestan
hluta af sínum starfsferli.
Samhliða störfum hjá Bern-
hard ráku Steinar og Greta
heildsölu með íþróttavörur og
vörur tengdar sjávarútvegi.
Steinar var virkur í félags-
Elsku pabbi, það að þú hafir
kvatt okkur fyrir nokkrum dögum
er enn hálfóraunverulegt, það er
eins og þú sért enn hérna hjá okk-
ur en þrátt fyrir það er mikil sorg.
Þú verður áfram hjá okkur í hug-
anum en ég veit að þú hefðir viljað
að við myndum fljótlega halda
áfram að lifa og njóta eins og þér
einum var lagið. Nú sveimar hug-
urinn hins vegar aftur í tímann og
sterkustu minningabrotin eru
tengd þeim fjölmörgu skemmti-
legu stundum sem við áttum sam-
an, erfiðar stundir hafa sem betur
fer verið fáar. Þú sagðir oft hvað
þér fannst þú vera ótrúlega hepp-
inn í lífinu og mér finnst það líka,
það er að hafa átt þig sem pabba.
Ég er þér ákaflega þakklátur fyr-
ir að hafa leyft mér að fljóta og
njóta með þér frá unga aldri í
þeim fjölmörgu áhugamálum sem
þú hafðir. Þetta á við hvort sem er
badminton, skíði, jeppaferðir og
ekki síst veiðiferðir, alltaf var ég,
litli guttinn, velkominn með þér
og félögum þínum. Áherslan vær
ætíð á að njóta náttúrunnar,
kynnast nýjum stöðum og eiga
góðan tíma með félögunum en
auðvitað var veiðieðlið og keppn-
isskapið skammt undan.
Við lentum í ótal ævintýrum
saman í gegnum tíðina hvort sem
var uppi á hálendi, við rjúpnaveiði
eða við einhverja laxveiðiá og
fannst okkur fátt skemmtilegra
heldur en að rifja upp ýmis æv-
intýri og skapa ný. Þú slóst ekkert
af í veiðiskapnum síðustu ár þrátt
fyrir að líkamleg orka væri minni
en áður, þá var hugurinn bara enn
sterkari. Síðasta veiðiferð okkar
saman var með nafna þínum á
rjúpu í nágrenni Skjaldbreiðar
síðasta vetur í frábæru veðri og
góðri veiði, þar náðir þú þinni síð-
ustu bráð í bili.
Á aðfangadag borðuðum við
síðan saman bráðina á Kambsveg-
inum og rifjuðum upp ógleyman-
leg atvik við arineld og koníak.
Þessi ævintýri verða aldrei tekin
af okkur og munu halda áfram að
ylja okkur báðum um hjartaræt-
ur.
Nú veit ég að veiðigyðjan tekur
vel á móti þér og sýnir þér ónumd-
ar veiðilendur á nýjum stað.
Pabbi, þú kunnir einstaklega
vel að tileinka þér jákvæðni, húm-
or og skemmtilegan frásagnarstíl
og hafðir lítinn áhuga á að eyða
tíma í eitthvað leiðinlegt. Þú hafð-
ir gaman af fólki og hafðir mjög
sterka nærveru. Oftar en ekki
komu vinir, kunningjar eða fólk
sem varð á vegi manns til mín og
allir höfðu sömu sögu að segja:
„Mikið er pabbi þinn skemmtileg-
ur karl.“ Þú varst svokallaður lífs-
nautnaseggur og tókst allt út úr
þessu lífi sem hægt var og meira
til.
Nú höldum við fjölskyldan
áfram ferðinni með þá jákvæðni
og húmor að vopni sem þér einum
var lagið. Við sjáumst seinna.
Þinn sonur,
Gunnar.
