Breiðfirðingur - 01.04.1945, Qupperneq 7

BREIÐFIRÐINGUR
0
Austan hafs og vestan
\Ja(clemar Ujörnsíon, íjótJífc
orcn^fa
Mér var það mikið ánægjuefni að taka þátt í Aust-
firðingakvöldvöku í útvarpinu fyrir meir en ári síðan,
svipaðri þessari, er Breiðfirðingafélagið stendur fyrir
núna. Svona getur maður verið allra sveita kvikindi.
Ég kem fram á Breiðfirðingafélagsfundi i fyrra haust
og fæ svo þann heiður í fehrúar síðast liðnum, að mæla
fj-rir minni kvenna á Austfirðingamótinu. Þegar ég' gekk
frá ræðupallinum við, það tækifæri, lieyrði ég einn með-
al samkomugesta segja við sessunaut sinn: „Hvað er
nú þessi að gera hér? Ég liélt liann væri Breiðfirðingur.“
Ég býst við, að margir af íslenzkum stofni gætu sótt
fundi í fleiri en einu liéraðsfélagi, og það alveg með
réttu. Mér hefur, til dæmis, tekizt að slæðast inn á Þing-
eyingamót, þar sem föðuramma mín var fædd i Axar-
firðinum.
Það virðist kannske verða fullmikið af þessu liéraða-
og sveitastolti, þar sem fjórðungafélög' og' auk heldur
sýslufélög hahla uppi starfsemi hér i Reykjavík og víða
um land. En meðal þeirra félaga af þessu tagi, sem ég
hefi kynnzt hérna í Reykjavík, finnst mér tvímælalaust
kveða mest að starfi Breiðfirðingafélagsins. Ársrit fé-
lagsins, til dæmis, flytur ágætar greinar og ljóð, sem
hafa hæði sögulegt og bókmenntalegt gildi. Sá þáttur í
starfi félagsins er, út af fyrir sig', mikils virði. Og það er
líkast til ekkert annað svipað félag í höfuðstaðnum, sem
Iiefur fleiri fundi á ári hverju en Breiðfirðingafélagið.
Það má vera, að þjóðinni eða höfuðstaðnum sé gerður
vafasamur hjarnargreiði með því að auka tölu liinna
óendanlegu fundahalda, sem tiðkast í Revkjavik. En
maður er manns gaman, eins og þar stendur. Það er