Breiðfirðingur - 01.04.1945, Qupperneq 5

BREIÐFIRÐINGUR
3
MINIMING
Fyrir fáum dögum barst okkur andlátsfregn hans.
Okkur setti hljóð. Að vísu hafði hann háð harða bar-
áttu, er oft virtist harla tvísýn, við hvíta dauðann. En
vonirnar lifðil og trúin á, að lífið yrði dauðanum sterk-
ara. En það fór á aðra leið. Sá hlaut sigurinn, er' eng-
um hlífir og alla gerir jafna.
Jón frá Ljárskógum sýndi æskustöðvum sínum órofa
tryggð alla tíð. Breiðfirðingafélagið í Reykjavík hefir
misst traustan og eintægan félaga, og hafa fáir borið
hag þess meira fyrir brjósti en liann, jafnvel eftir að
banvænn sjúkdómur hafði altekið líf hans. Þess vegna
mun Breiðfirðingur minnast hans síðar ýtarlega. En
að þessu sinni vilt hann leggja ofurlítið laufblað á gröf
hans með innilegum þökkum fyrir átthagatryggðina, al-
úðina og drengskapinn allan. Þetta laufblað, minning-
arorðin, fölnar efalaust í hauststormum hversdagsleik-
ans. En minningin lifir um góðan dreng, og viðkvæmu,
angurbliðu Ijóðin hans, er hann söng inn í sál þjóðar-
innar, lifa á vörum hennar á ókomnum árum.
Jón frá Ljárskógum var fæddur að Ljárskógum í
Dalasýslu 28. nuirz 191ð. Hann var ungur settur til mennta
og lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri
vorið 193J. Að því loknu hóf hann guðfræðinám en hvarf
frá því og gerðist kennari við gagnfræðaskólann á ísa-
firði. Arið 1942 gekk hann að eiga Jónínu Kristjánsdótt-