Elsku tengdapabbi. Mig langar
að kveðja þig með fáeinum orðum
en ég hef verið hluti af fjölskyld-
unni í 25 ár. Ég minnist þín fyrst
og fremst sem mikils húmorista
sem kunni að segja skemmtilegar
sögur. Þú varst afar jákvæð
manneskja, ég man hreinlega
ekki eftir þér nema í góðu skapi.
Þú varst jafnframt góður og
skemmtilegur afi.
Það hefur alltaf verið gaman að
koma til ykkar Gretu í Goðheim-
ana þar sem líflegar umræður
sköpuðust oft við matarborðið.
Við tvö höfum ávallt verið á önd-
verðum meiði í pólitík en þótt við
værum oft ósammála um bæði
menn og málefni var alltaf stutt í
grallaraskapinn. Þú hafðir ein-
staklega gaman af því að stríða
mér og hafðir lag á því að æsa mig
upp í samræðum, sem gátu stund-
um orðið háværar, einkum þegar
ég var yngri.
Þú varst keppnismaður í bad-
minton til margra ára og hafa
barnabörnin þín Anna Alexandra,
Steinar og Brynjar fetað í fótspor
þín og æfa badminton með TBR.
Þú varst mikið fyrir ferðalög og
útivist, hvort sem var tengt skíð-
um, göngum, útilegum eða veiði.
Þær eru ófáar sögurnar til af ykk-
ur Gretu á ferð um landið með
tjald, tjaldvagn og nú síðustu ár A-
hýsi. Aldrei mátti þó tjalda á
merktum tjaldstæðum, nokkuð
sem Gunni sonur ykkar hefur tekið
mjög bókstaflega, mér stundum til
ama. Það má segja að þú hafir
kynnt stangveiði fyrir mér en þú
bauðst okkur Gunna oft með þér í
Norðurá þar sem við áttum góðar
stundir. Síðasta sumar fórum við
svo öll fjölskyldan saman í Litlu-
Laxá á Ásum þar sem við áttum
góðar stundir saman, mokveiddum
urriða og þið Gunni sýnduð börn-
unum hvernig best væri að bera
sig að við veiðarnar.
Síðustu tvö ár sem liðin eru frá
því að þú veiktist hafa verið afar
dýrmæt. Þessi tími hefur verið vel
nýttur og hefur einkennst af mikilli
samveru, þar á meðal ófáum heim-
sóknum í Goðheimana þar sem
krakkarnir gripu oft með sér ís í
brauðformi, nokkuð sem þau vissu
að myndi gleðja þig. Samveran um
síðustu jól og áramót á Kambsveg-
inum gaf okkur fjölskyldunni einn-
ig afar góðar minningar sem gott
verður að sækja í síðar.
Elsku tengdapabbi, ég kveð þig
með söknuði en þakka um leið fyr-
ir allar góðu stundirnar.
Þín tengdadóttir,
Elva Gísladóttir.
Elsku afi.
Okkur langar að minnast þín í
nokkrum orðum. Þú varst um-
hyggjusamur og jákvæður og það
var alltaf stutt í húmorinn hjá þér.
Það var alltaf notalegt að hjóla til
ykkar ömmu Gretu í Goðheimana
og hlusta á áhugaverðar sögur af
veiðiferðum og badmintonafrek-
um þínum.
Við höfum átt margar góðar
stundir saman, t.d. má nefna
veiðiferðina sem við fórum í síð-
asta sumar þar sem við sátum
saman og spjölluðum, grilluðum
góðan mat á fallegu sumarkvöldi
og veiddum urriða.
Þú varst keppnismaður í bad-
minton í mörg ár og höfum við öll
fetað í fótspor þín og æfum við
badminton með TBR. Það er
skemmtilegt að mæta á æfingar
því þá göngum við fram hjá vegg
þar sem hanga gamlar ljósmynd-
ir, margar þeirra eru af þér og
öðrum fjölskyldumeðlimum með
badmintonspaða í hendi. Það var
alltaf gaman þegar þú komst að
fylgjast með okkur spila og hvatt-
ir okkur áfram í keppnum.
