Breiðfirðingur - 01.04.1944, Blaðsíða 14

12
BREIÐFIRÐINGUR
ritið. „Ég á við, hvort þú kunnir það.“ Nei,“ svaraði ég
meira en lítið hissa. „Ég gæti reynt að fara með spildur
úr því,“ sagði hann. Og mér lil ósegjanlegrar undrunar
tók séra Jón nú að þylja leikritið á ensku, mælti það fram
vel og skipulega og stóðst það á endum, að það entist
okkur yfir heiðina. Við lukum siðasta þætti i áningar-
stað við Bæjará í Króksfirði. — Séra Jón las svo vand-
lega að hann nam heilar bækur, þó að fáir vissu og hefi
ég aldrei átt skemmtilegri ferðafélaga. En oft kemur
hún mér í hug þessi kynlega ferð yfir Steingrímsfjarðar-
heiði, er séra Jón þuldi. Ég efast uni, að slíkt gæti nokk-
ur staðar gerzt nema á Islandi. Og ég efast um, að sú
kynslóð, sem nú lifir, eiri þvi að lesa cins vandlega og
séra Jón gerði. Eða skyldi Maeterlinck nokkru sinni liafa
órað fyrir því, að íslenzkur prestur myndi endast til þess
að leika allt leikritið lians á hestbaki fyrir einum áheyr-
anda uppi á reginheiði? Ég efast mjög um það. En þetta
er ein af mínum skemmtilegustu ferðaminningum. Við
vorum komnir nokkuð langt aftur í Eear konung eftir
Shakespeare, er við komum heim á Stað. Mér er nær að
halda, að við hefðum mátt ferðast um þvert og endilangt
ísland, áður en séra Jón hefði þrotið leikrit og ljóð.
Margra fleiri góðra manna væri liægt að minnast, en
einhvers staðar verður að láta staðar numið. Má og vera,
að síðar gefist tækifæri til þess að stinga niður penna
um gamlar endurminningar frá Breiðafirði. Eftir öll
árin, sem liðin eru, verður mér alltaf hugsað með lilý-
leika til Breiðafjarðar og samferðafólksins, sem ég kynnt-
ist þar,
Bitað í júní 1944.
Sigurður Einarsson.