Læknablaðið - 01.05.2018, Blaðsíða 32

252 LÆKNAblaðið 2018/104
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
Alma D. Möller var skipuð í embætti
landlæknis frá 1. apríl. Hún veitir viðtal
fúslega en segist þó enn vera að kom-
ast inn í starfið, kynnast starfsfólki
embættisins og átta sig á umfanginu.
Hún er blátt áfram og hreinskilin, kveðst
auðmjúk fyrir því stóra verkefni sem
bíður hennar en þó er augljóst af öllu fasi
hennar að ákveðni og einbeitni eru með-
al hennar helstu kosta. Um hæfni hennar
til að gegna embættinu efast enginn og
hún kveðst ekki hafa fundið fyrir öðru
en velvilja frá því hún tók við starfinu.
Alma er með sérfræðiviðurkenningu og
doktorsgráðu í svæfinga- og gjörgæslu-
lækningum, meistarapróf í stjórnun
heilbrigðisþjónustu og lýðheilsu og sér-
fræðiviðurkenningu í heilbrigðisstjórnun.
Hún hefur frá árinu 2014 verið fram-
kvæmdastjóri aðgerðasviðs Landspítala og
um árabil var hún yfirlæknir á svæfinga-
og gjörgæsludeildum Landspítala í Foss-
vogi og við Hringbraut. Á árunum 1993-
2002 starfaði Alma við Háskólasjúkrahúsið
í Lundi í Svíþjóð og gegndi þar stjórnunar-
störfum á svæfingadeildum og starfaði
sem sérfræðingur á gjörgæsludeildum,
meðal annars barnagjörgæslu við sjúkra-
húsið. Hún stundar núna nám í opinberri
stjórnsýslu við Háskóla Íslands.
Þú ert fyrsta konan sem gegnir embætti
landlæknis. Skiptir það þig máli?
„Ef þú hefðir spurt mig fyrir ári síðan
hefði ég líklega svarað þessu neitandi.
En síðan hefur ýmislegt gerst og #metoo
byltingin hefur breytt viðhorfi mínu. Sjálf
hef ég aldrei þurft að gjalda fyrir það að
vera kona og fengið mín tækifæri, allt frá
því ég var fyrsta konan í þyrlusveit lækna
og í gegnum tíðina fengið yfirlæknisstöð-
ur og annan framgang. Ég hef satt að segja
ekki verið að hugsa mikið um hvort það
skipti máli að ég væri kona. En augu mín
hafa sannarlega opnast fyrir því að margar
konur hafa ekki fengið þau tækifæri sem
þeim bar og með #metoo byltingunni hef
ég orðið femínisti. Þess vegna finnst mér
mikilvægt að kona sé í embætti landlækn-
is, enda tími til kominn þar sem það eru
258 ár síðan Bjarni Pálsson var skipaður
fyrsti landlæknirinn. Ég gleðst yfir því að
vera fyrsta konan, er þakklát fyrir traustið
sem mér er sýnt og að fá þetta tækifæri. Ég
er líka auðmjúk gagnvart verkefninu sem
bíður mín í þessu starfi.“
Hafðirðu einhverjar ákveðnar skoðanir á
þessu embætti áður en þú ákvaðst að sækjast
eftir því?
„Þeir fjórir einstaklingar sem gegnt
hafa þessu embætti frá því ég hóf störf
sem læknir hafa haft ólíkar áherslur. Ég
var alveg meðvituð um verkefni embætt-
isins og fannst þau mjög spennandi, bæði
ráðgjafahlutverk landlæknis gagnvart
stjórnvöldum og eftirlit með heilbrigðis-
þjónustunni en ekki síst þykir mér lýð-
heilsuhlutverk embættisins mikilvægt. Ég
lærði lýðheilsufræði og finnst spennandi
að koma að heilbrigðisþjónustunni þeim
megin frá þar sem ég er gjörgæslulæknir
sem er efsta og dýrasta úrræði heilbrigð-
isþjónustunnar. Lýðheilsufræðin snúast
um að fyrirbyggja sjúkdóma með heilsu-
eflingu og forvörnum svo þarna mætast
andstæður sem þó tengjast með skýrum
hætti.“
Alma hugsar sig um og segir svo að
hún hafi lengst af starfað sem læknir „á
plani“ undir því álagi sem slíku fylgir og
lítið velt því fyrir sér hvort eða hvernig
Embætti landlæknis væri að sinna verk-
efnum sínum. „Það var ekki fyrr en ég
kom inn í framkvæmdastjórn Landspítala
sem framkvæmdastjóri aðgerðasviðs að ég
velti mikið fyrir mér hlutverki Embættis
landlæknis. Það er helst að manni fyndist
að efla mætti eftirlitshlutverkið en það er
líka í samræmi við tíðarandann og flestir
eru jú sammála um að það sé mikilvægt.
Eftirlit embættisins snýr bæði að einstak-
lingum sem starfa í heilbrigðisþjónustunni
og einnig að fyrirtækjum og stofnunum.
Ég tel að mikilvægt sé að efla það á öllum
sviðum og ekki síst gagnvart stofnunum.
„Sé ekki að þetta litla land þurfi á
sérhæfðum einkaspítala að halda“
– segir nýr landlæknir, Alma Möller
■ ■ ■ Hávar Sigurjónsson