Þú verður alltaf í hjörtum okk-
ar, við munum sakna þín.
Við elskum þig, afi.
Þín barnabörn,
Anna Alexandra,
Steinar og Brynjar.
Elsku besti afi okkar, við
barnabörnin minnumst þín sem
góðs og ástkærs afa sem var fyr-
irmyndin okkar og ekki síst góður
vinur. Það voru margir sem elsk-
uðu þig og vorum við barnabörnin
þar á meðal.
Með afa á Íslandi og barnabörn
í Noregi var það stundum erfitt að
hittast. En þegar við komum til
Íslands eða þú og amma til okkar í
Noregi voru það ávallt miklir
fagnaðarfundir.
Þegar við hugsum til baka til
allra stunda okkar saman er
kannski ekkert eitt atvik sem
stendur upp úr. Við hugsum til
þess að þú varst alltaf til staðar
fyrir okkur þrátt fyrir að vera
langt í burtu. Alltaf hægt að
hringja og tala saman í síma eða á
Skype.
Þú varst alltaf sá sem hélt uppi
gleðinni þegar við hittumst, mið-
punkturinn í fjölskylduboðum svo
það verður skrítið núna þegar þú
ert ekki hjá okkur lengur.
Þú varst alltaf í góðu skapi og
varst með mjög góðan húmor og
komst alltaf með góð innskot,
brandara eða skemmtilegar sögur
sem skemmtu þeim sem voru í
kringum þig. Hvort sem þetta var
sannsögulegt eða ekki.
Þú varst alltaf til í að fíflast við
okkur, lést okkur stelpurnar
flétta og stæla á þér hárið og atast
við strákana.
Þú varst orkumikill afi og
bauðst okkur í veiði-, jeppaferðir
og önnur ferðalög og ekki fannst
okkur leiðinlegt að prófa stóra
jeppann þinn.
Í Noregi komst þú með okkur í
skíðaferðir þar sem þú eltir okkur
út um allt, bæði ýmsar skógarleið-
ir og svartar brekkur. Þér fannst
líka gaman að koma með okkur út
á bát og var amma ekkert ánægð
þegar þú varst að gefa í og beygja
á fullu.
Þú varst svolítið stríðinn við
okkur og fannst bara gaman þeg-
ar við stríddum þér á móti. Það
sem okkur fannst skemmtilegast
var að skríða inn í svefnherbergi
til þín og ömmu og kitla á þér
tærnar. Þá þóttist þú alltaf halda
að það væri mús. Við vissum líka
að þú hataðir papriku, svo við
reyndum oft að lauma henni í
matinn þinn. En stundum fékkst
þú nóg af látunum í okkur og
fannst þá gott að fá þér reykinga-
pásu á svölunum eða slappa af í
stólnum þínum.
Fyrir okkur barnabörnin
varstu frábær afi og áhugasamur
um allt það sem við gerðum. Bad-
minton hefur verið stór hluti af
þínu lífi og það hefur smitast yfir á
okkur, sem við erum mjög þakklát
fyrir. Þér fannst alltaf mjög gam-
an þegar við komum til landsins til
að keppa í TBR, þá mættir þú á
svæðið til að hvetja okkur.
Það er ekkert skrítið að þú
varst svona vinmargur og að öll
fjölskyldan elskaði þig svona mik-
ið eins og við gerum. Þú varst al-
veg einstakur við alla í kringum
þig. Þú varst okkar fyrirmynd
sem studdi okkur í öllu sem við
gerðum, elsku afinn okkar sem við
munum aldrei gleyma.
Við eigum eftir að hittast aftur,
vitum ekki hvar, vitum ekki hve-
nær. En við hittumst aftur einn
fallegan sólskinsdag.
Þín verður sárt saknað og alltaf
elskaður.
Þín barnabörn,
Oliver, Emilia og Viktor.
