Breiðfirðingur - 01.04.1945, Side 17

BREIÐFIRÐINGUR
15
Ferð til Klakkeyja
ú.
uarpie
jdi eftir (ju.&m,uncl dJLóroddien, próf-eí
Ég liefi alltaf kunnað vel við mig í eyjum og þótt
eittlivað ævintýralegt við eyjalífið. Ef til vill á þetta
rót sína að rekja til þess, að sem barn var ég stundum
tíma og tíma í Vigur á ísafjarðardjúpi, en veran þar
var oftast sem óslitið ævintýri, ólíkt hversdagslífinu á
Isafirði, þó að þar væri líka gott að vera og ýmislegt
gæti þar við borið. En eyjan og sveitalífið var eitthvað
annað, svo að alltaf var tilhlökkunarefni að eiga von
á j)ví að fara inn í Vigur. Þar var líka annað, sem dró.
Það voru bátarnir og' smáskjökt á þeim, en Vigurbræð-
ur voru alvanir sjóferðum, þó að þeir væru ekki eldri
en við systkinin. Að vísu voru nógir bátar á Isafirði
og það vantaði ekki, að strákar væru þar úti á bryggj-
um og bátum. Sjórinn hefir löngum liaft einhver seið-
Dýrðleg gjöf frá Drottni er vorið.
Duna í eyriim helgi-mál.
Vpp til hæða herðir sporið
hjartans þökk frá minni sál.
Ég clvel nú um stund út í laufguðum lundi,
sem litskreytti vorblíðan hög.
Og fuglarnir syngja, — þau sefja og yngja
hin sálrænu, hljómjjýðu lög.
Er tónarnir svífa og huga minn hrífa,
um hávegu reikar mín Jjrá.
Það er hennar köllun að fljúga yfir fjöllin,
sem fjarlægðin gerir svo blá.
H r e i ð ar E. G e i r d a I.