Breiðfirðingur - 01.04.1945, Side 14

12
BREIÐFIRÐINGUR
árangurslaust að klifra upp klettinn. Siðan hefir hann
verið kallaður Tregasteinn. Þetta liafa frænkur mín-
ar, Hólmfríður á Seljalandi og Margrét á Hóli, sagt
mér. En ekki er ætlunin að fara að tala um steina
og staði út um sveitir landsins. Maður kemst þá strax
í það að minnast á steininn, sem Þorsteinn sterki lyfti
upp á lilóðir i Krossvík í Vopnafirði og rispaði þá um
leið ártalið á steininn, 1818, er hann hafði lokið þvi
þrekvirki. Þorsteinn var sonur Guðmundar sýslumanns
og afa séra Guttorms Guttormssonar í Minnesota, Minne-
sotaprestsins, sem fermdi mig upp á Klaveness kver.
Jæja, það fer þá að nálgast, að maður slái botn í
þetta. Hér eru margir ágætir skemmtikraftar i þess-
um dagskrárlið í kvöld, og ég vil komast hinum meg-
in við hljóðnemann og fara að hlusta líka. Það er
annars einkennilegt töfratæki, útvarpið sjálft. Hver
hefði trúað því, fyrir aðeins fáum árum, að slik upp-
finning gæti nokkru sinni orðið til? Og að liugsa sér,
livað það liefir breytt mörgu í daglegu lífi okkar allra,
Við sitjum nú við útvarpstækin i bæjum og borgum og
til sveita, eyðum kannske tíma i það, sem annars hefði
farið í lestur. En við heyrum ótal margt bæði skemmti-
legt og fróðlegt, og i fréttaflutningnum hefir bókstaf-
lega skapazt ný öld. í því sambandi hefi ég verið að
hugsa til Björns bróður míns þessa daga. Hann liefir
verið rúman mánuð á Þýzkalandi og hefir verið að út-
varpa daglega frá vígstöðvunum, nær og nær Berlín,
þar sem hann er fréttamaður með níunda liernum fyr-
ir National Broadcasting Co. útvarpskerfið. Hann út-
varpaði við miklu friðsamlegri skilyrði héðan vestur
til Ameríku í hálft þriðja ár og siðan i eitt ár frá Stokk-
hólmi, áður en hann fór til Þýzkalands fyrir miðjan
marz. Nú fylgjumst við með öllu, livar sem það skeð-
ur í heiminum. Nú getum við heyrt drunurnar í byss-
unum, og hægt væri iíka að heyra neyðaróp deyjandi