Ég man fyrst eftir Steinari
bróðursyni mínum þegar hann
kom vestur í Skála við Kapla-
skjólsveg í byrjun sjötta áratug-
arins með foreldrum sínum,
Gunnari elsta bróður mínum og
Mundu konu hans. Hann var mjög
kraftmikill krakki og minnisstæð
eru kapphlaup Ævars bróður
míns og hans, hring eftir hring um
stofur og ganga hússins svo okkur
sem „ráðsettari“ vorum þótti nóg
um. Hann átti eftir að stillast og
fékk útrás í virðulegri keppnum,
sérstaklega í badminton.
Kynni okkar urðu nánari eftir
að hann hóf störf í fyrirtæki fjöl-
skyldunnar, Bernh. Petersen hf.,
sem við Gunnar faðir hans vorum
í forsvari fyrir. Þar unnum við
saman í 36 ár eða frá 1. maí 1966
til loka mars 2002. Steinar var
góður samstarfsmaður, duglegur
og áreiðanlegur og hressti gam-
ansemi hans oft upp á skrifstofu-
lífið. Hann fór fljótlega að sjá um
þorskhrognaviðskipti fyrirtækis-
ins, sem voru allmikil á þessum
árum. Þegar Steinar var ungling-
ur fékk hann sumarvinnu hjá
sænska niðursuðufyrirtækinu
ABBA, sem var stór kaupandi að
sykursöltuðum hrognum. Þar
kynntist hann bæði geymslu og
meðhöndlun hrognanna svo og
framleiðslu þeirra í hinar vel
þekktu kavíartúpur, en ekki síst
lærði hann sænsku sem kom sér
vel síðar. Hrognin voru söltuð á
vetrarvertíð hjá fiskverkendum
víðsvegar á landinu en aðallega á
Suðurnesjum og Snæfellsnesi.
ABBA sendi hingað menn sem
dvöldu hér vikum saman, flestir
ár eftir ár og urðu margir þeirra
góðir vinir Steinars ævilangt. Þeir
heimsóttu reglubundið alla þessa
saltendur ásamt Steinari, oft í
slæmum vetrarveðrum. Það voru
yfirleitt 6-7.000 tunnur hvert ár
sem fóru til ABBA og einnig til
Grikklands á vegum Constantine
Lyberopoulosar sem seinna varð
íslenskur konsúll þar í landi.
Hrognaviðskiptin héldust óslitið
fram yfir síðustu aldamót þegar
tók að draga úr þeim vegna
breyttra verkunarhátta. Steinar
annaðist einnig innflutning sem
fyrirtækið hafði með höndum sem
var aðallega ýmsar efnavörur fyr-
ir sjávarútveginn og ekki síst um-
búðir fyrir fiskimjöl. Þar var
Steinar líka fljótt á heimavelli.
Hann var vel liðinn af viðskipta-
mönnum okkar enda orðheppinn
með afbrigðum og skemmtilegur.
Bernh. Petersen ehf. var slitið
2005 en nokkru áður fluttum við
skrifstofurnar í húsnæði Hellas
ehf. í Skútuvogi í eign Steinars.
Þar minnist ég notalegra stunda
með Steinari og Gretu.
Steinar kvæntist Gretu sinni
11. apríl 1970 og þau höfðu því
verið gift í rúm 48 ár þegar hann
lést. Þeim varð þriggja barna auð-
ið og barnabörnin eru sex. Hann
var hamingjumaður í sínu einka-
lífi og mjög traustur heimilisfaðir.
Fyrir hönd systkina minna og
allrar fjölskyldunnar þakka ég
honum áralanga tryggð um leið
og við sendum Gretu og fjölskyld-
unni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Bernhard Petersen.
Ég kynntist Steinari Petersen
fyrir rúmum 40 árum í gegnum
badmintonið. Strax í upphafi vakti
eftirtekt mína húmorinn og góð-
vildin sem kom frá Steinari. Fólk
vildi vera í návist hans. Steinar
var fyrst og fremst mjög
skemmtilegur maður. Gaman að
hitta hann á förnum vegi, sem
endaði alltaf í miklum hlátrasköll-
um.
Steinar var besti tvíliðaleiks-
spilari landsins á áttunda ára-
tugnum. Ég varð þess heiðurs að-
njótandi að spila með honum á
einu badmintonmóti og töpuðum
við fyrsta leik og duttum út. Or-
sökin var getuleysi undirritaðs en
viðbrögð Steinars voru við tapinu:
„Þetta var gaman meðan á því
stóð, Gunni minn.“
Ég fékk Steinar til að vera með
mér í skemmtiatriði á Akureyri
þar sem Pro Kennex-mótin fóru
fram. Þetta var svokallað „Jack-
son-atriði“ og átti Steinar að fara í
splitt í atriðinu. Það fór ekki betur
en svo að Steinar reif vöðva og var
frá í nokkrar vikur. Alltaf þegar
við hittumst eftir það spurði
Steinar mig hvort mig vantaði
ekki mann í Jackson-atriði.
Steinar, endalaust skemmtileg-
ur og frábær félagi.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur
til Gretu, Birnu, Gunnars, Evu og
barnabarna.
Gunnar Kristjánsson.
Við félagarnir úr Verslunar-
skólanum árg. 66 kveðjum nú
Steinar Petersen, góðan vin og
kæran félaga. Þessi hópur hefur
hist reglulega gegnum tíðina,
ferðast, spilað golf og átt saman
ógleymanlegar stundir. Vinátta
sem myndast á ungra aldri á
þroskaferli einstaklinga verður
alltaf dálítið sérstök og ef til vill
einstök. Sjóður minninga birtist
ljóslifandi fyrir hugskotssjónum
okkar við þessi tímamót sem við
endurupplifum í hugum okkar.
Steinar Petersen var sannar-
lega góður félagi og vinur okkar
allra og best er að lýsa honum
sem traustum, ábyrgum, glað-
værum og skemmtilegum. Á sín-
um yngri árum var hann frábær
íþróttamaður og vann marga titla
í badminton. Seinna ánetjaðist
hann golfi sem hann taldi vera
mikið gæfuspor fyrir sig og Grétu
eiginkonu sína sem var honum
alla tíð stoð og stytta. Félagsskap-
ur okkar félaganna ásamt konum
okkar var meiriháttar svo ekki sé
minnst á ferðalög hópsins bæði
innanlands og erlendis. Má í því
sambandi minnast á eftirminni-
lega ferð til Toscana 2014 og til
Frakklands ári síðar.
Mig langar einnig að minnast
skólaáranna þar sem við Steinar
bundust vinaböndum og brölluð-
um margt saman bæði í skóla á
veturna og eins að sumarlagi í úti-
legum.
Minning um góðan vin lifir.
Við félagarnir sendum Grétu
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum hinn hæsta höf-
uðsmið að gæta þeirra. Far þú í
friði, kæri vinur.
F.h. VÍ 66,
Jón Ásgeir Eyjólfsson.
Steinar Petersen, heiðursfélagi
í Tennis- og badmintonfélagi
Reykjavíkur, er látinn eftir erfiða
baráttu við ólæknandi sjúkdóm.
Steinar var félagi í TBR frá unga
aldri og keppti í badminton um
áratuga skeið. Hann varð Íslands-
meistari í tvíliðaleik mörgum
sinnum ásamt félaga sínum Har-
aldi Kornelíussyni og einnig varð
hann Íslandsmeistari í tvenndar-
leik með Lovísu Sigurðardóttur.
Þeir Steinar og Haraldur voru
ósigrandi á badmintonvellinum
hér heima í fjölmörg ár, sigruðu í
ótal mótum saman og báru höfuð
og herðar yfir andstæðingana á
vellinum. Þá keppti hann í nokkr-
um landsleikjum fyrir Íslands
hönd. Steinar var einnig mjög
virkur í félagsmálum hjá okkur og
var í stjórn og varastjórn TBR frá
1969-1977. Einnig sat hann í
byggingarnefnd félagsins. Hann
var í hópi TBR-inga sem unnu
ómetanlega sjálfboðaliðavinnu við
byggingu TBR-hússins sem var
opnað 1976. Þá var hann líka í
stjórn Badmintonsambands Ís-
lands um árabil. Hann hlaut gull-
merki TBR 1988 og var svo gerð-
ur að heiðursfélaga TBR 2003.
Gullmerki BSÍ hlaut Steinar 2007.
Fjölskylda Steinars hefur tengst
félaginu nánast frá stofnun TBR.
Foreldrar hans léku badminton í
áratugi og allir afkomendur Stein-
ars hafa æft og keppt í badminton
frá unga aldri. Þau hafa sum unn-
ið Íslands- og Noregsmeistara-
titla, svo og keppt í landsliðum
unglinga og fullorðinna.
Ég kynntist Steinari sem ung-
lingur þegar ég hóf sjálfur keppni
á badmintonvellinum. Hann var
harður andstæðingur þar og gaf
engum grið í leiknum, en jafn-
framt var hann hinn besti sam-
herji og hvatti mann óspart áfram
í leiknum. Þá fórum við oft í
keppnisferðir innanlands og er-
lendis þar sem við kepptum í mót-
um og landsleikjum. Árin liðu og
við báðir lukum keppnisferlinum.
Þá hófst næsti kafli, „Trukkarnir“
í badminton. Þar áttum við marg-
ar góðar stundir í frábærum hópi
vina sem hittust tvisvar í viku og
léku sér í íþróttinni til skemmt-
unar og heilsubótar. Þá voru einn-
ig skemmtikvöld og ferðalög á
dagskrá og var Steinar oft kall-
aður til að halda tækifærisræður.
Þar var hann snillingur í faginu.
Ræðurnar voru fluttar á yfirveg-
aðan hátt og með mjög alvarlegu
yfirbragði, en efnið var á þeim
nótum að áheyrendur veltust um
af hlátri.
Þetta var snilli Steinars og ég
hef stundum reynt að tileinka mér
þessa ræðulist hans sjálfur, en læt
aðra um að meta.
Síðustu árin tók svo golfið við.
Þá komu konurnar okkar inn í
hópinn, og áttum við margar góð-
ar stundir á golfvellinum saman í
„Trukkagolfi með tengivögnum“.
Nú vorum við Steinar „stirðu kall-
arnir“, sem voru settir saman í
golfbíl, til að við næðum báðir að
ljúka 18 holum. Og það tókst allt-
af. Keppnisskapið hjá okkur sam-
an var eins og í gamla daga og allt-
af var reynt að ná sem bestu skori.
En árgangurinn varð reyndar
kannski stundum undir vænting-
um, a.m.k. síðustu árin.
Nú er komið að leiðarlokum og
ég minnist góðs vinar og félaga
með söknuði.
Við Ebba, konan mín, getum
því miður ekki kvatt Steinar við
útför hans, en sendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til Grétu
og annarra í fjölskyldunni.
Sigfús Ægir Árnason.
Okkur langar til að minnast
vinar okkar Steinars Petersen
sem nú er fallinn frá eftir erfið
veikindi. Það er margs að minnast
á þeim 50 árum sem vinskapur
okkar spannar. Ferðalög með
börnin, jeppaferðir, skíðaferðir,
veiðiferðir svo dæmi séu nefnd,
sem skilur eftir fallegar minning-
ar.
Steinar var einstakur maður og
tók veikindum sínum af miklu
æðruleysi eins og honum var ein-
um lagið. Sem dæmi um það þá
var hann búinn að plana veiðiferð í
sumar, veikindin stoppuðu hann
aldrei.
Steinar tók lífinu með ró eins
Steinar Petersen